Θεομηνία

Οι πρόσφατες πλημμύρες στην Ισπανία, που σκότωσαν περισσότερους από 200
ανθρώπους, από πολλά μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίστηκαν ως «θεομηνία» – μια
μεγάλη, βαριά λέξη.
Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας την ορίζει, πρώτον, ως τις δυσμενείς
καιρικές συνθήκες που επιφέρουν μεγάλες καταστροφές σε καλλιέργειες και
κατασκευές. Συνώνυμα: πλημμύρα, νεροποντή. Η δεύτερη σημασία της θεομηνίας
είναι η έκφραση και εκδήλωση της θεϊκής οργής, μέσω καταστρεπτικών
φαινομένων που πλήττουν τους ανθρώπους, όπως είναι οι επιδημίες.
Η λέξη παράγεται από το «θεός» και «μήνις», που σημαίνει οργή. Τώρα βέβαια,
ανακύπτουν κάποια ζητήματα: αυτή η οργή, η μάνητα του Θεού εναντίον των
δημιουργημάτων του, αυτός ο όλεθρος που εκπορεύεται από ψηλά, τί νόημα έχει;
Δηλαδή, τί φρικαλέα εγκλήματα έκανε ο πληθυσμός της Βαλένθια, ώστε να τού
αξίζει μια τέτοια τρομακτική τιμωρία; Και γιατί άλλοι, άτομα κι ομάδες, που έχουν
διαπράξει ειδεχθή ανοσιουργήματα απολαμβάνουν μια ωραία λιακάδα, χωρίς να
τους ενοχλεί κανείς, Θεός ή άνθρωπος;
Βέβαια, αυτά τα ερώτηματα ισχύουν, μόνο υπό προϋποθέσεις. Πρώτον ότι υπάρχει
Θεός, δεύτερον, ότι ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, και τρίτον, ότι είναι
εκδικητικός, κάπως σαν τον άγριο Γιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης, που ήταν
απίκο μιλάμε, πανέτοιμος να συντρέξει τους ευσεβείς, αλλά και να εξαπολύσει τη
μανία του στους ανευλαβείς.
Δεν είμαι θεολόγος ή ιερωμένος για να τις έχω απαντήσεις σ’ αυτές τις ερωτήσεις,
ερμηνεύοντας το θείο θέλημα, σαν να είμαι ο Εκπρόσωπος Τύπου του Υψίστου.
Απλώς σκέφτομαι ότι εμείς οι άνθρωποι φτάνουμε και περισσεύουμε για να
παράξουμε όλο το μεγαλείο κι όλη τη φρίκη του κόσμου.
Ας πούμε, αν πειράζεις το κλίμα,