Στη συνέντευξη τύπου της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, ο Πρωθυπουργός, στη μοναδική ερώτηση που αφορούσε το έγκλημα των Τεμπών, απάντησε πως θεωρεί απαράδεκτες τις κατηγορίες για μπάζωμα στο χώρο του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Η Πρόεδρος του Συλλόγου «Τέμπη 2023», η Μαρία Καρυστιανού, μία από τις μητέρες που έχασαν το παιδί τους σ’ αυτή την τραγική εκατόμβη, τού επέστρεψε τον χαρακτηρισμό «απαράδεκτο». Με δεδομένη τη ληθαργική ανταπόκριση της δικαιοσύνης στο κολοσσιαίο αυτό άγος, και την επικοινωνιακή συγκάλυψή του από τα οικεία ΜΜΕ, και λίγα του είπε, αλλά εγώ τώρα κόλλησα στη λέξη «μπάζωμα».
«Μπάζωμα» είναι η πράξη του μπαζώνω, δηλαδή γεμίζω ένα κοίλο χώρο με μπάζα, για να τον ισοπεδώσω, να χτίσω – ή να εξαφανίσω κάποια στοιχεία, ας πούμε. Τα μπάζα, το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας τα ορίζει ως άχρηστα υλικά, χώμα, τούβλα, σοβάδες, που προέρχονται από κατεδαφισμένες οικοδομές, ή από εκχωμάτωση – θα έχετε δει πινακίδες που λένε αυστηρά «μη ρίχνετε μπάζα!». Η λέξη είναι αντιδάνειο: προέρχεται από το παλαιό ιταλικό «basa», από το λατινικό «basis», που καλά το μαντέψατε, είναι το αρχαιοελληνικό «βάσις», δηλαδή «θεμέλιο, στήριγμα».
Η έννοια της μη χρησιμότητας στη λέξη μπάζα, έχει δώσει κάποιες παραστατικές εκφράσεις. Λέμε αυτό «είναι για τα μπάζα», δηλαδή εντελώς άχρηστο, που δεν έχει καμία αξία. Επίσης, στο ενικό, «μπάζο» λένε υβριστικότατα την άσχημη κοπέλα – αυτό το «μπάζο» είναι μια λέξη ιδιαζόντως ειδεχθής.
Όπως ιδιαζόντως ειδεχθές είναι και το μπάζωμα που κάνει το καθεστώς στο σκάνδαλο των Τεμπών, για να θάψει την ενοχλητική αλήθεια, ώστε να θεμελιώσει πάνω σ’ αυτή τη βάση, πάνω σ’ αυτά τα μπάζα, ένα βολικό ψέμα.