Όταν ο Πάνος Ρούτσι τερμάτισε την απεργία πείνας, η γυναίκα του, η Μιρέλλα Ρούτσι, του έφερε ένα τάπερ με σούπα. Σκέφτομαι πως τα επινίκια συμπόσια των θριαμβευτών της Ιστορίας με τα πλούσια εδέσματα και τους αφρώδεις οίνους σε χρυσά σκεύη μέσα σε αίθουσες λαμπρές, μάλλον ποτέ δεν έφτασαν τη γεύση και τη χαρά αυτής της σούπας σ’ένα τάπερ, μέσα σ’ ένα αντίσκηνο.

Το τάπερ, η επιτυχημένη εφεύρεση τους Ερλ Σίλας Τάπερ, του αμερικανού επειχειρηματία που πρώτος σκέφτηκε να φτιάξει πλαστικά δοχεία για την αποθήκευση τροφίμων που κλείνουν ερμητικά, είναι απολύτως συνυφασμένο με τη σύγχρονη ελληνική λαϊκή παράδοση. Είναι το αναντικατάστατο εργαλείο της ελληνίδας μάνας, για να στέλνει στην κόρη ή το γιο που σπουδάζουν καλό σπιτικό φαγάκι, είναι το αρχετυπικό αξεσουάρ για τα μπάνια της οικογένειας, γεμάτο κεφτεδάκια, για να κόψει τη λιγούρα με τη ντομάτα, το ψωμί και το κασέρι.

Το ιερό τάπερ! Το θησαυροφυλάκιο του φτωχού, που δεν πετούσε, φυσικά, τα περισσεύματα του δείπνου του, για να έχει φαΐ και την επομένη, εν αντιθέσει με πλουσιότερους, που πετούν, χυδαιότατα και ανερυθριάστως, καλό φαγητό. Το τάπερ, η εξασφάλιση του εργένη, που στοκάρει στη κατάψυξή του κάμποσα γεύματα, το τάπερ, που κάποιοι έβγαλαν καλά λεφτά από δαύτο, πουλώντας το σε παρουσιάσεις από σπίτι σε σπίτι, το τάπερ, το σύμβολο της λαϊκότητας, μιας popularite περιφρονημένης από τις ανώτερες τάξεις.

Ένα τάπερ με σούπα – ένα απλό καθημερινό αντικείμενο, που έγινε θυρεός, σύμβολο του θάρρους και του δικαίου, σαν κι εκείνο το πλαστικό μπουκάλι με το νερό, που εκσφενδόνισε η Μάγδα Φύσσα εναντίον του Ρουπακιά, του φονιά τού γιου της. Ποιος είπε πως μόνο τα ηρωικά αντικείμενα, τα σπαθιά και τα κανόνια, αρμόζει να γίνουν εμβλήματα υψηλών αξιών; Καμιά φορά ένα τάπερ σούπα κι ένα μπουκάλι νερό κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.

Παύλος Μεθενίτης