Τα συναισθήματά της μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στον τελικό διπλού σκιφ ελαφρών βαρών γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι όπου μαζί με την Μιλένα Κοντού πραγματοποίησαν μια εξαιρετική εμφάνιση κυρίως στα τελευταία 500 μέτρα, περιέγραψε στον Αθήνα 9,84, η Ελληνίδα Ολυμπιονίκης της κωπηλασίας, Ζωή Φίτσιου.
«Η κατάκτηση ενός Ολυμπιακού Μεταλλίου είναι κάτι που στιγματίζει τη ζωή σου για πάντα. Μετά από αυτό, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο για εμάς. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι ακριβώς έχει συμβεί, νομίζω ότι βρίσκομαι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Όμως, τα συναισθήματα είναι πολύ όμορφα», ανέφερε στον Γιώργο Αποστολίδη.
«Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες και αναμφισβήτητα πρόκειται για ύψιστη τιμή για έναν αθλητή. Πόσο μάλλον το να ανέβει στο βάθρο των νικητών. Είναι το μεγαλύτερο σκαλί που μπορεί να φτάσει. Δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ αυτό το συναίσθημα, μέχρι που το έζησα», πρόσθεσε, παροτρύνοντας παράλληλα τους νέους αθλητές που ξεκινούν τώρα με όνειρα «να παλέψουν για να τα πραγματοποιήσουν και να φτάσουν όπου μπορούν».
Σχολιάζοντας τις διαρκείς επιτυχίες της ελληνικής κωπηλασίας η οποία συνέχισε και στο Παρίσι την τεράστια παράδοσή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ζωή Φίτσιου, υπογράμμισε: «Τα τελευταία 20 χρόνια, η ελληνική κωπηλασία καταγράφει συνεχείς διακρίσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αρχής γενομένης από το 2004 στην Αθήνα όπου οι Βασίλης Πολύμερος και Νίκος Σκιαθίτης κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών, μέχρι και σήμερα. Η χώρα μας λόγω και τη γεωγραφικής της θέσης, προσφέρει πολλές ευκαιρίες για να ασχοληθεί κάποιος με την κωπηλασία. Σχεδόν σε όλα τα μέρη, σε κάθε γωνιά της, υπάρχει και ένα σωματείο. Αλλά ακόμα και όταν δεν υπάρχει, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί».
Όσο για το εάν η κωπηλασία έχει ως άθλημα τη στήριξη που απαιτείται από την πολιτεία, σημείωσε: «Σε ότι αφορά το κομμάτι της πολιτείας, εκεί δυσκολεύουν τα πράγματα. Όμως, δεν θα ήθελα να κάνω παράπονα γιατί υπάρχουν άλλα αθλήματα στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από εμάς. Πάντως, είμαστε τυχεροί γιατί παρά το γεγονός ότι η κωπηλασία είναι ένα ακριβό άθλημα τόσο σε σχέση με τον εξοπλισμό όσο και ως προς τη συντήρηση, υπάρχει δίπλα μας μια Ομοσπονδία η οποία στηρίζει τους αθλητές. Επομένως, ως προς την ομοσπονδία, η κωπηλασία δεν είναι ένα παραμελημένο άθλημα».
