Διανύοντας την τέταρτη χρονιά από μια σειρά άκρως επιτυχημένων εμφανίσεων σε όλη τη χώρα, ο Γιώργος Ρους επιστρέφει στο αγαπημένο του στέκι πλαισιωμένος από τη μπάντα του και κρατώντας στο έπακρο τον χαρακτήρα των παραστάσεων που έχουν αγαπηθεί από το κοινό. Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, τόσο στη σκηνή, όσο και ως τραγουδοποιός, όπως, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Κότσιρας, Χρήστος Θηβαίος κ.ά. Πολυτάλαντος και ρομαντικός, γεμίζει κάθε φορά τη σκηνή με θετική ενέργεια, φέρνοντας το κοινό όχι μόνο κοντά, αλλά κάνοντας το να μετέχει κι αυτό σε μια μυσταγωγική μουσική εμπειρία. Η έμπνευση έρχεται μέσα από εικόνες της καθημερινότητας και κάθε του τραγούδι είναι μια ιστορία με ήρωες και πάθη που κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα κάθε παράστασης είναι ένα μεγάλο «μαζί». Από την Ελένη Σούρδη
«Πως η δύναμη του φωτός διαλύει τα σκοτεινά μονοπάτια του κόσμου μας»
Που κρύβονται τα τραγούδια;
Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι και καλή αφορμή να υπάρξει και ένα νέο τραγούδι. Κάθε μέρα ίσως να κρύβει πίσω της ένα νέο τραγούδι. Κάποιες φορές το ακούς ,άλλες όχι.
Οι σημερινές εποχές, είναι ζόρικες. Πως νιώθετε καθημερινά μέσα στις δυσκολίες του κόσμου που ζούμε;
Τις περισσότερες φορές προσπαθώ να είμαι με τις κεραίες μου ψηλά, ανοιχτές προς τον κόσμο, με κατεύθυνση προς κάθε λογής ορίζοντα, αλλά στο τέλος ξενερώνω Ελένη. Πολύς ο θόρυβος και μέσα από αυτόν ελάχιστα και δυσδιάκριτα τα σήματα. Αισθάνομαι να εντοπίζω δύσκολα κάτι αληθινό, κάτι που να είναι ακριβώς αυτό που δείχνει πως είναι, χωρίς να υπάρχει κάτι άλλο από πίσω, και στο τέλος απογοητεύομαι. Είναι σκληρός ο κόσμος. Ίσως να με έχει προσπεράσει ή να τον προσπέρασα προ πολλού, ίσως να μην τον καταλαβαίνω, ίσως να μη με καταλαβαίνει.
Ποια η αφορμή για το τελικό αποτέλεσμα της παραπάνω άποψή σας:
Ναι σου πω ευχαρίστως.. Βιώνοντας καθημερινά τον κόσμο κάπως έτσι, έρχομαι μετωπική με ένα διαρκές κυνήγι δόξας, της μιας κάποιας αναγνωσιμότητας ή μίας παράξενης νέου τύπου εξουσίας. Ένα ανελέητο κυνηγητό της κοινής αποδοχής, μόνο και μόνο για να γίνεις μέρος ενός συστήματος, μιας πάστας ανθρώπων που μοιάζουν να βρίσκονται σε μόνιμο νευρικό κλονισμό.
Και πως νιώθετε μέσα σας, ανακουφισμένος, θυμωμένος ή απελευθερωμένος τελικά;
Λέω λοιπόν στον εαυτό μου συχνά Ελένη, πως διάλεξα τον δύσκολο δρόμο, επέλεξα την περπατησιά μου και πολλές φορές το διαλαλώ με υπερηφάνεια κιόλας, πως αν φάω το κεφάλι μου, θα το φάω τουλάχιστον με στυλ. Για να αποφύγω τον θόρυβο. Τίποτα άλλο.
Υπάρχει ένα μέρος που δεν υπάρχει ψέμα, κάτι σαν καταφύγιό για εσάς; Μια χαμένη Ατλαντίδα (στην πόλη μας) γεμάτη αλήθεια και αύρα εμπιστοσύνης, που εκεί ηρεμεί η ψυχή και η καρδιά σας;
Αγαπώ τις πέτρες επειδή έχουν δει τα πάντα και παραμένουν σιωπηλές, τους φάρους και τα βουνά. Κάθε πρωί που ξυπνάω θα κοιτάζω πάντα μια προς την Πεντέλη και ύστερα μια προς τον Πειραιά. Τη νύχτα θέλω να κάνω το ίδιο. Το βουνό, σκαμμένο πλέον με τα σπλάχνα του έξω βρίσκεται εκεί, πάντα σιωπηλό να επιβλέπει. Τα έχει δει όλα μέσα στους αιώνες. Ο Πειραιάς είναι η αρχή μου καθώς εκεί γεννήθηκα.
Η λέξη σ’ αγαπάω τι ρόλο παίζει στην ζωή σας, γιατί και συναισθηματικά το νιώθουμε στο είναι μας μέσα από τα τραγούδια σας..
Ωραία ερώτηση! Θα σου πω ένα γεγονός που σημάδεψε την ζωή μου με την συγκεκριμένη λέξη. Ένα βράδι στο πατρικό μου στην Καλλιθέα με πήρε ο πατέρας μου, ανεβήκαμε στην ταράτσα και με έβαλε να κοιτάξω προς τον Πειραιά. Μια ριπή φωτός από κάποιο φάρο αναδυόταν κάθε λίγο από τον ορίζοντα και φώτιζε σχεδόν μαγικά εκείνο το μικρό κομμάτι του νυχτερινού ουρανού. Ήταν ο φάρος της Ψυττάλειας λογικά. «Κάθε φορά που θα αισθάνεσαι ότι σου λείπω, να έρχεσαι εδώ πάνω. Όταν βλέπεις το φως αυτό από μακριά να ξέρεις ότι σε αγαπάω.»
Το έκανα πάμπολλες φορές στο μέλλον. Κάποια μέρα ο φάρος έσβησε, απενεργοποιήθηκε. Δεν με ένοιαξε όμως. Είχα λάβει αμέτρητα «σ’ αγαπώ» .
Άρα να υποθέσω ότι υπάρχει αρκετό φορτίο αγάπης, για εσάς, τους αγαπημένους σας και τα τραγούδια σας..
Να σου πω, αν μπορώ να είμαι στη ζωή μου έστω μια δέσμη φωτός μέσα στο σκοτάδι, ας είμαι αυτό. Για μια μια στιγμή και μετά ας χαθώ. Δε με νοιάζει. Θα σημαίνει ότι τελικά η περπατησιά μου ήταν η σωστή, ότι έκανα κάτι καλό κι εγώ για τους άλλους.
Σας ευχαριστούμε για την κουβέντα-συνέντευξη-εξομολόγηση.. Περιμένουμε το Σάββατο να ακούσουμε : το «Κόκκινο φως», οι «Μαριονέτες», το «Όλοι χορεύουν με την Κ», η «Ιδιαίτερη σχέση» και το «Λουλούδι του Δρόμου» κ.α., που μας οδηγούν ακόμα πιο βαθιά στον κόσμο σας, αποκαλύπτοντας ξανά τον καλλιτέχνη με το ξεχωριστό του μουσικό στίγμα, που κάνει το Εγώ μας Μαζί! Πάντα άξιος , αυθεντικός και πολυτάλαντος, καλή αντάμωση στο Gazarte!
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου, εύχομαι μια από τα ίδια για σένα. Επίσης ποτέ να μην χάσεις την αγάπη σου για τους καλλιτέχνες και να έχεις πάντα ανοιχτή την αγκαλιά σου για τα τραγούδια μας. Και το πιο βασικό: (το νου σου.. γελάει) να παραμείνεις ικανή να νιώθεις πραγματικά τα μηνύματα που εκπέμπουν! Τα λέμε στο στέκι μας!
Μαζί του επί σκηνής:
Μάξιμος Δράκος: πιάνο
Καλλίστρατος Δρακόπουλος: τύμπανα
Παραγωγή – Management: Cricos
Ημερομηνία: Σάββατο 10 Μαΐου 2025
Ώρα προσέλευσης: 20:00
Ώρα έναρξης: 21:00
Εισιτήρια:
Early Bird: 12€
Γενική Είσοδος: 15€
Η προπώληση ξεκίνησε: https://www.more.com/music/rous/
Gazarte
Διεύθυνση: Βουτάδων 32-34
Περιοχή: Γκάζι, Αθήνα 11854 , Στάση Κεραμεικός
Τηλέφωνο: 210 3460347, 210 3452277
*Όλο το φωτογραφικό υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο του καλεσμένου μας και της παραγωγής του*.
