«Τα πράγματα τώρα είναι πολύ δύσκολα, καταρρέουν οι ήρωες. Δεν μπορώ να ονοματίσω κάποιον, μετά το τελευταίο συμβάν που δημιουργήθηκε με τον Πατέρα Αντώνιο. Να σου εξηγήσω τι εννοώ ακριβώς, με κάτι που συνέβη λίγο πριν μιλήσουμε μαζί. Πήγα στο σουπερ\μάρκετ και με αυτό που είδα, πραγματικά στεναχωρήθηκα. Υπάρχει ακριβώς απέξω ένα κουτί για τους φτωχούς, που συνήθως ο κόσμος αγοράζει πράγματα για εκείνους και τα ρίχνει μέσα. Δυστυχώς σήμερα, για πρώτη φορά, ήταν σχεδόν άδειο. Δεν ξέρεις πια τι κρύβεται πίσω από τον κάθε έναν, έτσι δεν μπορείς να έχεις ήρωα».
Κ. Ρ.
Από την Ελένη Σούρδη
Α) Μέρος: «Το ψυχογράφημα της Κάρμεν».
Ε.Σ.: Αν συναντούσατε τον Θεό τι θα του λέγατε;
Κ.Ρ.: Το πρώτο πράγμα που θα του έλεγα είναι να διώξει τα ναρκωτικά από τη γη.
Ε.Σ.: Από πού αντλεί τόση θετική ενέργεια η Κάρμεν Ρουγγέρη;
Κ.Ρ.:(Χαμογελάει) Νομίζω ότι έτσι γεννήθηκα, είναι στη φύση μου. Γιατί με ότι ασχολούμαι νιώθω χαρούμενη.
Ε.Σ.: Ποια είναι κατά την γνώμη σας η λύση για να ανοίξουμε το μυαλό και τα μάτια μας απέναντι στη βία και το ψέμα;
Κ.Ρ.: Αν όλοι σκεφτόντουσαν: «αυτό δε θα ήθελα να γίνει σε μένα, οπότε δεν το κάνω και στον άλλο» τότε όλα θα ήταν καλύτερα. Αλλά είναι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο.
Ε.Σ.: Τι θεωρείτε ως μεγαλύτερο ελάττωμα σας και τι ως μεγαλύτερο προτέρημα;
Κ.Ρ.: Γενικά είμαι ένας άνθρωπος της υπερβολής. Δηλαδή όταν λυπάμαι, το αισθάνομαι πάρα πολύ και όταν χαίρομαι, το ίδιο ακριβώς.
Ε.Σ.: Ποιές είναι οι πιο σταθερές αξίες στη ζωή σας;
Κ.Ρ.:Η δικαιοσύνη και η ευγνωμοσύνη, τις θεωρώ πολύ σημαντικές και τις δυο.
Ε.Σ.: Νιώθετε ελεύθερη;
Κ.Ρ.:(Χαμογελά με όλο της το είναι) Απόλυτα!
Ε.Σ: Υπάρχει κάτι που άλλαξε ριζικά το μονοπάτι της ζωής σας;
Κ.Ρ.: Η γέννηση των παιδιών μου, που με οδήγησε σε αυτό που κάνω τώρα. Δηλαδή την ομάδα που έφτιαξα με τα παιδιά και τελικά με κατεύθυνε να κάνω θέατρο με παιδιά, κάτι το οποίο δεν το είχα σκεφτεί ποτέ.
Ε.Σ: Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μότο σας στη ζωή;
Κ.Ρ.:Η ζωή είναι σύντομη, για αυτό πρέπει να χαιρόμαστε το σήμερα. Διότι κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να φέρει το αύριο.
Ε.Σ.: Υπάρχουν πράγματα που δεν θα κάνατε για τίποτα στον κόσμο;
Κ.Ρ.: Πάρα πολλά πράγματα δεν θα έκανα. Δεν θα έκλεβα, δεν θα κάπνιζα, δεν θα έκανα ναρκωτικά, δεν θα συκοφαντούσα (είναι πολύ άσχημο πράγμα για μένα αυτό…)και δεν θα έδερνα ποτέ.
Ε.Σ: Τι ρόλο έχει παίξει και παίζει στην ζωή σας ο θεσμός της οικογένειας;
Κ.Ρ.: Μεγάλο ρόλο, τα πάντα!
Ε.Σ.: Ποιοί είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Κ.Ρ.: Τα πράγματα τώρα είναι πολύ δύσκολα, καταρρέουν οι ήρωες. Δεν μπορώ να ονοματίσω κάποιον, μετά το τελευταίο συμβάν που δημιουργήθηκε με τον Πατέρα Αντώνιο. Να σου εξηγήσω τι εννοώ ακριβώς, με κάτι που συνέβη λίγο πριν μιλήσουμε μαζί. Πήγα στο σουπερ\μάρκετ και με αυτό που είδα, πραγματικά στεναχωρήθηκα. Υπάρχει ακριβώς απέξω ένα κουτί για τους φτωχούς, που συνήθως ο κόσμος αγοράζει πράγματα για εκείνους και τα ρίχνει μέσα. Δυστυχώς σήμερα, για πρώτη φορά, ήταν σχεδόν άδειο. Δεν ξέρεις πια τι κρύβεται πίσω από τον κάθε έναν, έτσι δεν μπορείς να έχεις ήρωα.
Ε.Σ.: Τι σας πονάει στην σημερινή Ελλάδα;
Κ.Ρ.: Ένα από τα πράγματα που με πονάνε, είναι όλοι αυτοί οι διευθυντές, τους οποίους η εκάστοτε κυβέρνηση ορίζει. Οι οποίοι μόλις πάρουνε την θέση τους, την κάνουνε τσιφλίκι τους και δεν δουλεύει κανένας τους αξιοκρατικά.
Ε.Σ.: Στη ζωή σας προχωράτε με το ένστικτο ή τη λογική;
Κ.Ρ.: Με το ένστικτο.
Β) Μέρος: «Καλλιτεχνικές στιγμές γεμάτες χρυσόσκονη».
Ε.Σ: Θα μπορούσατε να υπάρξετε χωρίς την ιδιότητα ή εάν θέλετε το χάρισμα της ηθοποιού;
Κ.Ρ.: Όχι τελικά δεν γίνεται, είναι μέσα στο αίμα μου.
Ε.Σ.: Τι σας «ζαχαρώνει έτσι έντονα …εκτός από το θέατρο;
Κ.Ρ.: Μια καλή παράσταση, μια καλή ταινία, ένα ωραίο βιβλίο. Όμως πάνω από όλα, είναι η συντροφιά με τα δυο μου εγγόνια, η οποία είναι ότι καλύτερο.
Ε.Σ.: Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιους ρόλους από την πολύχρονη πορεία σας, που σας είναι αξέχαστοι;
Κ.Ρ.: Ένας ρόλος που πολύ αγάπησα ήταν της τηλεοπτικής Πίτσας της Κωνσταντινοπολίτισσας και της Σοφίας Τρικούπη που έκανα στο Εθνικό Θέατρο στο έργο που ανέβηκε για τον Χαρίλαο Τρικούπη.
Ε.Σ.: Ποιά είναι η μαγική συνταγή, της τόσο πετυχημένης συνεργασίας με την κόρη σας;
Κ.Ρ.: Το ότι δεν έχω να ασχοληθώ πάρα πολύ. Γιατί καταθέτω στην Χριστίνα αυτά που φαντάζομαι (που θα ήθελα) και εκείνη τα προχωράει επακριβώς και τα πάει ακόμη πιο ψηλά, πάντοτε με εκπλήσσει! Κάνει κάτι ακόμη πιο υπέροχο, από ότι έχω ζητήσει πάντα.
Ε.Σ.: Τα ελληνικά σήριαλ πώς τα βλέπετε να στέκονται σήμερα;
Κ.Ρ.: Είναι πάρα πολλά. Και νομίζω ότι δεν μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει μόνο ένα και εκεί μπερδεύεται, από ότι ακούω να λέει και ο κόσμος γύρω μου.
Ε.Σ.: Πως εμπνέεις σε ένα παιδί την αγάπη για την τέχνη;
Κ.Ρ.: Όταν την αντιμετωπίζεις με μεγάλο σεβασμό ως προς αυτά.
Ε.Σ: Ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ηθοποιού;
Κ.Ρ.:Η έπαρση.
Ε.Σ.: Ως μία καταξιωμένη ηθοποιός αλλά και σκηνοθέτης, ποια είναι η γνώμη σας για τους νέους ηθοποιούς;
Κ.Ρ.: Υπάρχουνε πολλοί καλοί ηθοποιοί, αλίμονο όμως σε εκείνους που ανεβαίνουν απότομα. Πιστεύω ότι ο ηθοποιός πρέπει να ανεβαίνει σκαλάκι, σκαλάκι για να κτίσει την καριέρα του, αλλιώς κάτι γίνεται που του παίρνει τα μυαλά.
Ε.Σ.: Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο για παιδιά;
Κ.Ρ.: Θα μπορούσε να είναι ένα υπέροχο σπίτι, κανονικό, που θα μπορούσε να καθίσει μέσα και ο μεγάλος και ο μικρός και όλος ο κόσμος. Δηλαδή να κάνεις τις παραστάσεις σου έτσι, σαν να απευθύνονται σε ένα μυαλό ανθρώπινο, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Γιατί τα παιδιά δεν θέλουν και δεν πρέπει να τα υποτιμάς, ο σεβασμός για ότι κάνεις για εκείνα, είναι για μένα το μαγικό κλειδί!
Ε.Σ.: Τι είναι εκείνο που σας κάνει ευτυχισμένη μέσα από την επαγγελματική σας πορεία;
Κ.Ρ.: Σε τελευταία ανάλυση όλα με κάνουν ευτυχισμένη. Και η συμμετοχή μου στην τηλεόραση, το θέατρο και οι αγκαλιές που παίρνω από τα παιδιά. Γενικά, είμαι ένας τυχερός άνθρωπος.
Ε.Σ.: Μιλήστε μας για τις δύο πολύ πετυχημένες παραστάσεις σας που παίζονται φέτος στο θέατρο.
Κ.Ρ.: Είναι η Οδύσσεια του Ομήρου, αυτό το έπος το μεγάλο που το αντιμετωπίζουμε με πολύ σεβασμό ως προς τον ποιητή. Που είναι απόλυτα προσεγμένο, σε ένα κατάμεστο θέατρο από τον κόσμο που το παρακολουθεί. Ενώ αμέσως μετά, τα παιδιά ψηφίζουνε ότι θέλουνε να δούνε και την Ιλιάδα για να συμπληρώσουνε τις γνώσεις τους πάνω στον Όμηρο. Και η δεύτερη παράσταση είναι το Παραμύθι Χωρίς Όνομα που είναι ένα διαμάντι της παιδικής λογοτεχνίας, ένα έργο γεμάτο θησαυρούς που και αυτό, το αντιμετωπίζουμε με πολύ μεγάλο σεβασμό απέναντι στην Πηνελόπη Δέλτα. Διότι δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παίρνει ένα έργο, και να το μετατρέπει όπως θέλει αυτός και να το κάνει κάτι διαφορετικό. Εφόσον αποφασίζεις να κάνεις μία διασκευή η μεταφορά στο θέατρο, πρέπει να προσέξεις πως θα γίνει, ώστε να μην χάσει αυτό που θέλει να πει ο αρχικός δημιουργός. Και οι δύο μας παραστάσεις, έχουν τεράστια επιτυχία και δεν είναι τυχαίο. Νομίζω ότι ο κόσμος πια μας εμπιστεύεται πολύ. Είμαι πολύ ευγνώμων ως προς τον κόσμο γιατί μας ακολουθεί.
Ε.Σ.: Κυρία Ρουγγέρη, σας ευχαριστώ ολόψυχα για αυτήν την όμορφη κουβέντα που είχαμε. Θα θέλατε για το τέλος να μας αφιερώσετε, έναν στίχο ή ένα ποίημα από τον αγαπημένο σας ποιητή; Σας εύχομαι καλή δύναμη στο έργο σας και επιτυχία σε ότι κάνετε από εδώ και πέρα. Καλές γιορτές με υγεία και αγάπη να έχετε.
Κ.Ρ.: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι καλές γιορτές. Σας αφιερώνω με αγάπη το αγαπημένο μου ποίημα. Είναι η Ζωή του Κώστα Ουράνη, το οποίο έχει μεγάλο ενδιαφέρον:
Κάποιες φορές, σα βράδιαζεν αργά στην κάμαρά μας,
τ᾿ ωχρὸ κεφάλι γέρνοντας στην αγκαλιά μου απάνω
και με θλιμμένο ανάβλεμμα στυλὰ κοιτάζοντάς με,
«θα με ξεχάσεις;» ρώταγες «καλέ μου, σαν πεθάνω;»
Δε σ᾿ απαντούσα. Τη φωνή την πνίγαν οι λυγμοί μου,
κι᾿ έσφιγγα με παροξυσμό τ᾿ αδύνατο κορμί σου,
σα να ῾ θελα μες στη ζωὴ να σε κρατήσω ενάντια
στο Χάρο, για, αν δεν μπόραγα, να πήγαινα μαζί σου.
Γιατ᾿ ήσουν όλη μου ἡ ζωή, χαρά της και σκοπός της,
κι᾿ όσο κι᾿ αν εστρεφόμουνα πίσω στα περασμένα
δεν έβλεπα, δεν ένιωθα κοντά μου άλλη από σένα.
Μου φαίνονταν αδύνατο δίχως εσὲ να ζήσω.
Και τώρα που με άφησες, με φρίκη αναλογιέμαι
το θάνατό σου, αγάπη μου, πώς πάω να συνηθίσω.
*Όλο το φωτογραφικό υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο της κ. Ρουγγέρη.
