Σχεδόν τρία χρόνια μετά το πρώτο lockdown, καθηγητές, μαθητές, γονείς και επιστήμονες καλούνται να θυμηθούν και να αξιολογήσουν τις αλλαγές που έφερε η καραντίνα μέσα από την ταινία της Μαρίας Λεωνίδα «Το στοίχημα» που θα προβληθεί την ερχόμενη εβδομάδα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Σε ένα μικρό γυμνάσιο στην ελληνική επαρχία και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αυλώνα, η κάμερα ακολουθεί καθημερινά τους μαθητές και τους καθηγητές στο σχολείο και το σπίτι και καταγράφει με χιούμορ και ρεαλισμό πώς η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση διαμόρφωσε τις σχέσεις τους, εντός και εκτός οθόνης, ενάντια στην απομόνωση, την μοναξιά της περιόδου της καραντίνας.
«Η φράση ”Το στοίχημα” αναφέρεται στην ταινία από τις δύο πρωταγωνίστριες, την διευθύντρια και την υποδιευθύντρια του Γυμνασίου Αυλώνα οι οποίες , μέσα σε αυτή την τραγική και φαιδρή ταυτόχρονα εμπειρία που όλοι ζήσαμε με σχολεία, υπηρεσίες και καταστήματα να ανοιγοκλείνουν, έβαζαν στοίχημα μεταξύ τους αν θα ανοίξει ή θα κλείσει το σχολείο τους. Με όχημα αυτές τις δύο πολύ δυναμικές και κεφάτες γυναίκες που αγαπούν πραγματικά τη δουλειά τους, παρακολουθούμε την προσπάθειά τους να κρατήσουν το σχολείο τους ζωντανό με όποιον τρόπο μπορούν», ανέφερε η εμπνεύστρια αυτής της ιστορίας, βραβευμένη σκηνοθέτιδα Μαρία Λεωνίδα.
Μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην Αφροδίτη Παπακαλού , περιέγραψε πώς η ιστορία ξεκινά τον Ιανουάριο του 2021 μέσα σε σπίτια μαθητών και καθηγητών που βιώνουν αυτές τις πρωτόγνωρες και ιδιόρρυθμες συνθήκες, προσπαθώντας ταυτόχρονα να επικοινωνήσουν μπροστά σε μια οθόνη και να διασώσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, εξ αποστάσεως.
Κυρίως όμως, αναδεικνύει την ουσιαστική σχέση εκπαιδευτικών και μαθητών και πως η συνεργασία τους μπορεί να διαμορφώσει ένα σχολείο φιλικό και αγαπητό στα παιδιά.
Σύμφωνα με την κ. Λεωνίδα «η κάμερα εισβάλει με διακριτικότητα στις μικροστιγμές των ανθρώπων και παρακολουθεί τις αντιδράσεις τους και το πως διαχειρίζονται τις καταστάσεις». Μέσα από τη σπονδυλωτή της εξέλιξη, δίνεται έμφαση και στην ψυχολογική διάσταση αυτής της εμπειρίας, δηλαδή στο πως εισπράξαμε και πως αντιμετωπίσαμε αυτήν την αναγκαστική απομόνωση της καραντίνας, την ανάγκη μας να ξαναβρεθούμε, ακόμα και την απόλαυση του να περνάμε χρόνο στο σπίτι μας.
«Η ταινία έχει happy end . Κυριαρχεί η νεανική και εφηβική διάθεση αλλά και η αίσθηση πως η επαφή μεταξύ των ανθρώπων είναι απαραίτητη. Υπάρχουν μαρτυρίες παιδιών που λένε πως η καραντίνα τους πρόσφερε την ευκαιρία να βρεθούν με τους γονείς τους. Πολλοί άνθρωποι βίωσαν τον χρόνο με διαφορετικό τρόπο και σε αυτό το πλαίσιο παρακολουθούμε όλες αυτές τις λεπτές αποχρώσεις που σχετίζονται με τη ψυχολογία των νέων και των ενηλίκων», υπογράμμισε.
Στις 16 Μαρτίου (9.30-11.30πμ), ακριβώς τρία χρόνια μετά το πρώτο κλείσιμο των σχολείων, θα υπάρξει μια επετειακή προβολή ειδικά για σχολεία ενώ στις 17 Μαρτίου (20.00-22.00) και στις 19 Μαρτίου (19.00-21.00) θα υπάρξουν προβολές για το ευρύ κοινό , κάθε μια εν των οποίων θα συνοδεύεται από συζήτηση γύρω από τα θέματα που θίγει η ταινία, με εκλεκτούς ακαδημαϊκούς, ψυχολόγους και παιδαγωγούς.
