Τις θέσεις του για τον θεσμό των Πανελλαδικών Εξετάσεων και τις αλλαγές στο σύστημα εισόδου των υποψηφίων στα Πανεπιστήμια, ανέλυσε ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου σε μια συζήτηση με τον Γιώργο Μελιγγώνη στον Αθήνα 984.
Εκτίμησε ότι οι Πανελλήνιες Εξετάσεις έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο κάνοντας λόγο για παθογένεια και εκφυλιστικό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας, που την ταλαιπωρεί και την ωθεί να δαπανά 1,5 δισ ευρώ το χρόνο προκειμένου να γίνουν τα παιδιά της φοιτητές.
Είπε πως δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην μαθησιακή διαδικασία, επιβαρύνουν με άγχος τους υποψηφίους και προκαλούν εντάσεις στις οικογένειες. Ακόμα, τάχθηκε υπέρ της ανάγκης αλλαγής του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ το οποίο χαρακτήρισε αδιάβλητο αλλά όχι αξιόπιστο και ανέδειξε τα σημεία που το καθιστούν παιδαγωγικά δυσλειτουργικό.
*Οι Πανελλήνιες έχουν κλείσει ιστορικά τον κύκλο τους
«Όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι οι Πανελλήνιες έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο, θα ταλαιπωρούμαστε περισσότερο και θα εκφυλιζόμαστε ακόμα πιο πολύ. Οι ελληνικές οικογένειες- στην πλειονότητά τους- εμπιστεύτηκαν έναν θεσμό εκτός του δημόσιου σχολείου ξοδεύοντας 1,5 δισ ευρώ το χρόνο για να γίνουν τα παιδιά τους φοιτητές και να έχουν ένα σύστημα αναντίστοιχο με τις οικονομικές τους δυνατότητες για το μέλλον, αλλά και με αυτό που θέλουν να σπουδάσουν».
*Αδιάβλητες οι Πανελλαδικές, αλλά όχι αναγκαστικά αξιόπιστες εκπαιδευτικά
Όπως επισήμανε ο πρώην Υπουργός Παιδείας «οτιδήποτε είναι αδιάβλητο δεν μπορεί να θεωρείται υποχρεωτικά και σωτήριο ή εκπαιδευτικά αξιόπιστο» Και πρότεινε «να κατοχυρώσουμε το αδιάβλητο για να προχωρήσουμε σε κάτι που να είναι επί της ουσίας».
Στη συνέχεια, επικαλούμενος το σύστημα που είχε οργανώσει επί των ημερών του στο Υπουργείο Παιδείας, πρωτίστως με διάθεση προσφοράς, έλλειψη προσωπικής ατζέντας και διάθεση για σύνθεση μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις για την προάσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, έστρεψε τα πυρά του στην Νίκη Κεραμέως για τα πεπραγμένα της.
*Η κυρία Κεραμέως είχε προφανώς στο νου της όχι την Εκπαίδευση των παιδιών, αλλά τα Ιδιωτικά Κολλέγια. Άνοιξε μια ολόκληρη ιστορία με το να τα αποκλείει και να στέλνει αλλού… Η Ελλάδα διακρίνεται για τη χειρότερη -πανευρωπαϊκά- αναλογία φοιτητών προς καθηγητές. Εδώ, σε κάθε καθηγητή αντιστοιχούν 45 φοιτητές και φοιτήτριες, την ώρα που στην ΕΕ είναι 1 (ένας) προς 13 σπουδαστές. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει. Αν μάλιστα αφαιρέσει κανείς τους αιώνιους φοιτητές και κάνει τον ίδιο υπολογισμό μόνο με τον τυπικό αριθμό όσων φοιτούν, η αναλογία διαμορφώνεται στο 1 προς 38 κι είμαστε και πάλι ουραγοί…»
Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ Γαβρόγλου πρότεινε να διπλασιαστούν οι απολαβές των καθηγητών ΑΕΙ
*Αν διπλασιάζαμε τον αριθμό των καθηγητών σε μια τριετία, κάτι εφικτό, θα σήμαινε ότι ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας για τη μισθοδοσία των Πανεπιστημιακών θα επιβαρυνόταν κατά 173 εκατομμύρια ευρώ. Ήταν άραγε τόσο δύσκολο να γίνει;»
Υπεραμύνθηκε του ρόλου του Πανεπιστημίου ως πυλώνα μόρφωσης των πολιτών και υπογράμμισε το όφελος για τους νέους, ακόμα κι αν δεν βρουν με την πρώτη προσπάθεια θέση εργασίας, μετά την αποφοίτησή τους. Είναι αξίες που τις ξεχνάμε κι ας σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο είπε χαρακτηριστικά.
*Το Πανεπιστήμιο, μέσα από τη μόρφωση, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Είναι αξίες που τις ξεχνάμε. Δεν είναι γραφείο εύρεσης εργασίας. Παρά τον εύλογο θυμό ή την απογοήτευση του παιδιού σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει και την αγωνία της οικογένειας για τα έξοδα.
Ο κ Γαβρόγλου δεν αρνήθηκε τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου και τις ελλείψεις σε υποδομές και διδακτικό προσωπικό, ωστόσο εστίασε στις δυνατότητές του, που εγγυώνται την εισαγωγή των μαθητών, χωρίς απαραιτήτως φροντιστήριο, σε Πανεπιστημιακά Τμήματα πιο περιορισμένης ζήτησης. «Χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κακά , αλλά ότι ενδιαφέρουν μικρότερο ποσοστό παιδιών» όπως υπογράμμισε.
