Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας λέει πως «συνθηκολόγηση» είναι η σύναψη συνθήκης με την οποία τερματίζεται εμπόλεμη κατάσταση, συνήθως κατόπιν αμοιβαίων υποχωρήσεων – αλλά όχι πάντα. Ακριβώς πριν από ογδόντα χρόνια έγινε μια ιστορική συνθηκολόγηση: μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ και την κατάληψη του Βερολίνου από σοβιετικά στρατεύματα, τη νύχτα της 8ης προς 9η Μαΐου του 1945, στην αίθουσα της Στρατιωτικής Σχολής Μηχανικού, στο Βερολίνο, ο Στρατάρχης Κάιτελ, ο Ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και ο στρατηγός της Αεροπορίας Στουμπφ, υπέγραψαν εκ μέρους της Ναζιστικής Γερμανίας την άνευ όρων συνθηκολόγηση της χώρας τους με τον Σοβιετικό Στρατάρχη Ζούκωφ, το Βρετανό Στρατάρχη της Αεροπορίας Τέντερ, το Αμερικανό Στρατηγό Σπάατς και τον Γάλλο Στρατηγό Ντε Λατρ ντε Τασινύ, βάζοντας έτσι ένα οριστικό τέλος στον πόλεμο στην Ευρώπη.
Οι απώλειες απο τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν κολοσσιαίες: μόνο οι νεκροί στρατιώτες των Συμμάχων ανήλθαν σε δεκάξι, περίπου, εκατομμύρια άτομα, όταν τα δέκα εκατομμύρια ήταν Σοβιετικοί φαντάροι, ενώ το σύνολο των πολιτών των συμμαχικών κρατών που έχασαν τη ζωή τους, ανέρχεται στα 57 εκατομμύρια, με τα είκοσι από αυτά να είναι πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης.
Και για να εμπεδώσουμε το μέγεθος του τιμήματος που κλήθηκε να καταβάλλει ο λαός της ΕΣΣΔ, να πούμε πως η Μεγάλη Βρετανία έχασε 403.000 στρατιωτικούς και 92.700 πολίτες, δηλαδή συνολικά περί τις πεντακόσιες χιλιάδες, όταν οι απώλειες της Ελλάδας έφθασαν τις 800 χιλιάδες ανθρώπους, πολίτες και οπλίτες, δηλαδή διπλές από αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών…
Υπ’ αυτή την έννοια, η επιχειρούμενη ισοπεδωτική εξίσωση του σφυροδρέπανου με τη σβάστικα, εκτός από ανιστόρητη, ύποπτη και γελοία, είναι και κατάφωρα προσβλητική έναντι των 30 εκατομμυρίων νεκρών Σοβιετικών που θυσιάστηκαν στον αγώνα εναντίον του Ναζισμού.
