Ο θάνατος του σπουδαίου ηθοποιού, Κώστα Καζάκου σε ηλικία 87 ετών, σκόρπισε πανελλήνια συγκίνηση. Όσοι τον γνώρισαν, κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο που σημάδεψε με την πορεία και την παρουσία του το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο, έναν καλλιτέχνη με επιβλητική μορφή και ισχυρή προσωπικότητα.
Συνάδελφοί του στο θέατρο αλλά και εκπρόσωποι του ΚΚΕ το οποίο υπηρέτησε επί χρόνια, τον αποχαιρέτισαν μέσω του Αθήνα 9.84.
Μιλώντας στην Έλενα Χατζηιωάννου, δήλωσαν :
Γιάννης Μόσχος ( Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου)
«Είναι μια πολύ μεγάλη απώλεια για το ελληνικό θέατρο. Αυτό που με εντυπωσίαζε παρακολουθώντας τον πάνω στη σκηνή, ήταν η αμεσότητά του, κάτι που, ειδικά στα τέλη της δεκαετία του ’80, δεν ήταν αυτονόητο. Ήταν πάντα ένας γοητευτικός ηθοποιός, με μεγάλο σκηνικό εκτόπισμα»
Μαριάννα Τουμασάτου (ηθοποιός)
«Θα μας λείψει. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να μιλάει αλλά και να ακούει. Είχε ιδέες, οράματα και στόχους. Διέθετε χιούμορ και ήταν πολύ γενναιόδωρος με τα νέα παιδιά. Η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε ήταν το καλοκαίρι του 1990 στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι ενώ συνεργαστήκαμε και στην τηλεόραση, Νομίζω, σήμερα, στο άκουσα της είδησης του θανάτου του, η παρέα της ”Βέρας στο δεξί”, περνάει πολύ δύσκολα. Ήταν πάντα πολύ ηχηρή η παρουσία του και η αύρα του»
Πέγκυ Σταθακοπούλου (ηθοποιός)
«Θυμάμαι όλες εκείνες τις στιγμές που μοιράστηκα με αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη, τον γοητευτικό ιδεολόγο, αυτόν τον χαμογελαστό και ταυτόχρονα αυστηρό και προσηλωμένο άνθρωπο, που έζησε τη ζωή του χωρίς δεσμεύσεις και δισταγμούς. Έζησε απόλυτα και άφησε και ένα εξίσου τεράστιο έργο. Άφησε, επίσης, σε όσους δουλέψαμε μαζί του, πολύ ωραίες στιγμές, συζητήσεις, χαμόγελα. Τον αποχαιρετούμε, αλλά όπως όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες αυτού του διαμετρήματος , με έναν τρόπο θα είναι πάντα εδώ με το στίγμα και το έργο του. Δεν είχε καθόλου το ύφος του δασκάλου και αυτό ακριβώς είναι που τον έκανε γοητευτικό και καλό δάσκαλο. Ότι είχε να πει , το έλεγε με τη δουλειά του και με την παρουσία του στη σκηνή, με τον τρόπο που δινόταν κάθε βράδυ σε αυτό που έκανε. Τον συνόδευε πάντα η ιδεολογία του, το προσωπικό του ήθος και οι αρχές του και αυτό το παρέδωσε απλόχερα σε όλους μας, όπως φυσικά και η Καρέζη, ο Κατράκης και όλοι οι μεγάλοι του θεάτρου που δεν είναι πια εδώ. Ήταν όλοι τους γενναιόδωροι κυρίως στον τρόπο που σε άφηναν να παρακολουθείς αυτό που δημιουργούν. Είναι μια γενιά που μας μετέδωσε και μας άφησε τους κώδικές της»
Γιώργος Βάλαρης (σκηνοθέτης)
«Η αιφνίδια απώλειά του μας έχει σοκάρει και μας έχει στεναχωρήσει όλους. Είχα μια αίσθηση ότι θα ήταν ”αθάνατος”. Υπήρξε ένας άνθρωπος ιδιαίτερα εκρηκτικός, με τεράστια δύναμη ψυχής, μια προσωπικότητα που έκρυβε ένα μεγαλείο. Ήταν ένας υποκριτικός ογκόλιθος. Τον γνώρισα με αφορμή την παράσταση ”Όμορφη πόλη” και με ενθουσίασε με την γενναιοδωρία του, την ψυχή και τη βροντερή φωνή του. Δημιουργούσε ρίγη συγκίνησης στο κοινό αλλά και σε όλους εμάς που παρακολουθούσαμε τις ερμηνείες του από τις κουίντες. Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Υπήρξε από τους τελευταίους μεγάλους που σημάδεψαν την πορεία της ελληνικής τέχνης και υποκριτικής. Ήταν ένα μάθημα ζωής να συνεργάζεσαι μαζί του. Αυτό που θαύμαζα σε εκείνον ήταν ότι παρά την ηλικία του, διέθετε μια εφηβική διάθεση και πολύ μεγάλη δύναμη στον τρόπο που μετέφερε τις σκέψεις του, στον τρόπο που κινούνταν, που συνδιαλεγόταν τόσο εντός όσο και εκτός σκηνής»
Νίκος Καραθανασόπουλος (Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ)
«Η πολιτική του διαδρομή ήταν σε αρμονία και με την ίδια του τη ζωή αλλά και με την καλλιτεχνική του δημιουργία. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά γιατί αυτά ήταν τα βιώματα από την οικογένειά του και από τα πρώτα βήματα της ζωής του. Ο πατέρας του ήταν εξόριστος για πολλά χρόνια και εκείνος αναγκάστηκε να μπει στη βιοπάλη από μικρός. Όλα αυτά παντρεύτηκαν με την ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού και του ΚΚΕ και άφησαν βαθύ αποτύπωμα και στον ίδιο τον τρόπο της ζωής του αλλά πάνω από όλα στην καλλιτεχνική του παρουσία και ιδεολογία. Επί της ουσίας, όλα αυτά τα χρόνια, το κοινωνικό πρόταγμα ήταν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής του δραστηριότητας, στο πλάι του ΚΚΕ αλλά και της καλλιτεχνικής του δράσης και δημιουργίας. Διάβαζε και ρούφαγε τη γνώση σαν σφουγγάρι και μπορούσε με τον δικό του τρόπο να την μεταδώσει. Ήταν καθηλωτικός. Στις συναντήσεις μάγευε με τις γνώσεις του και με τον τρόπο που τις μετέδιδε».
