Μα ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο άγιος Χριστόφορος που σε κάποιες εικόνες παρουσιάζεται με σώμα ανθρώπου και κεφάλι σκύλου; Είναι δυνατόν; Θα θυμάστε, φαντάζομαι, πως μετά την μπούκα του χριστιανοταλιμπάν βουλευτού στην Πινακοθήκη, ένα από τα έργα τέχνης που βανδάλισε ο μεγάλος τούτος ανήρ, απεικόνιζε έναν κυνόμορφο Άγιο Χριστόφορο.

Βέβαια, υπάρχουν πολύ περισσότερες εικόνες με τον Άγιο Χριστόφορο ως ένα ωραίο αγένειο νέο, με πανοπλία. Η παράδοση λέει πως ο νεαρός στρατιωτικός μαρτύρησε, συγκεκριμένα αποκεφαλίστηκε, στα χρόνια του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δεκίου, το 250 μετά Χριστόν, επειδή από το κήρυγμά του εγκατέλειψαν την ειδωλολατρία κάποιοι Ρωμαίοι στρατιώτες, αλλά και δύο ιερόδουλες.

Ο Άγιος Χριστόφορος, ο φέρων τον Χριστό, «ο χριστόφορος ή χριστοφόρος», κατά το «νικηφόρος», λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας είναι ο προστάτης των ταξιδιωτών, των αμπελιών και των χωραφιών, αλλά και των αυτοκινητιστών, των οδοιπόρων, επίσης του Σώματος Εφοδιασμού- Μεταφορών του ελληνικού στρατού.
Ωραία όλα αυτά, αλλά γιατί σε αρκετές, πολύ παλιές εικόνες, τοιχογραφίες, ακόμα και σε μικρογραφίες χειρογράφων,φιλοτεχνημένες πριν από τον 11ο αιώνα, ο Άγιος Χριστόφορος είναι ιστορημένος με κεφάλι σκύλου; Οι μελετητές απαντούν πως αυτή η απεικόνιση είναι κατάλοιπο παγανιστικών δοξασιών και λαϊκών θρύλων στη χριστιανική αγιογραφία. Τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες πίστευαν πως ο Χριστόφορος καταγόταν από το έθνος των Κυνοκέφαλων, που ήταν μάλιστα και ανθρωποφάγοι, στα βάθη της Ανατολής – κι όταν πίστεψε στον Ιησού Χριστό, ο σκυλοκέφαλος Χριστόφορος πήρε ανθρώπινη μορφή…
Εντάξει, η πίστη στο Θεό ενίοτε μας δίνει ανθρώπινο πρόσωπο, δεν αντιλέγω. Αλλά όχι πάντα, γιατί καμιά φορά η υπερβολική, στρεβλή, τυφλή πίστη μάς κάνει να τη χάσουμε αυτή την ανθρωπιά μας, και να σκυλιάσουμε. Μπάτε σκύλοι αλέστε, που λένε.