Με τον ερχομό της άνοιξης και την άνοδο της θερμοκρασίας τα υπαίθρια αθλήματα γίνονται πιο δελεαστικά. Η εποχή προσφέρεται για ενεργοποίηση και δραστηριότητα, μικροί και μεγάλοι θέλουν να απολαύσουν τα αγαπημένα τους σπορ είτε πρόκειται για ποδηλασία στο βουνό, ρακέτες στην παραλία, ορειβασία, ποδόσφαιρο.

Ωστόσο, αυτή η μετάβαση από την καθιστική ζωή στη σωματική άσκηση, ακόμα και όταν πρόκειται για ήπιες αθλητικές δραστηριότητες όπως πεζοπορία, τρέξιμο και κολύμβηση, αυξάνει τον κίνδυνο αθλητικών τραυματισμών. Η πρόληψή τους είναι το ζητούμενο, αφού συμβάλει σε μια πιο απολαυστική αλλά και ανταποδοτική σεζόν για όλους όσοι αθλούνται περιστασιακά ή συστηματικά.

Οι περιοχές που επηρεάζονται συχνότερα είναι ο ώμος, ο αγκώνας και το γόνατο. Η αρχική θεραπεία για την αντιμετώπιση και αυτού του τραυματισμού είναι η ξεκούραση, ο πάγος και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Αργότερα μπορεί να απαιτηθεί φυσικοθεραπεία για την ενδυνάμωση της τραυματισμένης περιοχής.

Η πρόληψη αυτών των συχνών αθλητικών τραυματισμών θα πρέπει να είναι ο πρωταρχικός στόχος και αυτή επιτυγχάνεται με εκγύμναση του σώματος όλο τον χρόνο, αναλόγως της ηλικίας, με διατήρηση της φυσικής κατάστασης και με σωστή προετοιμασία. Η αύξηση της έντασης των προπονήσεων πρέπει να γίνεται σταδιακά, ώστε το σώμα να μπορεί να προσαρμοστεί, προκειμένου να αποφεύγονται μυϊκές καταπονήσεις και τραυματισμοί.

Από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την πρόληψη τραυματισμών είναι η επαρκής προθέρμανση και η χαλάρωση μετά την άσκηση. Το ζέσταμα των μυών αυξάνει τη ροή του αίματος, ενισχύει την ευλυγισία και προετοιμάζει το σώμα για πιο έντονη δραστηριότητα.