![](https://athina984.gr/wp-content/uploads/2020/04/athina984logo.jpg")
Μια συναρπαστική διαδρομή ζωής γεμάτη σπουδαίους κινηματογραφικούς σταθμούς. Από το «Ζ» στα Όσκαρ μέχρι και την τελευταία του ταινία με τίτλο «Τελευταία πνοή» που πραγματεύεται το επίμαχο ζήτημα της ευθανασίας και η οποία αναμένεται το προσεχές διάστημα στις κινηματογραφικές αίθουσες, ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς συνεχίζει εδώ και πολλές δεκαετίες να δημιουργεί και να υπηρετεί με το ίδιο νεανικό πάθος την έβδομη τέχνη.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό αέρα του Αθήνα 9,84 και στον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, μοιράστηκε με τους ακροατές του σταθμού της πόλης τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις αγωνίες του και μίλησε για όλα όσα αγαπά αλλά και για την Ελλάδα που -όπως είπε- έχει μια συνεχή παρουσία στη ζωή του και στην οικογένειά του.
Με την ευκαιρία της νέας του ταινίας δήλωσε ότι τα κράτη και οι πολιτικοί ιθύνοντες θα πρέπει να βρουν το θάρρος να δημιουργήσουν το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο για την ευθανασία.
«Την ταινία δεν την απασχολεί τόσο το τέλος της ζωής ή αυτοί που φεύγουν αλλά αυτοί που μένουν. Η ζωή που συνεχίζεται παράλληλα με τον θάνατο. Παίρνει τη θέση της ελευθερίας του ανθρώπου να διαλέξει. Και όταν δεν μπορεί να το κάνει μόνος του, πρέπει να τον βοηθήσουν άλλοι να επιλέξει αυτό που επιθυμεί, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζονται σχέσεις αγάπης. Σε περίπτωση που κάποιος δεν μπορεί να αποφασίσει γιατί δεν έχει πια τη σκέψη ή το νου, η κοινωνία πρέπει να βρει μια λύση», τόνισε.
«Ο κινηματογράφος είναι πολιτική»
«Τα πάντα στη ζωή είναι πολιτική. Το ίδιο και ο κινηματογράφος. Η Τέχνη οφείλει να προσπαθεί να περιγράφει και τη ζωή του καθενός από εμάς, όλα όσα μας απασχολούν, μας ενδιαφέρουν, εκείνα που αγαπάμε. Ο κινηματογράφος είναι θέαμα, αφήνει τον θεατή τελείως ελεύθερο χωρίς να του επιβάλλει το οτιδήποτε. Μέσα από αυτόν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αισθήματα».
«Δείχνω τις σκέψεις μου μέσα από τις ταινίες μου»
«Η δημιουργία μιας ταινίας είναι για εμένα διασκέδαση, ψυχαγωγία. Mέσα από ένα φιλμ δείχνω τι σκέφτομαι για την πολιτική, για την κοινωνία. Οι ταινίες για εμένα δεν είναι μαθήματα ζωής είναι διασκέδαση ζωής».
«Ότι πιο σημαντικό στη ζωή μου η οικογένειά μου»
«Χρειάζεται καθημερινή δουλειά για να κρατηθεί μια οικογένεια η οποία είναι ότι πιο σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου, οι δικοί μας άνθρωποι, αυτοί που αγαπάμε και μας αγαπούν. Η σύζυγός μου έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Ζούμε μαζί περισσότερα από 50 χρόνια γεγονός που σημαίνει ότι βρήκε ο ένας στον άλλον κάτι σημαντικό για τη ζωή του, αγάπη. φιλία, νοιάξιμο. Είναι σημαντικό να δέχεται ο ένας τον άλλο όπως είναι».
«Η ακροδεξιά γιγαντώνεται επειδή οι άλλες παρατάξεις δεν έκαναν όσα έπρεπε»
«Η Ελλάδα που έζησα εγώ μετά τον εμφύλιο, ήταν εντελώς διαφορετική και εχθρική για την οικογένειά μου. Οι σπουδές που με ενδιέφεραν παρέχονταν δωρεάν στη Γαλλία. Προσπάθησα με τα λίγα γαλλικά που ήξερα από το σχολείο, να αναζητήσω ένα καλύτερο μέλλον. Σήμερα και η Γαλλία είναι διαφορετική. Έχει πολιτικά προβλήματα. Δυστυχώς, η Ευρώπη δεν είναι αυτό το οποίο φανταζόταν η δική μου γενιά. Έχει κάνει ένα κακό γύρισμα το οποίο ελπίζω να αλλάξει στα χρόνια που έρχονται. Η ακροδεξιά γιγαντώνεται επειδή οι άλλες παρατάξεις δεν έκαναν όσα έπρεπε και της έδωσαν τη δυνατότητα να μεγαλώνει. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης όπως και στην Ελλάδα, ένα μεγάλο κομμάτι του λαού φτωχοποιείται. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που ζουν με 700 ή 800 ευρώ. Δυστυχώς, πλέον, υπάρχουν πολλοί λίγοι μεγάλοι πολιτικοί».
«Αν μου πρότειναν να γίνω Πρόεδρος της Δημοκρατίας…»
«Αν μου πρότειναν να γίνω Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα απαντούσα -και ήδη απάντησα μια φορά- ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό επάγγελμα και πως πρέπει να βρουν σοβαρούς ανθρώπους που θέλουν να γίνουν Πρόεδροι. Εγώ είμαι μόνο σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής».
«Με συγκινεί η αναγνώριση του κόσμου»
«Αισθάνομαι δικαιωμένος από το χρόνο. Δεν προσπαθώ να επιβάλλω καμία εικόνα ή τρόπο σκέψης. Με συγκινεί η αναγνώριση του κόσμου. Αισθάνομαι ευτυχής παρά το γεγονός ότι δεν είναι αυτός ο στόχος μου».
«Λυπάμαι για όσα δεν μπόρεσα να κάνω»
«Δεν ξέρω αν στη ζωή μου έχω μετανιώσει για πράγματα που έκανα. Ίσως. Όμως, λυπάμαι για πράγματα που δεν μπόρεσα να κάνω».
