Ο Μίμης Παπαϊωάννου που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, υπήρξε μια από τις εμβληματικότερες μορφές όχι μόνο της ΑΕΚ της οποίας υπήρξε παίκτης για 17 χρόνια, αλλά και γενικότερα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Υπήρξε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την Ένωση, με 289 γκολ σε 566 εμφανίσεις. Τα 236 σε 481 εμφανίσεις στην Α’ Εθνική. Ήταν επίσης πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα, το 1964 και το 1966.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Διεθνής Υπηρεσία Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS) τον αναγνώρισε το 2000 ως τον κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα, ενώ το 2003 ψηφίστηκε ως ο τρίτος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την ΕΠΟ για το εορτασμό των 50 χρόνων της UEFA.
«Ο Μίμης Παπαϊωάννου υπήρξε πρωτίστως πρότυπο ήθους και γι’ αυτό ο θρήνος για την απώλειά του είναι πάνδημος. Ήταν ένας άνθρωπος που ταύτισε τη ζωή του με την ΑΕΚ από πολύ νεαρή ηλικία, το 1962 που ήρθε στην ομάδα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων και απέκτησε πολύ γρήγορα ηγετικό ρόλο. Την αμέσως επόμενη χρονιά, η ΑΕΚ κατέκτησε το πρώτο της μεταπολεμικό πρωτάθλημα, έναν πολύ κομβικό τίτλο που την έβαλε ξανά στο χάρτη των κορυφαίων ομάδων της Ελλάδας», ανέφερε ο δημοσιογράφος και υπεύθυνος του Μουσείου Ιστορίας της ΑΕΚ, Γιάννης Μπίλιος, μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην Μαργαρίτα Μυτιληναίου.
«Ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, ένα αγνό παιδί της ελληνικής επαρχίας που δεν είχε μάθει πολλά γράμματα και ενδεχομένως η πρώτη φορά στη ζωή του που είδε την Αθήνα, ήταν όταν ήρθε να υπογράψει συμβόλαιο με την ΑΕΚ. H πορεία του ήταν επί της ουσίας το success story ενός ανθρώπου που ήρθε από το πουθενά για να φτάσει παντού και να κατακτήσει… τα πάντα. Ο ηγέτης στην μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ που το 1977 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ», πρόσθεσε.
Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο τεράστιο, όσο και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και την Ένωση. Αυτή ήταν άλλωστε και η αιτία που εγκατέλειψε νωρίς το σχολείο, αφιερώνοντας το χρόνο του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Το ότι δεν κατάφερε να μάθει πολλά γράμματα, ήταν ο μεγάλος καημός της ζωής του.
Με την ΑΕΚ αγωνίστηκε επί 17 συνεχείς περιόδους. Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Α΄ Εθνικής (1963, 1968, 1971, 1978, 1979) και τρία κύπελλα Ελλάδας (1964, 1966, 1978), και ήταν πρωταγωνιστής σε δύο εντυπωσιακές πορείες της ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα, το 1968-69 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και το 1976-77 στο ΟΥΕΦΑ.
Το 1979 σταμάτησε να αγωνίζεται στην Ελλάδα έπειτα από 480 αγώνες πρωταθλήματος. Στη συνέχεια, μετέβη στις ΗΠΑ, όπου αγωνίστηκε για μια περίοδο στον Παγκύπριο Νέας Υόρκης ως παίκτης και προπονητής και κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ στο τοπικό Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Λίγο μετά αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
«Είτε στην ηλικία των 20 ετών, είτε στα 35 ή στα 37 που ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα, ήταν κάθε στιγμή πρωταγωνιστής, ηγέτης καθοριστικός παίκτης και σημείο αναφοράς. Επί 17 χρόνια ήταν συνεχώς στην κορυφή», επισήμανε ο Γιάννης Μπίλλιος.
Μάλιστα, μοιράστηκε με τους ακροατές του σταθμού της πόλης κάποιες συγκινητικές στιγμές με τον Μίμη Παπαϊωάννου, από τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όταν αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και έπασχε από Αλτσχάιμερ.
«’Όταν πριν από 6 χρόνια είχα επιμεληθεί ένα ντοκιμαντέρ για την ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ τη σεζόν 1976-1977, είχα κάνει συνεντεύξεις με τους περισσότερους πρωταγωνιστές της ομάδας. Εκείνη την περίοδο, ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν σε μια κατάσταση που λόγω Αλτσχάιμερ δεν επικοινωνούσε πολύ καλά. Όμως, αν του έλεγες λέξεις ”κλειδιά”, του άναβες ”φωτάκια” στο μυαλό του. Τότε, τον έβαλα μπροστά σε μια κάμερα και μιλούσε ακατάπαυστα και κάποιες στιγμές ασυνάρτητα. Όμως , αυτό που δεν περίμενα να ακούσω και δεν το είχε πει ποτέ όταν ήταν σε πλήρη διαύγεια, ήταν το γεγονός ότι θυμήθηκε τη ρεβάνς με την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς για τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1977, και το ασύλληπτο γκολ που είχε πετύχει. Μου έδειξε το πίσω μέρος του κεφαλιού του και μου είπε ότι σε εκείνο το σημείο βρήκε την μπάλα και έβαλε το γκολ. Μπορεί πλέον να θυμόταν πάρα πολύ λίγα γεγονότα αλλά εκείνη η στιγμή είχε καταγραφεί βαθιά μέσα του», τόνισε.
