Ο Λίβανος, το νότιο τμήμα του οποίου βομβαρδίζεται από το Ισραήλ αυτή τη στιγμή που μιλάμε, με ορατό τον κίνδυνο να γίνει η νέα Γάζα, το κράτος της Δυτικής Ασίας στην ανατολική ακτή της Μεσογείου, με πρωτεύουσα τη Βηρυττό, έχει πάρει το όνομά του από τον Λίβανο, τη μεγάλη οροσειρά που διασχίζει τη χώρα, τη Δημοκρατία του Λιβάνου, την Al Jumhurijah al-LuBnaniya, όπως λέγεται στα αραβικά.
«Λίβανος» επίσης είναι ένα αειθαλές δέντρο, με μικρά άνθη και φλοιό με ρητινοφόρους αγωγούς, από το οποίο, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, παράγεται το λιβάνι, ο «λίβανος» στα αρχαία ελληνικά. Ναι, μιλάμε ακριβώς γι’ αυτό το ρετσίνι σε μικρούς κόκκους, που παράγει μια βαριά αρωματική μυρωδιά όταν αργοκαίγεται κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετουργιών. Είναι γνωστό και ως λιβανωτό, ή θυμίαμα, που ο ελαιώδης, πηχτός καπνός του καθώς αναδύεται από το θυμιατό, το λιβανιστήρι, συμβολίζει την άνοδο των προσευχών των πιστών στον ουρανό. Το Λεξικό ετυμολογεί τη λέξη «Λίβανος», την κοινή ονομασία για το δέντρο, τη ρητίνη και τη χώρα, από το εβραϊκό «lebona», που σημαίνει «λευκός», από τις χιονισμένες κορυφές της ομώνυμης οροσειράς.
Μακάρι όλοι αυτοί οι τόνοι λιβανιού που καίγονται να πιάσουν τόπο, και ο παντοδύναμος Θεός, γνωστός και ως Σαβαώθ, Αδωναΐ, ή Αλλάχ, σε Χριστιανούς, Εβραίους και Μουσουλμάνους αντίστοιχα, να επιβάλει την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, γιατί οι κάτοικοί της δεν μπορούν να κάνουν μόνοι τους ειρήνη μεταξύ τους. Είναι πολύ απασχολημένοι να αλληλοσφάζονται εδώ και χιλιάδες χρόνια, κρατώντας το θυμιατό με το λιβάνι στο ένα χέρι, και το μαχαίρι στο άλλο.
