«Και σε τι ωφελούν οι αναμνήσεις, η νοσταλγία;»
Ένας άντρας έχει επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του. Ένα μεσημέρι, οι αναμνήσεις τον κατακλύζουν όσο κι αν αυτός αντιστέκεται. Υπάρχει λόγος που δεν θέλει να θυμάται, οι μνήμες και οι σκέψεις όμως τον κυριεύουν πεισματικά και επιμένουν. Η στρατιωτική του θητεία την περίοδο της Χούντας, ο εγκλεισμός στη φυλακή, η γυναίκα του που πέθανε πριν από πέντε χρόνια, η κόρη που έχει σταματήσει να του μιλάει. Όλα είναι εκεί, ψηλά στην κλίμακα μνήμης Μπόγκαρτ. Ο απολογισμός μιας ζωής είναι πιθανός, ακόμη και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Η αφηγηματική φωνή ενός άντρα πρωταγωνιστεί στο βιβλίο της Μαρίας Φακίνου. Με μια νευρική και ταραχώδη συνειδησιακή ροή, έναν σύντομο αλλά πυκνό λόγο, η προσωπική ματιά εμποτίζει τα περιστατικά και τα γεγονότα και ο αναγνώστης καλείται από τα λεγόμενα να αντιληφθεί περισσότερα από όσα του δίνονται. Να γίνει θεατής και μάρτυρας μιας κατάστασης και μιας ιστορίας.
«Μάνα
λέξη που μόνο το παιδί σου μπορεί να σε λέει, ιδιότητα που μόνο αν έχεις παιδί αποκτάς, μάνα κανενός ίσον λήμμα που λείπει απ’ το προσωπικό σου λεξικό, πάει και τελείωσε, η μάνα σου ο πατέρας σου ο εφοριακός σου ποτέ δεν μπορούν να σε πούνε
Μάνα»
Η νουβέλα της Μαρίας Φακίνου «Κλίμακα Μπόγκαρτ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες.
Κώστας Μοστράτος
