Στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον, συντονισμός φορέων, επιστημονική καταγραφή του προβλήματος, μέτρα πρόληψης και κυρίως παροχή κοινωνικής προστασίας, αποτελούν, σύμφωνα με την κ. Κλειώ Παπαπαντολέων, δικηγόρο-μέλος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το κλειδί για την αντιμετώπιση της παραβατικής συμπεριφοράς ανηλίκων.
«Πρέπει να γίνει μια επιστημονική και λεπτομερής καταγραφή προκειμένου να γνωρίζουμε που ακριβώς πρέπει να παρέμβουμε καθώς και να εξετάσουμε την ποινική αντιμετώπιση των ανηλίκων που ως ένα βαθμό ενσωματώθηκε στον Ποινικό Κώδικα του 2019. Να δούμε, δηλαδή, ποιοι είναι οι ενδεδειγμένοι τρόποι σωφρονισμού για τα άτομα νεαρής ηλικίας που διαπράττουν βαριά αδικήματα», ανέφερε μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στους Μιχάλη Λεάνη και Νεκτάριο Ανδριόπουλο.
«Η παραβατικότητα των ανηλίκων δεν είναι ”μόδα”, είναι τάση, κοινωνικό φαινόμενο που εγγράφεται μέσα στο κοινωνικό σώμα και θα υπάρχει και για τα επόμενα χρόνια», σημείωσε, στο πλαίσιο της έρευνας «Παραβατικότητα Ανηλίκων» του σταθμού της πόλης.
«Δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι πρόκειται για φαινόμενα που είναι σε μεγαλύτερη έξαρση από ότι τα προηγούμενα χρόνια γιατί πέραν της καταγραφής που παλαιότερα δεν υπήρχε, πλέον , οι άνθρωποι καταγγέλλουν πιο εύκολα», εκτίμησε.
Σύμφωνα με την κ. Παπαπαντολέων, η πανδημία και ο αναγκαστικός εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι, πυροδότησαν την εκδήλωση προβληματικών συμπεριφορών.
«Η πανδημία είχε αρνητικό αντίκτυπο καθώς τα παιδιά, όντας σε κρίσιμες ηλικίες, κλείστηκαν στο σπίτι. Αυτό λειτούργησε ως ”δυναμίτης” που εκρήγνυται σταδιακά. Επίσης, τα παιδιά ζουν σήμερα σε εικονικές πραγματικότητες, μπροστά σε μια οθόνη που τους απορροφάει χωρίς να έχουν καμία επαφή με τους γύρω τους και που απενεργοποιεί και το συναίσθημα. Επομένως, όταν αυτό το μεταφέρουν και στην πραγματικότητα, δεν έχουν αντίληψη ως προς το τι επιφέρουν στον άλλον», εξήγησε.
Φυσικά, ο ρόλος της οικογένειας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τον τρόπο συμπεριφοράς των ανήλικων παραβατών.
«Επειδή οι γονείς δουλεύουμε πολύ και ζούμε σε ένα καθεστώς διαρκούς άγχους και αγωνίας, το να δίνουμε ένα τάμπλετ στο παιδί μπορεί να είναι η εύκολη λύση αλλά δεν είναι αυτό που χρειάζεται ουσιαστικά ένας ανήλικος. Είναι αναγκαίο ο κάθε ένας από εμάς ως γονιός να αφιερώνουμε χρόνο στα παιδιά μας, να ασχολούμαστε μαζί τους. Παιδιά που λαμβάνουν διαρκή, συστηματική και ουσιαστική στήριξη είτε από τους γονείς τους αλλά και από πλευράς πολιτείας, μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα αυτό που τους συμβαίνει και να επανέλθουν στον σωστό δρόμο», σχολίασε.
