Όταν η μουσική συναντά την ανθρώπινη επαφή:
Το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας δεν γεννήθηκε από μεγάλα πλάνα και διοργανωτικές στρατηγικές. Ξεκίνησε απλά, δειλά, σχεδόν αυθόρμητα — από μια παρέα νέων που αναζητούσε χώρο για να εκφραστεί, να δημιουργήσει και να μοιραστεί. Μια ιδέα που γεννήθηκε κάτω από τα πλατάνια, δίπλα στο ποταμάκι, με λίγα όργανα, πολύ μεράκι και ακόμα περισσότερη πίστη στη συλλογικότητα. Κανείς από αυτούς δεν περίμενε τότε πως αυτή η αυθόρμητη μουσική σύναξη θα εξελισσόταν, λίγα χρόνια μετά, σε έναν από τους πιο αυθεντικούς πολιτιστικούς θεσμούς της Στερεάς Ελλάδας. Και όμως, συνέβη. Όχι επειδή υπήρξε χορηγική στήριξη ή προβολή. Αλλά επειδή υπήρξε αλήθεια. Σήμερα, το φεστιβάλ δεν είναι απλώς μια σειρά από συναυλίες. Είναι ένα ζωντανό, εξελισσόμενο πολιτιστικό και κοινωνικό γεγονός. Ένας χώρος συνάντησης ανθρώπων, ιδεών και αξιών. Ένας τόπος όπου η μουσική λειτουργεί σαν καταλύτης επαφής, όχι μόνο μεταξύ θεατών και καλλιτεχνών, αλλά και μεταξύ ντόπιων και επισκεπτών, εθελοντών και διοργανωτών, παλιών φίλων και νέων γνωριμιών. Η τοπική κοινωνία δεν μένει απλός παρατηρητής, αλλά γίνεται ενεργό κομμάτι της διοργάνωσης. Το φυσικό τοπίο δεν είναι απλώς σκηνικό, αλλά πρωταγωνιστής. Και η ανθρώπινη παρουσία δεν καταναλώνει απλώς πολιτισμό – τον δημιουργεί, τον μοιράζεται, τον ζει. Το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας είναι μια υπενθύμιση ότι, όταν υπάρχει πάθος, αλληλεγγύη και κοινό όραμα, μπορεί να γεννηθεί κάτι βαθιά ουσιαστικό: ένα φεστιβάλ που δεν ανήκει σε κανέναν, γιατί ανήκει σε όλους. Ευχαριστούμε που είχαμε την τύχη, να έρθουμε σε επαφή με τους διοργανωτές του Συλλόγου, ενός φεστιβάλ που πλέον έχει καθιερωθεί ως ένα τεράστιο πολιτισμικό «φαινόμενο».
Από την Ελένη Σούρδη

Στις ερωτήσεις απαντούν συλλογικά οι διοργανωτές: ο Γιάννης Βαλαέτης, η Αναστασία Βαλαέτη, ο Χρήστος Τσαπραίλης, ο Νίκος Τσαπραίλης και ο Τζίμης Καρανάσιος, από τον Σύλλογο Νεολαίας Ελάτειας.

Ποια ήταν η αφορμή για την πρώτη σας διοργάνωση;
Η ανάγκη για επανασύνδεση με τη φύση και τον τόπο, για πολιτισμό προσβάσιμο και ανθρώπινο, ήταν αυτή που πυροδότησε την πρώτη διοργάνωση. Χωρίς μεγάλους προϋπολογισμούς ή εταιρείες παραγωγής, το φεστιβάλ στήθηκε με μεράκι και με οδηγό την αγάπη για τη μουσική και τον τόπο. Το όραμα παραμένει ίδιο μέχρι σήμερα: να προσφέρει πολιτισμό με ψυχή και συνείδηση, και ταυτόχρονα να επιστρέφει πίσω στην κοινωνία μέσω φιλανθρωπικών δράσεων.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον κορμό συνεργασίας στο σύνολο, με όλο το μεγάλο team των ανθρώπων δημιουργείτε μαζί αυτό το πολυδιάστατο φεστιβάλ που πλέον έχει γίνει αναντικατάστατο και σπουδαίο;
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του φεστιβάλ είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τους καλλιτέχνες. Δεν πρόκειται για μια απλή επαγγελματική συνεργασία, με αποστειρωμένες συμφωνίες και εταιρικές σχέσεις. Οι καλλιτέχνες έρχονται για να συναντήσουν μια παρέα νέων ανθρώπων, όχι μια παραγωγική μηχανή.
Όπως λένε οι ίδιοι:
«Δεν νιώθουμε ότι ήρθαμε να δουλέψουμε. Ήρθαμε να συμμετέχουμε κι εμείς σε αυτό το φεστιβάλ.»
Αυτό το αίσθημα οικειότητας και ελευθερίας είναι που κάνει τόσους καλλιτέχνες να επιστρέφουν στην Ελάτεια — όχι για τη σκηνή, αλλά για το πνεύμα.

Μερικές από τις στιγμές που δεν ξεχνιούνται, μπορείτε να μας περιγράψετε;
Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία του φεστιβάλ συνέβη όταν μια αγαπημένη καλλιτέχνιδα έφτασε στο χώρο εμφανώς φορτισμένη.
«Καλά, τι έχετε κάνει εδώ;», είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια.
Νιώθω κι εγώ κομμάτι αυτής της παρέας. Όταν είχα έρθει πρώτη φορά, τραγουδούσα σε ένα μικρό stage κάτω από τον μεγάλο πλάτανο, στον χώρο του camping. Και τώρα, βλέπω μπροστά μου μια λαοθάλασσα που τρέχει να δει τι γίνεται στο φεστιβάλ της Ελάτειας. Είμαι κι εγώ μέρος αυτής της ιστορίας!»
Τέτοιες μαρτυρίες δεν είναι μεμονωμένες. Συχνά, οι πιο δυνατές στιγμές δεν είναι στη σκηνή, αλλά πίσω απ’ αυτή.

Ποια είναι η αιτία που το φεστιβάλ αγγίζει τόσο πολύ και αγκαλιάζει την κοινωνία μας;
Από την πρώτη στιγμή, το περσινό φεστιβάλ είχε έναν ξεκάθαρο στόχο: να διαθέσει σημαντικό μέρος των εσόδων από τα εισιτήρια θέσης σκηνής στον Σύλλογο «Λάμψη», που στηρίζει παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες. Μια πράξη με ουσία και καρδιά, που αντικατοπτρίζει το βαθύτερο νόημα της διοργάνωσης.
Όμως, η προσφορά δεν σταμάτησε εκεί. Μέρος των εσόδων διατέθηκε για τη στήριξη οικογενειών της περιοχής που δοκιμάζονταν από σοβαρά προβλήματα υγείας, χρόνιες ασθένειες και καρκίνο. Για εμάς, η μουσική δεν είναι απλώς ήχος· είναι ασπίδα, είναι ελπίδα.
Εξοπλίσαμε σχολεία της Ελάτειας με υπολογιστές και απαραίτητο υλικό, ενώ ενισχύσαμε άπορες οικογένειες με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, απαντώντας σε ανάγκες της καθημερινότητας που γίνονται ολοένα και πιο πιεστικές.
Παράλληλα, στηρίξαμε νεοσύστατους συλλόγους, ώστε να αποκτήσουν υπόσταση και να κάνουν τα πρώτα τους πολιτιστικά βήματα — γιατί η δημιουργία γεννάει κι άλλη δημιουργία.
Αυτή είναι η παρέα που γνωρίσατε στο περσινό φεστιβάλ. Όχι απλώς διοργανωτές, αλλά φίλοι. Όχι μόνο μουσικοί οικοδεσπότες, αλλά άνθρωποι της πράξης. Για εμάς, το φεστιβάλ είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια συναυλία: είναι εργαλείο αλλαγής, ένα χαμόγελο στην κοινωνία, ένα χέρι που απλώνεται εκεί όπου υπάρχει ανάγκη.
Και φέτος, συνεχίζουμε. Με το ίδιο πάθος, την ίδια ενέργεια και ακόμα περισσότερο όραμα.
Όλα τα έσοδα των εισιτηρίων κατασκήνωσης για το 2025 διατίθενται αποκλειστικά στον Σύλλογο «Βγες στο φως» , που προσφέρει στήριξη και προστασία σε άπορες και κακοποιημένες γυναίκες, εφήβους και παιδιά. Στεκόμαστε στο πλευρό εκείνων που χρειάζονται στήριξη και διέξοδο, εκεί όπου το φως είναι απαραίτητο.
Το Φεστιβάλ Ελάτειας συνεχίζει να χτίζει μια κοινότητα αλληλεγγύης, ευαισθησίας και σεβασμού. Και αυτό είναι κάτι που μας γεμίζει ευθύνη, χαρά και αληθινό νόημα.

Κυριολεκτικά ποιος είναι ο χαρακτήρας του φεστιβάλ;
Το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας είναι, πάνω απ’ όλα, μια εμπειρία συλλογική. Δεν υπάρχουν χορηγικά «VIP», ούτε αποστειρωμένα backstage. Καλλιτέχνες, θεατές, εθελοντές, τεχνικοί – όλοι μοιράζονται τον ίδιο χώρο, τον ίδιο ίσκιο, την ίδια σκόνη στα πόδια.
Εδώ δεν έρχεσαι για να παρακολουθήσεις. Έρχεσαι για να συμμετάσχεις.
Να χτίσεις τη σκηνή με τα χέρια σου, να στρώσεις τον υπνόσακό σου δίπλα σε αγνώστους που γίνονται φίλοι, να φωνάξεις από τη χαρά σου όταν οι πρώτες νότες ηχούν στο δάσος. Αυτή είναι η πραγματική μαγεία της Ελάτειας: το ότι δεν υπάρχει απόσταση, δεν υπάρχει διαχωρισμός.
Είναι αυτό το αίσθημα γνησιότητας που δύσκολα περιγράφεται, αλλά αμέσως το αναγνωρίζεις όταν το ζεις. Είναι το βλέμμα του εθελοντή που σε αγκαλιάζει χωρίς λόγια. Είναι οι μουσικοί που, αφού κατέβουν από τη σκηνή, κάθονται κάτω και τραγουδούν μαζί σου. Είναι οι φωτιές που ανάβουν μετά τα μεσάνυχτα, γύρω από τις οποίες γράφονται μικρές, πολύτιμες ιστορίες.
Δεν είναι τυχαίο που όσοι επιστρέφουν – είτε για να παίξουν είτε για να απολαύσουν – το λένε ξεκάθαρα:
«Στην Ελάτεια δεν πας για ένα live. Πας για να γίνεις μέρος μιας ιστορίας.»
Μιας ιστορίας που ανήκει σε όλους. Και που κάθε χρόνο γράφεται ξανά, από την αρχή, με τα ίδια υλικά: μουσική, κοινότητα, και αληθινή ανθρώπινη σύνδεση.

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς που μιλήσαμε μαζί σας, για ένα φεστιβάλ, που σαν αυτό άλλο δεν υπάρχει.. Καλή αντάμωση και να είστε γεροί και άξιοι να συμβαίνει για πολλά χρόνια. Καλό καλοκαίρι!
Με την σειρά μας Ελένη ευχαριστούμε για το υπέροχο αφιέρωμα-συνέντευξη και με μια ευχή: να παραμείνεις έτσι άξια και εσύ για πολλά χρόνια. Σας περιμένουμε, σε περιμένουμε. Καλό καλοκαίρι!

Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας
Πολιτισμός, φύση, κοινότητα.
www.mousiko-festival-elateias.gr

*Όλο το φωτογραφικό υλικό ανήκει στο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας*