Πολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις έχουν ήδη τεθεί προς συζήτηση στην έρευνα που παρουσιάζει σήμερα ο Αθήνα 9.84, ανοίγοντας τον φάκελο ΠΑΙΔΕΙΑ. Ο σταθμός της πόλης από τις 7 το πρωί, έως και τις 2 μετά το μεσημέρι, φιλοξενεί δασκάλους, καθηγητές, γονείς, πανεπιστημιακούς, επιστήμονες και εκπαιδευτικούς ερευνητές, ξετυλίγοντας το κουβάρι των ζητημάτων που απασχολούν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.
Ο Κώστας Γκαντάτσιος, πρόεδρος του Συλλόγου Σεισμοπλήκτων Δήμου Μινώα – Πεδιάδας «Η Ελπίδα» Μίλησε στον Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Η σχολική χρονιά ξεκίνησε και για τέταρτη συνεχή χρονιά οι μαθητές μας θα στεγάζονται σε λαμαρινένια κουτιά. 700 μαθητές θα στεγάζονται σε κοντέινερ, είναι 2 δημοτικά κι ένα Γυμνάσιο. Η προσωρινή κατάσταση τείνει να είναι μια μόνιμη κατάσταση. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε ακόμη σχολεία σε κοντέινερ σε περιοχές που χτυπήθηκαν από σεισμό. Είναι εύκολο το κράτος να πετάει το μπαλάκι στους Δήμους. Δεν έχουν κονδύλια οι Δήμοι. Τους μεταφέρουν αρμοδιότητες χωρίς πόρους. Μιλάμε σήμερα για ψηφιακό σχολείο τη στιγμή που δεν έχουμε κανονικά σχολεία, σε κατάλληλα κτίρια για να κάνουν τα παιδιά μάθημα μέσα σε τάξεις. Πρέπει να λυθούν αυτά άμεσα, δεν μπορούμε να περιμένουμε σε βάθος χρόνου.
Δεν ήρθε κανείς από τους κυβερνητικούς σήμερα πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς. Γιατί η ευαισθησία τότε και σήμερα γιατί εκείνοι που είχανε ενδιαφερθεί, δε ρωτούν τουλάχιστον γιατί ακόμη στεγάζονται οι μαθητές μας σε κοντέινερ; Υπάρχει μια πρόθεση για την αγορά οικοπέδου από το Υπουργείο Εσωτερικών για να χτιστεί το σχολείο. Επίσης, υπάρχει κι ένα κτίριο που ανήκει όμως στην κατηγορία των νεότερων μνημείων με ό,τι αυτό συνεπάγεται…Δε μιλάμε για χαρτόκουτα που πρέπει να μπουν σε μια αποθήκη, μιλάμε για μαθητές που πρέπει να πάνε σχολείο. Επίσης, έχουμε μεγάλο πρόβλημα με την απόσταση. Είναι μακριά το σχολείο από τα σπίτια των μαθητών.
Είμαστε στο σημείο 0 εδώ στο Αρκαλοχώρι. 3500 συμπολίτες μας δεν έχουν επιστρέψει από το σεισμό. Οι επιχειρήσεις είναι ξεκρέμαστες, δόθηκαν ψίχουλα… Τα νούμερα τρομάζουν.
Ο Μιχάλης Χλέτσος, καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς μίλησε στον Γιώργο Μελιγγώνη
H εκπαίδευση από μόνη της έχει ένα σημαντικό ρόλο, συνδέεται με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, όσο μορφωμένοι είναι οι πολίτες της τόσο περισσότερο εθνικό εισόδημα μπορεί να παραχθεί. Επίσης, οι νέες τεχνολογίες απαιτούν να έχουμε περισσότερες δεξιότητες. Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, λοιπόν, για μια χώρα είναι η εκπαίδευση. Η Ελλάδα, με στοιχεία του 2020, δαπανά περίπου το 3,7% του εθνικού εισοδήματος. Το υψηλότερο ποσοστό δαπάνης για την εκπαίδευση στην Ελλάδα ήταν το 2012 στο 4,7%. Πέσαμε μετά το 2015 και σήμερα πέσαμε πάλι… Είναι με διαφορά μεγάλη η πτώση. Δαπανούμε λιγότερα χρήματα σε σχέση με το 2019.
Σε επίπεδο Ευρώπης, ο μέσος όρος είναι 4,8%, οπότε η Ελλάδα είναι 1 μονάδα κάτω. Χώρες παραπλήσιες με μας όπως η Κύπρος, δαπανά το 5%, κάτω από μας είναι η Ιρλανδία κι η Ρουμανία. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι και σε επίπεδο Ευρώπης η Ελλάδα δαπάνα λιγότερα κι αυτό είναι κακό.
Η Ελλάδα, επίσης, χαρακτηρίζεται κι από την ιδιωτική δαπάνη για την εκπαίδευση. Με βάση έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ το 2022 δαπανούσαμε περίπου το 3,4% της μηνιαίας συνολικής δαπάνης για αγαθά κι υπηρεσίες. Περίπου από το 2010 μέχρι 2022 το ποσοστό της δαπάνης για ιδιωτική εκπαίδευση κυμαίνεται μεταξύ 3,3 και 3,5%. Αυτό πρακτικά δείχνει ότι οι Έλληνες δείχνουν ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση. Προτιμούν να μειώσουν δαπάνες από άλλες κατηγορίες για να έχουν την εκπαίδευση.
Σήμερα 1600 ευρώ το μήνα δαπανούν για εκπαίδευση οι γονείς μέχρι το Λύκειο, σε μια χώρα που η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική, δημόσια και “δωρεάν”.
Έχει δημιουργηθεί ένα φαύλος κύκλος στην Ελλάδα, όλοι πάνε τα παιδιά τους σε φροντιστήρια κι αυτό παλιά αφορούσε την Γ’ λυκείου. Τώρα αφορά σχεδόν όλες τις τάξεις. Τα φροντιστήρια εργάζονται εκατοντάδες εκπαιδευτικοί οι οποίοι θα μείνουν άνεργοι…είναι ένας φαύλος κύκλος, έτσι δομήθηκε η οικονομία και δύσκολα μπορούμε να ξεφύγουμε. Ή θα πρέπει να δημιουργήσει υποδομές το κράτος για να απορροφήσει τους ανθρώπους των φροντιστηρίων ή θα μείνουν άνεργοι που σημαίνει τεράστια πολιτική πίεση.
Η σχέση πόσα χρήματα έχω, πόσα μπορώ να δαπανήσω και τί παίρνω είναι σχετικό. Στην Ελλάδα, η Ββάθμια εκπαίδευση είναι το δεκανίκι στην Γβάθμια, είναι μια πύλη εισόδου για να μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο. Θα πρέπει να αποσυνδεθεί η Ββάθμια. Θέλει πολύ μεγάλη κουβέντα αυτό. Επί δεκαετίες, κάθε χρόνο γίνεται μεταρρύθμιση και αφορά τον τρόπο εισαγωγής…κι αυτό είναι αστείο.
Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει σοβαρή κουβέντα, να χαραχτεί ένας οδικός χάρτης για την εκπαίδευση και να ισχύει. Δεν μπορούμε να μεταρρυθμίζουμε κάθε χρόνο χωρίς να λέμε τί δεν κάνουμε καλα.
Στη χώρα μας, αποφοιτά γύρω στο 50 με 60% των φοιτητών. Ένα 45- 60% χάνεται…αυτό σημαίνει ότι μπαίνουν, ανακαλύπτουν ότι δεν είναι αυτό που θέλουν και τελειώνει… Αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί; Και δεν είναι τεμπέληδες οι φοιτητές, απλά ανακαλύπτουν ότι τελικά δεν είναι αυτό που θέλουν.
Για τον σχολικό εκφοβισμό μίλησε στον Γιώργο Μελιγγώνη η Δρ. Αντωνία Τορρένς, Εκπαιδευτική Ψυχολόγος, Γενική Διευθύντρια του ΚΜΟΠ – Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας, δημιουργός και υπεύθυνη του Live Without Bullying
Το ψυχολογικό φορτίο του εκφοβισμού που δέχονται τα παιδιά στο σχολείο γίνεται μεγαλύτερο όταν δεν υπάρχει και μέριμνα στο σχολείο για να το αντιμετωπίσουν. Κάποια παιδιά αισθάνονται ότι τα ίδια φταίνε γι’ αυτό που συμβαίνει, είναι μια τοξική κατάσταση ο εκφοβισμός. Ο εκφοβισμός είναι ένα πολυδιάστατο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο και μόνο οι ολιστικοί τρόποι αντιμετώπισής του είναι αποτελεσματικοί. Χρειάζονται και το σχολείο και οι γονείς, χρειάζεται κι η πρόληψη. Χρειάζονται ευαισθητοποιημένες σχολικές κοινότητες, δεν αρκούν από μόνες τους οι ποινικές συνέπειες που εφαρμόζει το κράτος…Μέσω της δικής μας πλατφόρμας μπορούν παιδιά και γονείς να μιλήσουν με ειδικό ψυχολόγο που τους συμβουλεύει, έχουμε δημιουργήσει, επίσης, εκπαιδεύσεις που τις παρακολουθούν πολλοί εκπαιδευτικοί ανά τη χώρα, γονείς, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί δωρεάν αναφορικά με την πρόληψη και την αντιμετώπιση του εκφοβισμού.
Ο χρόνος που μεσολαβεί από το να ακούσουν το πρόβλημα του εκφοβισμού μέχρι να δουν ότι αυτό εντείνεται, είναι μια κρίσιμη κατάσταση. Όταν βλέπουνε οι γονείς ότι γίνεται στο παιδί τους κάτι εκτός συνηθισμένων, όπως η απότομη απομόνωση του παιδιού κτλ…να απευθύνονται αμέσως σε ειδικό. Και θέλω να επισημάνω ότι μέσα από το δικό μας παράδειγμα δίνουμε παραδείγματα στα παιδιά μας δίκαιης συμπεριφοράς, σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα και πρέπει να μην το ξεχνάμε αυτό ως γονείς, αλλά κι ως παιδαγωγοί.
Ο Παναγιώτης Κατηφές, Πρόεδρος ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ μίλησε στην Σοφία Μπερετάνου:
Σήμερα τα φροντιστήρια ξεκινούν από πολύ μικρότερη τάξη, κάτι που επιβαρύνει και γονείς και παιδιά. Τον λογαριασμό που επί χρόνια δεν πληρώνει καμία κυβέρνηση που πέφτουν ταβάνια σε σχολεία, πλημμύρες , 28 παιδιά ανά τμήμα. Στους 10.000 νέους διορισμούς δεν φτάνουν γιατί πέρυσι υπήρχαν 50.000 αναπληρωτές. Βασικός λόγος των συγχωνεύσεων είναι για την εξοικονόμιση χρημάτων. Στην Αιτωλοακαρνανία συγχωνεύονται 44 τμήματα σαν να λέμε 3-4 σχολεία. Το ερώτημα είναι τι μόρφωση λαμβάνουν τα παιδιά μας.
Αποξυλώνονται συνεχώς περιφερειακά ΕΠΑΛ και θα γίνονται συγχωνεύσεις και εκεί. Παράδειγμα ένα τμήμα στο ΕΠΑΛ του Πειραιά κλείνει και θα αναγκάζονται τα παιδιά να πηγαίνουν στον Κορυδαλλό.
Στην Περιφέρεια δεν μπορεί να κάνουν μόνο τα βασικά μαθήματα. Ζητάμε τα πάντα για τα παιδιά μας
Για την βία… μακάρι να γίνει πράξη το ένας ψυχολόγος ανά σχολείο. Εμείς τώρα έχουμε ένα ψυχολόγο σε 5 σχολεία. Αν μας απασχολεί το φαινόμενο της παιδικής παραβατικότητας πρέπει να βρούμε λύση επειδή το σχολείο δεν είναι μόνο για την μόρφωση αλλά είναι και ο χώρος που διαμορφώνει την προσωπικότητα. Δεν μπορεί να υποβαθμίζονται τα καλλιτεχνικά ή εικαστικά μαθήματα στο Λύκειο που είναι η ώρα που απολαμβάνουν περισσότερο τα παιδιά. Έχει καταργηθεί το μάθημα της θεατρικής παιδείας που είναι ένα μάθημα που βοηθάει το παιδί να αναπτυχθεί συναισθηματικά.
Μέχρι τα 4 έτη διαμορφώνεται η προσωπικότητα του παιδιού από το σπίτια. Αλλά μετά τα 4 διαμορφώνει την προσωπικότητα του στην κοινωνία που ζει, στο σχολείο και στα εξωσχολικά.
Μάγκας δεν είναι αυτός που χτυπάει παιδιά στο σχολείο αλλά πραγματικός μάγκας είναι αυτός που υπερασπίζεται όλα τα αδύναμα παιδιά.
Ο Στράτος Στρατηγάκης, μαθηματικός ερευνητής – σύμβουλος σταδιοδρομίας μίλησε στην Αθηνά Κορλίρα και τον Γιάννη Παπαγεωργίου:
Η διασύνδεση αγοράς εργασίας με την εκπαίδευση βρίσκεται στο σημείο 0.Τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχει ιδρυθεί καμία σχολή προγραμματιστών. Η ανωτάτη εκπαίδευση έχει μείνει στην δεκαετία του 1990, γιατί δεν υπάρχει συναίνεση, αν υπήρχε θα άλλαζαν πάρα πολλά πράγματα αλλά και το σύστημα εισαγωγής είναι άδικο πια και παρωχημένο.
Σε κάποιες σχολές τα παιδιά δεν παρακολουθούν, γράφονται για να πάρουν το πάσο ή παρακολουθούν για να πάρουν το πτυχίο και να κάνουν μεταπτυχιακό αλλού.
Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον σχολικό επαγγελματισμό στα σχολεία καταργήθηκε στην πανδημία. Όποιος θέλει σχολικό προσανατολισμό πρέπει να πάει σε ιδιώτη.
Φέτος είπαν ότι θα κάνουν τεστ ενδιαφερόντων τα παιδιά στην Α Λυκειου.
Αφού θα επιλέξει το παιδί τι σπουδές θέλει η τεχνολογία βοηθάει γιατί τα παιδιά θα διαβάσουν τον οδηγό σπουδών για να ενδιαφερθούν για το περιεχόμενο τους.
Πρέπει να ξανασχεδιαστεί ο ακαδημαϊκός χάρτης γιατί έχει μείνει την δεκαετία 90′.
Σε οποιαδήποτε δράση στον ακαδημαικό χάρτη υπάρχει πάντα και αντίδραση και αυτό αλλάζει μόνο με συναίνεση του πολιτικού χάρτη. Δεν μπορούμε να κινούμαστε με βάση το ποιος είναι υπ παιδείας.
Η ελάχιστη βάση όπως είναι δεν εξυπηρετεί αυτό που είχε πει η κα Κεραμέως. Με την ελάχιστη βάση εισαγωγής αφήνει παιδιά εκτός του 14.Μια λογική ελάχιστη βάση εισαγωγής θα ήταν καλό να υπήρχε.
Με το Εθνικό απολυτήριο να πρέπει να πιστοποιείται η ικανότητα του μαθητή για το που θα κινηθεί στις πανελλαδικές εξετάσεις, το επίπεδο του μαθητή.
Ο Νικόλαος Παπαχρήστος, Ταμίας και πρώην Πρόεδρος ΟΛΜΕ μίλησε στον Γιώργο Αποστολίδη:
Από το 2020 έχουν γίνει 30.000 διορισμοί, δυστυχώς όμως την προηγούμενη δεκαετία δεν είχαν γίνει διορισμοί, τα κενά ακόμα είναι μεγάλα, τουλάχιστον 15.000 κενά έχουμε αυτή τη στιγμή.
Οι Έχουμε και πολλές αναρρωτικές άδειες, οι φιλόλογοι που είναι οι πιο νέοι καθηγητές, έχουν κατα μέσο όρο τα 52 έτη.
Έχουμε αύξηση των κρουσμάτων βίας, όταν εμείς οι καθηγητές και δάσκαλοι εκπαιδευτήκαμε δεν υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα. Προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε χωρίς όμως να ξέρουμε αν είναι σωστός ο τρόπος μας.
Μιλάμε για πάνω από 1600 συμπτύξεις τμημάτων στο λεκανοπέδιο, για δημοσιονομικούς λόγους, δηλαδή θα έχουμε 25 παιδιά ανά τάξη ενώ κανονικά αντιστοιχούν 2 τμ χώρου στην τάξη ανά μαθητή
Μέσα στις τάξεις μεταφέρονται σύνθετα μαθησιακά και ψυχοκοινωνικά φαινόμενα. Ένας εκπαιδευτικός με λιγότερους μαθητές αντιμετωπίζει λιγότερα προβλήματα.
Στο λεκανοπέδιο ανά μέσο όρο είναι πάνω από 22 παιδιά ανά τάξη λιγότεροι αναπληρωτές, λιγότερο κόστος.
Τα τελευταία χρόνια καταγράφουμε ότι ενταθήκαν πάρα πολλά προβλήματα.
Μεγάλα κενά στην εκπαίδευση έχουμε 12.000 λιγότερες προσλήψεις από περσινή χρονιά. Κενά σε δασκάλους και στην παράλληλη στήριξη.