«Κάθε έγκλημα δεν αποτελεί μια διασάλευση της τάξης αλλά μια επιβεβαίωση της αταξίας. Του χάους. Της φύσης. Της φύσης μας (σ. 276)».
Δύο πραγματικά περιστατικά, δύο ανατριχιαστικές υποθέσεις. Το 1981 ένα μικρό κορίτσι εξαφανίζεται στο δάσος της λίμνης Άμερ της Βαυαρίας. Μέρες μετά βρίσκεται νεκρό σ’ ένα κιβώτιο θαμμένο μέσα στο χώμα. Το 2006 μια γυναίκα δολοφονείται άγρια στο πολυτελές διαμέρισμά της στο Μόναχο. Το σύστημα αποφασίζει ότι οι ένοχοι πρέπει να βρεθούν πάση θυσία, έστω και χωρίς επαρκείς αποδείξεις, έστω και χωρίς να ερευνηθούν εξονυχιστικά όλα τα ευρήματα από τους τόπους των εγκλημάτων. Δύο άνθρωποι κατηγορούνται και καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη. Μέχρι σήμερα κανείς δεν γνωρίζει αν είναι οι αληθινοί ένοχοι και πώς δικαιολογείται το κοινό DNA που βρέθηκε στις δύο τοποθεσίες.
Ο Μίνως Ευσταθιάδης αφήνει για λίγο τον κεντρικό ήρωα, έναν Ελληνογερμανό ιδιωτικό ντετέκτιβ, των προηγούμενων βιβλίων του, στήνει το δικό του «Εν Ψυχρώ», βάζει τον εαυτό του στον ρόλο του ερευνητή και καταγράφει τα απίστευτα γεγονότα. Σε μορφή χρονικού, αναλυτικού και συγκλονιστικού, ο συγγραφέας μιλάει για όλα εκείνα τα σφάλματα του συστήματος, ακόμη και στις πιο προηγμένες χώρες, όπου το καίριο ζήτημα είναι να βρεθεί ένας δράστης, και ας μην είναι ο πραγματικός. Ο Ευσταθιάδης θέτει όλα τα τρωτά ενός δαιδαλώδους μηχανισμού, απεικονίζοντας το χάος και τις αντιφάσεις, αλλά και τις στιγμές εκείνες που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον φόβο και το αποκρουστικό κτήνος. Κάποιοι θα διαφύγουν, κάποιοι άλλοι όχι, μένοντας για πάντα εγκλωβισμένοι στο σκότος.
«Αν, αν, αν… Όλοι ξέρουν πως κάθε ‘αν’ είναι μια άκυρη διαφωνία με την πραγματικότητα, μια πόρτα που θεωρητικά οδηγεί σε αμέτρητα τυφλά μονοπάτια. Τελικά, όμως, ποιος μπορεί να αποφύγει τους λαβυρίνθους; Ποιος πιστεύει πως δεν θα έρθει και η δική του ώρα να χαθεί;
Αν κάποιο απ’ αυτά τα ‘αν’ είχε πραγματοποιηθεί, τότε η ζωή ορισμένων ανθρώπων θα ήταν τελείως διαφορετική σήμερα. Ακόμα κι εγώ, που μοιάζω φαινομενικά άσχετος με τη συγκεκριμένη ιστορία, τώρα θα έκανα κάτι άλλο και δεν θα έγραφα αυτές τις γραμμές. Ξημερώνει όμως μια μέρα που ακυρώνει όλα τα ‘αν’. Κατά βάθος, αυτή είναι η δουλειά της. Και τότε κάποιος θα πρέπει να διασχίσει την έρημο της πραγματικότητας (σ. 43)».
Το «Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» του Μίνου Ευσταθιάδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Κώστας Μοστράτος
