Η Κάτια Γκουλιώνη συστήθηκε στο ευρύ κοινό με τη συμμετοχή της στην ταινία του Άγγελου Φραντζή «Ευτυχία» όπου ενσάρκωσε την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου σε νεαρή ηλικία, μια ερμηνεία που της χάρισε το βραβείο Β΄γυναικείου ρόλου. Είχε προηγηθεί η διάκριση για τον Α’ Γυναικείο Ρόλο, στην ταινία «Πολυξένη».
Στο θέατρο Μικρό Χόρν ακολουθεί φέτος το νήμα της ζωής άλλης μιας εμβληματικής μορφής του ρεμπέτικου, της Σωτηρίας Μπέλλου. Πάνω στη σκηνή πάλλεται, σχολιάζει, τραγουδά, συγκινείται, αναπολεί. Θυμάται τον Βασίλη Τσιτσάνη που της άνοιξε το δρόμο, τον Γιάννη Παπαϊωάννου που εκτιμούσε , τον Διονύση Σαββόπουλο που τη σύστησε στις νεότερες γενιές…Μια συμπύκνωση ζωής σε 75 λεπτά, μια παράσταση που ολοκληρώνεται στις 5 Φεβρουαρίου, αφιερωμένη στη μνήμη των Σοφίας Αδαμίδου και Ντίνας Κώνστα.
Στη συνέντευξή της στον Αθήνα 984 και στη Μαργαρίτα Μυτιληναίου, μιλά για ό,τι την συγκινεί στην προσωπικότητα της Μπέλλου και για την ομαδική προσπάθεια που εγγυάται το αποτέλεσμα στο καλλιτεχνικό εγχείρημα.
«Το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας είναι σύμφυτο με την προετοιμασία που έχει γίνει, με τη συμμετοχή πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων. Στο θέατρο και στον κινηματογράφο οι θεατές βλέπουν ένα έργο για το οποίο έχουν συντονιστεί άνθρωποι διαφόρων δεξιοτήτων και ειδικοτήτων…
Μιλώντας προσωπικά και ανεξάρτητα από την όποια τελική έκβαση, το θέατρο ως πυρήνας δημιουργικότητας είναι κάτι υπέροχο…Μου γεμίζει το χρόνο και τη ζωή με τον πιο ωραίο τρόπο. Ξεκινώντας από τις πρόβες, τις συναντήσεις μέχρι την ανταλλαγή ιδεών με τους υπόλοιπους συναδέλφους».
Στη Σωτηρία Μπέλλου τη συναρπάζει η καθαρότητα της φωνής της.
«Ο βυζαντινός της ήχος. Η καθαρότητα της φωνής της αντίστοιχη με τη καθαρότητα της ψυχής της, με συγκινεί βαθιά. Έχει κάτι το απελευθερωτικό και συνάμα ιαματικό. Γιατί έμαθε να τραγουδά στην εκκλησία με τον παππού της τον ψάλτη. Ενδεχομένως αυτή η καθαρότητα στις ερμηνείες της να εκπορευόταν και από την απλότητα».
Ένα ακόμη στοιχείο που ξεχωρίζει η Κάτια Γκουλιώνη στην μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια έχει να κάνει με την ταπεινότητά της.
Όπως εξηγεί «Ο συνδυσμός καθαρότητας και ταπεινότητας είναι ότι πιο σύγχρονο μπορεί να υπάρξει διότι εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο. Η Σωτηρία Μπέλλου το ανέλαβε και υπέφερε εξ αιτίας των επιλογών και της επιθυμίας της. Δεν υποτάχθηκε, ούτε σταμάτησε να μιλάει ανοιχτά για τις πολιτικές της πεποιθήσεις…
Η παράστασή μας είναι σαν καθρέφτης μιας ζωής».
Τη σκηνοθεσία, διασκευή και δραματουργική επεξεργασία στο έργο της Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία με λένε» υπογράφει ο Γιώργος Παπαγεωργίου.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Πάρι Μέξη.
Οι φωτισμοί, του Χάρη Δάλλα.
Βοηθός σκηνοθέτη, η Έφη Χριστοδουλοπούλου
Στο ρόλο της Σωτηρίας: η Κάτια Γκουλιώνη
Στο ρόλο της νοσοκόμας: η Ιωάννα Μονέδα. Ακόμα, παίζουν ζωντανά οι μουσικοί: Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης.
