Ο συχωρεμένος Πάπας Φραγκίσκος ήταν ένας άνθρωπος που τίμησε τη μνήμη του αγίου της Καθολικής Εκκλησίας του 12ου αιώνα, του Φραγκίσκου της Ασίζης, του οποίου δανείστηκε το όνομα. Φτώχεια, Υπακοή και Αγάπη ήταν το τρίπτυχο των αξιών του Άγιου Φραγκίσκου, που απαρνήθηκε την ανώτερη κοινωνική τάξη και την περιουσία του, για να κηρύξει ρακένδυτος το λόγο του Θεού στους ανθρώπους, αλλά και στα πουλιά…

Ο Πάπας που έφυγε, είχε διαγράψει μια πορεία που καμιά σχέση δεν είχε μ’ αυτή των προκατόχων του, οι οποίοι γενικώς δεν το είχαν ούτε με την ταπεινότητα, την απλότητα, την ενσυναίσθηση, την κοινωνική ευαισθησία και το νοιάξιμο, το ειλικρινές ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες , τους μετανάστες, και γενικά τους αδύναμους, όπως έκανε ο μακαρίτης.

Το όνομα «Φραγκίσκος», Francesco στα ιταλικά, ετυμολογείται από το μεσαιωνικό λατινικό Franciscus, που σημαίνει «γαλλικός», από το francus, πληθυντικός franci, όπως ονομάζονταν τα γερμανικά φύλα των Φράγκων που εγκαταστάθηκαν τον 3ο μ.Χ. αιώνα στη ρωμαϊκή Γαλατία. Το εθνωνύμιο France της Γαλλίας προέρχεται από αυτούς τους Φράγκους. Σύμφωνα με μία εκδοχή, το franci είναι από την αρχαία γερμανική λέξη Frank, που σηαίνει «γενναίος». Από την ίδια ρίζα, από το όνομα των βαρβάρων Φράγκων, έχουμε και το «φράγκο», franc στα γαλλικά, που ήταν το νόμισμα της Γαλλίας πριν από το ευρώ, και που στα ελληνικά σημαίνει και τα λεφτά γενικώς.

Κι έτσι είχαμε ένα πάπα, τον Φραγκίσκο, που ήταν αρκετά γενναίος, αρκετά Frank, ώστε να μην υποδουλωθεί από το χρήμα, από το φράγκο, το franc, όπως έκαναν οι περισσότεροι από τους προκατόχους του, που έζησαν σε μια αδιανόητη χλιδή. Πώς τα φέρνει η ζωή και η ετυμολογία καμιά φορά…