Δέος

«Συναίσθημα που συνδυάζει φόβο και θαυμασμό, ή βαθύ σεβασμό για κάποιον ή για κάτι» είναι ο ορισμός της λέξης «δέος», από το «δείδω», με έψιλον γιώτα, δηλαδή «φοβούμαι», σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Αισθανόμαστε δέος όταν σκεφτόμαστε τη θνητότητα της ύπαρξής μας – ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είχε πει πως το μόνο σίγουρο στην ζωή είναι ο θάνατος και οι φόροι.

Ίσως αυτό να είχε κατά νου η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εξόδων, ιδρύοντας μια νέα μονάδα με την ονομασία «Δυνάμεις Ελέγχου Οικονομικών Συναλλαγών», το αρκτικόλεξο της οποίας σχηματίζει τη λέξη ΔΕΟΣ. Τέλος πάντων, αυτή η νέα μονάδα θα στελεχωθεί από τελωνειακούς και εφοριακούς για τις δύσκολες περιπτώσεις φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου.

Δέος, λοιπόν, θα καταλάβει τους μεγαλοφοροφυγάδες και τους λαθρέμπορους, όταν η ομάδα ΔΕΟΣ ξαμοληθεί εναντίον τους, αναγκάζοντας τους να μετανοήσουν, να αδειάσουν τους λογαριασμούς τους στους offshore παραδείσους και να επιστρέψουν το καυτό, σπαρταριστό μαύρο χρήμα στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Να το δω και να μην το πιστέψω. Μακάρι οι φόροι που θα συλλέξουν από τους φοροκλέπτες να είναι τόσο σίγουροι, τόσο άφευκτοι, όπως αυτοί που είχε σκεφτεί ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, και να μην κυνηγάνε οι Ράμπο του Δέους μόνο τους φτωχοδιαβόλους που δεν δίνουν απόδειξη για μια τυρόπιτα.
Κι εν τέλει, μακάρι το δέος που θα προκαλέσει αυτή η ομάδα στα μεγαλολαμόγια να είναι κοινωφελές, και να μην έχει καμία σχέση με το «Σοκ και Δέος» («Shock and Αwe» στα αγγλικά), των Αμερικανών στον Πόλεμο του Ιράκ το 2003, όταν οι απόγονοι του Βενιαμίν Φραγκλίνου πούλησαν σ’ όλο τον κόσμο το παραμύθι των όπλων μαζικής κατατροφής που υποτίθεται πως είχε ο Σαντάμ, ώστε να βάλουν χέρι νομίμως, λέμε τώρα, στο ιρακινό πετρέλαιο.