Μετρό

Με το μετρό της Θεσσαλονίκης να λειτουργεί επιτέλους μετά από τόσα χρόνια, και μετά από τόσες, πώς να το πω, ανακατατάξεις των αρχαιολογικών ευρημάτων, που έγιναν κάτι σαν λέγκο, του στιλ κόβουμε το ρωμαϊκό δρόμο σε τουβλάκια και τον ξαναστήνουμε, για να τα κονομήσουν τρελά οι εθνικοί μας εργολάβοι απ΄αυτές τις, να το πω χαριτωμένα, τις δημιουργικές ανασυνθέσεις του ιστορικού παρελθόντος της συμπρωτεύουσας, ναι, μετά λοιπόν απ’ όλα αυτά, habemus μετρό, έχουμε το μετρό μας, οπότε να πούμε τα ετυμολογικά του.

Το μετρό, λοιπόν. «Μητροπολιτικός σιδηρόδρομος» στα ελληνικά, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, δηλαδή «υπόγειο δίκτυο ηλεκτρικού σιδηροδρόμου σε μεγαλούπολη». Η λέξη είναι αντιδάνειο – αυτό σημαίνει πως την ονομασία «μετρό» για τον σιδηρόδρομό μας, την πήραμε από το γαλλικό metro, που είναι ο συγκεκομμένος τύπος του «chemin de fer metropolitain», δηλαδή «μητροπολιτικός σιδηρόδρομος». Όμως αυτό το «metropolitain» προέρχεται από το αρχαίο «μητρόπολις», που είναι, πρώτον, η χώρα που έχει δημιουργήσει αποικίες, όπως η γαλλική αποικία της Αλγερίας στην Αφρική, δεύτερον η πόλη – κράτος με την οποία δημιουργήθηκαν με αποικισμό άλλες πόλεις. Παραδείγματος χάριν, οι αρχαίοι Φωκαείς είχαν ιδρύσει την αποικία της Μασσαλίας στη Γαλλία. Επίσης, «μητρόπολη» λέμε και κάθε μεγαλούπολη γενικά, κάθε κέντρο δραστηριότητας ή πολιτισμού, αλλά και την έδρα του μητροπολίτη.

Για να ξαναγυρίσουμε στο θεσσαλονικιώτικο μετρό, αυτό ναι μεν έχει μια και μοναδική γραμμή, που εκτείνεται σε μήκος 9,6 χιλιομέτρων με 13 στάσεις, όταν το παρισινό metro έχει μήκος 245 χιλιομέτρων με 16 γραμμές και 404 στάσεις, αλλά και πάλι καλά να λέμε. Κι όσο για τα αρχαία που τεμαχίστηκαν σαν μπουγάτσες και ανασυντέθηκαν, εντάξει μωρέ, έχουμε μπόλικα απο δαύτα, όπου και να σκάψεις αρχαία βρίσκεις, πώς κάνετε έτσι.