Η Αγλαΐα Κατσιγιάννη, διεθνολόγος, υποψήφια Ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και Πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών στη Δράμα, γνωρίζει ως άτομο με κινητική αναπηρία, ίσως πιο καλά απ’ όλους, πως να αγωνίζεται κόντρα στις ανατροπές και στις αντιξοότητες της ζωής.

Δηλώνει με παρρησία ότι «η ειλικρίνεια αποτελεί προαπαιτούμενο για την ενασχόληση με τα κοινά» και παραδέχεται πως «το ύψος των αποδοχών στο Ευρωκοινοβούλιο είναι από τους παράγοντες που συνετέλεσαν στην λήψη της απόφασής της.  Αισθάνεται ότι παίζει άνισα στον προεκλογικό αγώνα, εξ αιτίας της κατάστασής της,  αφού όπως ομολογεί «δεν έχω τον τρόπο να κάνω μια περιοδεία στην Ελλάδα, ούτε την οικονομική δυνατότητα  να προβληθώ ενώ τα ΜΜΜ είναι ελάχιστα προσβάσιμα για τα ΑμεΑ» 

Για αυτό χαρακτηρίζει «ξεχωριστή» τη δική της υποψηφιότητα, καθώς πολύ λίγοι βρίσκονται  στη θέση της και κατά συνέπεια δεν μπορούν να υπερασπιστούν όσα εκείνη πρεσβεύει και γνωρίζει από πρώτο χέρι, λόγω εμπειρίας.

Θεωρεί «καλύτερες τις συνθήκες στην Ευρώπη για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες ή αναπηρίες επειδή απλώς εφαρμόζονται οι νόμοι. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου αν και διαθέτουμε από τις πιο άρτιες νομοθεσίες, υστερούμε στο πεδίο της εφαρμογής…  Και το έγκλημα μένει ατιμώρητο». 

Στη συνέχεια, η Άννα Κατσιγιάννη επισημαίνει τον αγώνα των Ομοσπονδιών και Συνομοσπονδιών Αναπήρων σε αυτή την κατεύθυνση, παρότι έχουν υπογραφεί από την Ελλάδα οι σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες με κορωνίδα τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα ΑμεΑ.

«Παλεύουμε με νύχια και δόντια καθημερινά -εμείς και οι οικογένειές μας- να κατακτήσουμε το αυτονόητο. Την αξιοπρεπή μας διαβίωση πέρα από ευχολόγια».

Και εξηγεί καλώντας μας σε ένα νοητό ταξίδι στην καθημερινότητά της, ότι: «Εμείς είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι  από τον άλλον. Πρέπει να μας βοηθήσει να σηκωθούμε από το κρεββάτι, να διεκπεραιώσουμε τις  καθημερινές  ανάγκες και να μας συνοδεύσει στις επαφές μας με τις δημόσιες ή άλλες υπηρεσίες εκτός σπιτιού… Κάνουμε το σταυρό μας φεύγοντας με το αμαξίδιο και τον ξανακάνουμε μόλις επιστρέψουμε».

Στόχος της, εφόσον εκλεγεί, αποτελεί η άμεση δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού δικτύου για την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ευρώπη, η εξάλειψη της φτωχοποίησης του μέσου πολίτη και η σάρωση των διακρίσεων σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.