back to top
16.2 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

16.2 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΜΕΣΟΦΩΝΟΣ ΑΝΙΤΑ ΡΑΤΣΒΕΛΙΣΒΙΛΙ ΣΤΟΝ ΑΘΗΝΑ 9.84 : «O Πούτιν είναι ένας τρελός, ”άρρωστος” άνθρωπος που θέλει να επαναφέρει τη Σοβιετική Ένωση»

Διαβάστε επίσης

 

Ο Ρικκάρντο Μούτι τη χαρακτήρισε ως την «καλύτερη μεσόφωνο της εποχής της στις όπερες του Βέρντι».

Η πρώτη τεράστια επιτυχία όμως ήρθε όταν επελέγη από τον Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ για το ρόλο της Κάρμεν του Μπιζέ, στη Σκάλα. Η καριέρα της είναι λαμπρή, τραγουδά στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Μετροπόλιταν Όπερα.

Η σπουδαία Γεωργιανή μεσόφωνος Ανίτα Ρατσβελισβίλι, φιλοξενήθηκε στη ραδιοφωνική συχνότητα του Αθήνα 9.84 και στην εκπομπή «Παρτιτούρες» με τη Λίλλυ Καρατζαφέρη.

Συναντήθηκαν στο καμαρίνι της Αννίτα Ρατσβελισβίλι στην Εθνική Λυρική Σκηνή με αφορμή την όπερα του Ζυλ Μασνέ “Βέρθερος” που  παρουσιάζεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή, από τις 23 Μαρτίου 2023 και για έξι παραστάσεις, στην αναβίωση της σκηνοθεσίας του Σπύρου Ευαγγελάτου, σε μουσική διεύθυνση του Ζακ Λακόμπ.

Έχει ένα εγκάρδιο χαμόγελο, γελάει δυνατά, δε μασάει τα λόγια της, έχει τσαγανό! Το τελείως αντίθετο από το ρόλο της Σαρλότ που ερμηνεύει στον ”Βέρθερο”.

Και το κυριότερο; Ακόμα και μέσα στην απόλυτη φρίκη, εκείνη θα ξετρυπώσει την ομορφιά και θα κρατήσει στη μνήμη και στην καρδιά τρυφερές, ακόμα και αστείες εικόνες.

συνέντευξη στην Λίλλυ Καρατζαφέρη

 

Πως ξεκίνησε η σχέση σας με τη μουσική;

Η σχέση μου με τη μουσική, ξεκινά σε πολύ τρυφερή ηλικία. Γεννήθηκα σε οικογένεια μουσικών. Η μητέρα μου ήταν τραγουδίστρια, χόρευε μπαλέτο αλλά και εθνικούς Γεωργιανούς χορούς. Ο πατέρας μου συμμετείχε σε συγκρότημα, τραγουδούσε κι έπαιζε μπάσο. Ο προπάππος μου ήταν τραγουδιστής της όπερας, βαθύφωνος. Γενικά, στην οικογένεια, στην Γεωργία, η μουσική είναι στα κύτταρά μας, στο αίμα μας. Οι Γεωργιανοί την αγαπάμε πολύ. Κάθε φορά που θα καθίσουμε γύρω από το τραπέζι για φαγητό, με φίλους ή με την οικογένειά μας, παίζουμε μουσική και τραγουδάμε. Αυτή είναι η παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τον πατέρα μου να παίζει κιθάρα, τη μητέρα μου πιάνο, με τους γείτονες μαζί μας.

Όμως, η παιδική ηλικία της Ανίτα Ρατσβελισβίλι, σημαδεύτηκε από τον πόλεμο στη Γεωργία. Αλλά και μετά, η κατάσταση δεν ήταν ήρεμη.

Ήταν πολύ σκληρά χρόνια, από το 1992 και αυτό συνεχίστηκε έως το 2005. Αγωνιζόμασταν. Τα πρώτα χρόνια δεν είχαμε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε θέρμανση, ούτε νερό, τίποτα! Παίρναμε ψωμί με το δελτίο, λίγο βούτυρο. Ήμασταν 6 ακόμα άτομα στο σπίτι. Πηγαίναμε και παίρναμε τις μερίδες μας περιμένοντας σε τεράστιες ουρές στις 5 το πρωί. Στεκόμασταν εκεί χειμώνα- καλοκαίρι, περιμένοντας λίγο ψωμί με βούτυρο. Ήταν φρικτά παιδικά χρόνια.

Όμως έχω και όμορφες αναμνήσεις, διότι είμασταν όλοι οι γείτονες μαζί και ο καθένας έφερνε ό,τι φαγώσιμο έβρισκε και τρώγαμε όλοι μαζί, παίζαμε χαρτιά και άλλα παιχνίδια, τραγουδούσαμε, παίζαμε μουσική, λέγαμε ποιήματα. Και υπήρχαν στιγμές που το ρεύμα ερχόταν και μπορούσες να ακούσεις τον κόσμο να φωνάζει με ενθουσιασμό όταν άναβε το φως. Κάποιες φορές ήταν μόλις για ένα λεπτό, κάποιες για δεκαπέντε, άλλες φορές για 3-4 ώρες. Κανείς δεν ήξερε κάθε φορά πόσο θα κρατούσε.

Από μια πλευρά ήταν περίπου αστείο αλλά ταυτόχρονα πολύ δύσκολο. Διανύαμε χιλιόμετρα για να φέρουμε νερό στο σπίτι, παίρναμε το χιόνι το φέρναμε στα σπίτια μας και το αφήναμε σε δοχεία περιμένοντας να λιώσει για να το χρησιμοποιήσουμε στην τουαλέτα και όπου αλλού χρειαζόταν. Ήταν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά ακόμη θυμάμαι που όταν κρυώναμε κοιμόμασταν αγκαλιά με το μπαμπά και τη μαμά για να ζεσταθούμε.

Παράλληλα, πολλοί άνθρωποι πέθαναν μπροστά στα μάτια μου. Είδα τον μικρό μου γείτονα μόλις 8 ετών να σκοτώνεται κατά λάθος με ένα μπαζούκας που βρήκε στα σκουπίδια και το πέρασε για παιχνίδι.

Γενικά ήταν τρομακτικά, αλλά και με έναν τρόπο ωραία παιδικά χρόνια. Στις μέρες μας απουσιάζει η επικοινωνία. Είμαστε όλοι μπροστά στα κινητά μας, στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή. Τότε μιλούσαμε, τραγουδούσαμε, παίζαμε, χορεύαμε, και αυτό ήταν υπέροχο. Ήταν απίστευτοι καιροί, παρά το γεγονός ό,τι για τη χώρα μας ήταν ταυτόχρονα απαίσιοι. Πέθαναν τόσοι άνθρωποι, χάσαμε τα εδάφη μας. Πέρασαν στη Ρωσία και ακόμα μας κλέβουν τη γη μας.

H συζήτηση στρέφεται στη Ρωσική Εισβολή στην Ουκρανία.

Πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, όταν πολλοί με ρωτούσαν «γιατί δεν τραγουδάς στη Ρωσία, γιατί δεν πας στο Θέατρο Μπαλσόι, ή στο Μαρίινσκι…» , είχα δηλώσει ότι δεν μπορώ. Αγαπώ το λαό της Ρωσίας και τον πολιτισμό της. Η μουσική των Ρώσων συνθετών, οι Ρωσικές Όπερες είναι υπέροχες, όπως και η λογοτεχνία τους. Μεγάλωσα διαβάζοντας ρωσικά βιβλία. Τα ρωσικά είναι η δεύτερη γλώσσα μου. Αγαπώ τα πάντα στη Ρωσία. Αλλά η πολιτική αυτής της χώρας είναι τρομακτική. Δεν μπορώ να πάω και να τραγουδήσω για εκείνους. Χαίρομαι πάντα όταν έρχονται Ρώσοι στις παραστάσεις μου, οπουδήποτε αλλού. Έχω πραγματικά εξαίρετους Ρώσους συναδέλφους, Αλλά, αρνούμαι να πάω στη Ρωσία. Είναι θέμα αρχής. Πιστεύω πως κάνω το σωστό. Και αυτό είναι κάτι που το υποστηρίζω εδώ και χρόνια. Μιλώ εναντίον του Πούτιν. Λέω πως είναι ένας τρελός, παρανοϊκός και ”άρρωστος” άνθρωπος που απλώς θέλει να επαναφέρει τη Σοβιετική Ένωση. Δεν ακούει τίποτα και κανέναν. Έχει μόνο την ηλίθια, κάθετη εμμονή να φέρει πίσω τη Σοβιετική Ένωση και δεν ενδιαφέρεται πόσοι άνθρωπο πεθαίνουν, πόσοι Ρώσοι, Ουκρανοί, παιδιά, άντρες και γυναίκες. Είναι η τρελή συμπεριφορά ενός τρελού ανθρώπου. Κανείς δεν τον σταματά, κανείς δεν προσπαθεί. Τουλάχιστον οι Ρώσοι φοβούνται να κάνουν κάτι, διότι απλούστατα θα βρεθούν νεκροί. Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Όσο τα εδάφη της πατρίδας μου είναι υπό την κατοχή της Ρωσίας του Πούτιν, θα εναντιώνομαι πάντα στο να πάω εκεί.

Όμως, σέβομαι τον σπουδαίο και υπέροχο ρωσικό πολιτισμό! Είναι ντροπή! Διότι ο ρωσικός λαός γνωρίζει μουσική, έχουν κουλτούρα, αγαπούν τον πολιτισμό. Και το ρωσικό κοινό είναι σπάνιο. Αλλά είναι ενάντια στις αρχές μου, στο πώς νιώθω στην καρδιά μου για τη χώρα μου, τους ανθρώπους μου. Και δυστυχώς, νομίζω, ότι ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος δεν θα τελειώσει σύντομα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα διαρκούσε τόσο. Είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.

 

Σχολιάζει το γεγονός ότι πολλοί Ρώσοι καλλιτέχνες αποκλείονται από μεγάλα θέατρα της Ευρώπης ή της Αμερικής.

Το βρίσκω άδικο. Η Τέχνη δεν έχει σχέση με την πολιτική. Δεν το θεωρώ σωστό να ακυρωθούν τα συμβόλαια των καλλιτεχνών, δεν έχουν καμιά σχέση με όλο αυτό που συμβαίνει και προφανώς δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση. Αλλά ακόμα και αν μιλήσουν, το μόνο που θα συμβεί, είναι πως κάποιος θα πάει στις οικογένειές τους στη Ρωσία απειλώντας τη ζωή τους. Ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με την KGB στη Ρωσία. Δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα, δεν είναι εύκολο όπως για εμένα που είμαι Γεωργιανή και μπορώ να πω τι σκέπτομαι. Στη Ρωσία δεν είναι έτσι.

Επίσης, δεν είναι αλήθεια πως όλοι οι Ρώσοι έχουν αποκλειστεί από ευρωπαϊκά και αμερικανικά θέατρα. Επελέγησαν. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες με μεγάλη αποδοχή, τα μεγάλα αστέρια, ακυρώθηκαν. Όμως, την ίδια στιγμή, πολλοί καλλιτέχνες που δούλευαν με τον Γκέργκιεφ στο θέατρο Μαρίινσκυ, ξαφνικά άρχισαν να εργάζονται στα θέατρα που ξεκαθάρισαν πως δεν θέλουν Ρώσους. Επομένως, δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Είναι ένα τεράστιο τέχνασμα, ένα παιχνίδι. Απολύεις κάποιον μεγάλο που είναι και ακριβός, και προσλαμβάνεις κάποιον από την ίδια χώρα και ακόμα χειρότερα, από τον μαέστρο που όλοι ακύρωσαν σε όλον τον κόσμο. Έναν καλλιτέχνη που αγαπώ και σέβομαι βεβαίως, διότι ως μαέστρος είναι στ’ αλήθεια σπουδαίος, αλλά ως άνθρωπος… δε θέλω να μιλήσω γι’ αυτό.

Διέγραψαν εξαίρετους τραγουδιστές και πήραν άλλους, από τα ίδια θέατρα από την ίδια χώρα. Που ξεκινούν τώρα, που δεν είναι διάσημοι όπως οι προκάτοχοί τους. Όλο αυτό είναι μια μεγάλη χειραγώγηση, δεν έχει να κάνει με αρχές, είναι απλώς…μάρκετινγκ. Το σιχαίνομαι αυτό. Η δουλειά μας έγινε πολύ δύσκολη τα τελευταία χρόνια και δεν παράγουμε πλέον Τέχνη. Είναι σαν να κάνουμε πολιτική. Και αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Οι καλλιτέχνες πρέπει να δημιουργούμε μουσική, κοστούμια, τραγούδια. Είναι όλη αυτή η μεγάλη οικογένεια που ονομάζεται Θέατρο. Αυτή είναι η ζωή μας! Όσο για πολιτική, ναι, να είμαστε ελεύθεροι να λέμε τι σκεφτόμαστε για αυτήν , αλλά επί της ουσίας δεν μπορούμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα.

Στη Γεωργία, ο κόσμος ενδιαφέρεται για την όπερα;

Η όπερα είναι πολύ δημοφιλής στη Γεωργία. Πολλοί Γεωργιανοί λυρικοί τραγουδιστές έγιναν διάσημοι στο εξωτερικό και φυσικά γύρισαν κι έδωσαν συναυλίες και παραστάσεις και χαίρομαι που ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγομαι και εγώ. Η τηλεόραση έχει δείξει ενδιαφέρον για την όπερα και τους τραγουδιστές και πλέον έχουμε μια γενιά που ενδιαφέρεται, που πηγαίνει στο θέατρο, ακούει όπερα και συναυλίες. Υπάρχουν πολλά μουσικά δρώμενα στη Γεωργία και αυτό με χαροποιεί πολύ. Στη Γεωργία αγαπούν τις Γεωργιανές όπερες. Αλλά στο εξωτερικό δεν γνωρίζει κανείς για αυτές, πιθανότατα επειδή βασίζονται στη λαϊκή μουσική. Είναι σαν λαϊκή ενορχηστρωμένη μουσική, δεν ακούγεται ακριβώς σαν όπερα. Νομίζω ότι μερικοί από τους συνθέτες μας έμειναν στο επίπεδο της λαϊκής μουσικής, δεν αναπτύχθηκαν προς την πραγματική κατεύθυνση της όπερας. Όταν ηχογράφησα το πρώτο μου CD, συμπεριέλαβα την άρια της …Βασιλιά Ταμάρ,. Δεν ήταν άντρας, ήταν γυναίκα, μια πολύ ισχυρή βασιλική προσωπικότητα του 12ου αιώνα στη Γεωργία, μια πολύ δυνατή γυναίκα. Νομίζω πως μόνο αυτό μπορείς να ακούσεις ως δείγμα Γεωργιανής όπερας.

Η συζήτηση πηγαίνει στο ελληνικό στοιχείο στη Γεωργία το οποίο ήταν πολύ ισχυρό. Ο Οδυσσέας Δημητριάδης, είχε γεννηθεί στο Μπατούμ και ήταν διευθυντής στην όπερα και στο μπαλέτο της χώρας μέχρι το 1965. Ο Αριστοτέλης Κουντούρωφ γεννήθηκε στην Τιφλίδα. Πάνω από 200.000 Ελληνες ζούσαν στη Γεωργία. Οι δυο λαοί συμπορεύονταν από τη μυθολογία. Η Αννίτα Ρατσβελισβίλι, έχει ακούσει ελληνική μουσική;

Ναι, έχουμε ακούσει πολλή ελληνική μουσική. Όταν ήμουν μικρή, υπήρχε ακόμη μεγάλη ελληνική κοινότητα στη Γεωργία. Τώρα είναι λιγότεροι οι Έλληνες, δεν ξέρω γιατί, μάλλον μετά τον πόλεμο έφυγαν για την Ελλάδα, ή όπου αλλού.

Ως παιδί, θυμάμαι να ακούω κάποια ελληνικά τραγούδια. Σε πολλά πάρτι χορεύαμε και ελληνικούς χορούς. Ήταν μια μίξη πολιτισμών. Έχουμε ακόμα Ελληνικά εστιατόρια, ελληνικό φαγητό, το απολαμβάνουμε, το αγαπάμε. Και από τη στιγμή που ζουν πολλοί Γεωργιανοί στην Ελλάδα, έχει γίνει μια μεγάλη ανταλλαγή. Νομίζω το 20% στη Γεωργία μιλά ελληνικά, διότι αυτό το 20% ήρθε στην Ελλάδα να δουλέψει ή να ζήσει . Είναι μεγάλη η σύνδεση που έχουμε.

Της αρέσει πάρα πολύ η ελληνική γλώσσα και αυτό το διάστημα προσπαθεί να μάθει ελληνικά. Συμφωνεί την επόμενη φορά η συνέντευξη να γίνει στη γλώσσα μας.

Η θεία μου που προσέχει την κόρη μου Λιλιάνα, ζούσε 25 χρόνια στην Ελλάδα και μιλά τέλεια ελληνικά. Από τότε που έγινα Ελληνίδα πολίτης, νοιώθω ακόμα περισσότερο συνδεδεμένη με τη χώρα. Ανυπομονώ να μάθω τη γλώσσα και να γίνω ακόμα περισσότερο μέρος της. Είναι η πρώτη φορά που ερμηνεύει το ρόλο τον ρόλο της Σαρλότ στον «Βέρθερο» του Ζυλ Μασνέ, στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

Η μεγαλύτερη πρόκληση υποκριτικά για μένα, είναι πως πρόκειται για έναν ρόλο πολύ διαφορετικό σε σχέση με αυτούς που έχω ερμηνεύσει. Δεν είναι η Κάρμεν, η Δαλιδά, η Άμνερις, αυτές οι πολύ δυναμικές, ισχυρές και ελεύθερες γυναίκες. Η συγκεκριμένη γυναίκα, η Σαρλότ, είναι εντελώς διαφορετική. Είναι νέα, έχει υποχρεώσεις, πρέπει να φροντίσει τα αδελφάκια της καθώς η μητέρα τους πέθανε. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον έρωτα και στο καθήκον. Είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσει. Ακολουθεί τη συμβουλή της μητέρας της να παντρευτεί τον Αλμπερ, ένας άνδρα μεγαλύτερό της που θα τη φροντίζει αλλά ξαφνικά γνωρίζει τον Βέρθερο που είναι ρομαντικός, υπέροχος, της λέει όλα τα όμορφα λόγια που εκείνη δεν έχει ξανακούσει γιατί είναι ένα απλό κορίτσι από ένα χωριό. Κι έρχεται αυτό το αγόρι και όλα αλλάζουν. Τόσο πάθος, τόσος έρωτας, τόσα συναισθήματα που εκείνη δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Είναι κάτι πολύ καινούριο για εμένα γιατί το να ενσαρκώσω ένα εύθραυστο κορίτσι που κάνει ότι της λένε, σίγουρα δεν έχει σχέση με τον δικό μου χαρακτήρα και πρέπει να τον δημιουργήσω. Από φωνητικής άποψης, δεν είναι δύσκολο. Είναι μεν λίγο έξω από το συνηθισμένο μου ρεπερτόριο, αλλά ήταν πάντοτε το όνειρό μου να τραγουδήσω τη Σαρλότ. Άλλωστε, η μουσική είναι τόσο όμορφη.

Δείχνει γελώντας φωτογραφίες της Λιλιάνε, της μόλις 1,5 έτους κορούλας της. Σε αυτό το επάγγελμα, είναι αλλιώς για τους άντρες και αλλιώς για τις γυναίκες τα πράγματα. Η εγκυμοσύνη, η γέννα, πόσο μπορούν να επηρεάσουν τη φωνή;

Αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο κανείς δε μιλά. Όσο ήμουν έγκυος, ρωτούσα τις συναδέλφους μου, πώς βίωσαν αυτή την κατάσταση και όλες απαντούσαν « δεν είναι τίποτα, μπορείς να ξαναρχίσεις αμέσως, δεν είναι τόσο δύσκολο».

Για μένα, ήταν όλα ψέματα. Ήταν πολύ δύσκολο. Έχω ζήσει πόλεμο, θάνατο, τα πάντα. Γέννησα τον Νοέμβριο του 2021 και το 2022 ήταν η δυσκολότερη χρονιά στα 38 χρόνια της ζωής μου διότι δεν μπορούσα να τραγουδήσω πια, η φωνή μου δεν ήταν εκεί, το σώμα μου ένιωθε εντελώς διαφορετικά. Πάλεψα πολύ, ακύρωνα πάρα πολλές δεσμεύσεις μου με τα θέατρα, και αναρωτιόμουν γιατί μου συνέβαινε αυτό. Και κανείς δε μιλούσε γι’ αυτό. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση που λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο. Μπορεί για κάποια γυναίκα να είναι εύκολο να ξαναξεκινήσει γρήγορα. Στη δική μου περίπτωση, μου πήρε 7-8 μήνες πριν αρχίσω ξανά να αισθάνομαι ο εαυτός μου, μολονότι είχα βοήθεια με το μωρό. Γέννησα φυσιολογικά, στο νερό, χωρίς επισκληρίδειο. ‘Ηθελα να γίνουν όλα όπως έπρεπε, αλλά ήταν απίστευτα δύσκολο, επώδυνο και νομίζω ότι άλλαξε πολλά στο μυϊκό μου σύστημα και φυσικά στο διάφραγμα. Ήταν σαν να μην είχα τραγουδήσει ούτε μία νότα πριν την εγκυμοσύνη, στη ζωή μου. Έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν.

Γύρω στον Σεπτέμβριο ξεκίνησα σταδιακά να αισθάνομαι ξανά τον εαυτό μου. Βρήκα μια δασκάλα η οποία μπορούσε να καταλάβει την κατάστασή μου. Επίσης, ο άντρας μου ήταν πάντα δίπλα μου, υποστηρικτικός, ενθαρρυντικός. Μου έλεγε «μην ανησυχείς, απλώς χρειάζεσαι λίγο χρόνο, γέννησες, όλα θα πάνε καλά». Ήταν τόσο δύσκολη περίοδος για εμένα που έφτασα στο σημείο να πω ότι δεν μπορώ άλλο πια να συνεχίσω και πως πρέπει να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου.

Αλλά ο σύζυγός μου, μου είπε «μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά εσύ είσαι γεννημένη για να τραγουδάς. Ο Θεός σου έδωσε αυτό το χάρισμα, πρέπει να συνεχίσεις τον αγώνα». Και συνέχισα αν και από τον περιβάλλοντα καλλιτεχνικό μου κόσμο, πολλοί απογοητεύτηκαν γιατί μόλις σε δουν ευάλωτο σου επιτίθενται άγρια. Και υπάρχει τόση χαρά σε αυτές τις επιθέσεις. Είπα. « εντάξει, θα συνεχίσω να παλεύω, θα επιστρέψω, θα σταθώ στα πόδια μου, και θα ξανατραγουδήσω καλύτερα από ποτέ».

Πρέπει να το πω γιατί κανείς δεν το λέει αλλά αυτή η δουλειά είναι πολύ σκληρή σε τέτοια ζητήματα. Είναι ακραία ασεβής στις μητέρες. Γίνονται μεγάλες διακρίσεις στις γυναίκες που γέννησαν.

Ποιο είναι το επόμενο βήμα της Ανίτα Ρατβελισβίλι; Που φτάνουν τα όνειρά της;

Μετά την Αθήνα, θα πάω στο Μόναχο για μια καινούρια παραγωγή της Αΐντα όπου θα τραγουδήσω Άμνερις, υπό τον Ντανιέλ Μικελέτο, έναν μαέστρο που αγαπώ πολύ και έχω κάνει αρκετές παραγωγές μαζί του. Είμαι ενθουσιασμένη με αυτή τη νέα παραγωγή.

Στη συνέχεια θα ταξιδέψω στη Βερόνα, στο Θερινό Φεστιβάλ, μετά στο Μπουένος Άιρες, στο Σαν Φρανσίσκο, κτλ. Θα είναι μια συναρπαστική χρονιά, θα κάνω συναυλίες, ρεσιτάλ με τον πιανίστα μου και με μερικά τραγούδια που αγαπώ να τραγουδώ. Όσο για τα μελλοντικά μου όνειρα, θέλω να είμαι δυνατή, να προχωράω, να κάνω καλύτερα πράγματα στην καριέρα μου. Επίσης, θέλω πολύ να κάνω και ένα δεύτερο παιδί. Βέβαια δεν είμαι τόσο νέα πια, είμαι 38 ετών αλλά στις μέρες μας, όλα είναι δυνατά. Ελπίζω σε δυο -τρία χρόνια να έχω άλλο ένα παιδάκι, αν ο Θεός μου δώσει αυτή τη δυνατότητα. Αν όχι, θα συνεχίσω να φροντίζω την οικογένειά μου και να τραγουδώ. Όσο μπορώ!

Είμαι ευγνώμων στην Λυρική Σκηνή. Είναι η 4η φορά που έρχομαι στην Αθήνα και πάντοτε χαίρομαι να δουλεύω με αυτούς τους ωραίους ανθρώπους του θεάτρου. Οι Έλληνες είναι υπέροχοι. Όταν είχα δυσκολίες και ανακοίνωνα πως έπρεπε να ακυρώσω παραστάσεις επειδή δεν ήμουν καλά, πολλοί Έλληνες μου έστελναν μηνύματα. Δεν μου αρέσει να λέω θαυμαστές αλλά φίλοι. Είναι οι άνθρωποι που έρχονται στο θέατρο, συμπαραστέκονται, στηρίζουν. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αγαπώ πάρα πολύ και θα ξαναέρθω για μια άλλη παραγωγή. Θέλω να πω στον κόσμο, να έρθει να δει αυτή την όμορφη παράσταση, τον «Βέρθερο» του Μασνέ με όλους τους υπέροχους ερμηνευτές, τον Φραντσέσκο Ντεμούρο που ερμηνεύει τον Βέρθερο αλλά και πολλούς Έλληνες συναδέλφους, εξαίρετους τραγουδιστές και ηθοποιούς. Τα πάντα είναι μαγικά σε αυτή τη σκηνή. Ελάτε να τη δείτε.

 

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΑΘΗΝΑ +

spot_img

Συμβαίνει στην Αθήνα