Σε μια βαθιά ανθρώπινη και αποκαλυπτική συνέντευξη στον Αθήνα 9.84 και τον Γιώργο Αυγερόπουλο, ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του 22χρονου Ντένις που έχασε τη ζωή του στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, μίλησε για την προσωπική του μάχη, την απεργία πείνας, τη στήριξη που έλαβε από πολίτες κάθε ηλικίας και την ανάγκη για δικαίωση.
«Αισθάνθηκα δικαίωση κατά κάποιο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα ήμουν και πολύ συγκινημένος με τον κόσμο που ήταν εκεί. Είπα μέσα μου, νικήσαμε», δήλωσε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας τη στήριξη που έλαβε από πολίτες κάθε ηλικίας.
«Να βλέπεις έναν παππού να κλαίει και να σου λέει, “συγγνώμη παιδί μου, εμείς φταίμε”, είναι κάτι που δεν ξεχνιέται».
Η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή
«Η κυβέρνηση δεν περίμενε αυτή την αντίδραση του κόσμου. Όταν υπάρχει ένας λαός ολόκληρος και στηρίζει έναν άνθρωπο, είναι μεγάλο όπλο. «Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς βλέποντας τον κόσμο που ήταν στο πλάι μου κάθε μέρα. Όλη αυτή η οργή του κόσμου ήταν καζάνι που βράζει…».
Πολιτική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη
«Η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί αυτόνομα. Λειτουργεί με εντολές από την κυβέρνηση. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ ότι από εδώ και πέρα θα γίνουν όλα όπως πρέπει».
«Υπόσχεση στο παιδί μου»
«Την υπόσχεση την έδωσα από τη στιγμή που κατάλαβα ότι κάτι παίζεται, κάτι γίνεται…Μέρα με τη μέρα αυτό γινόταν πιο έντονο. ‘Έβλεπα αδιανόητα πράγματα να γίνονται, με τους ανακριτές, με τους ιατροδικαστές… ‘Έκλεισαν την υπόθεση. Τότε είπα, παιδί μου, εγώ ο πατέρας σου θα το πάω μέχρι τέλος. Θα μάθω από τι έφυγες. Και δεν θα σταματήσω όσο αναπνέω».
Οι μαύρες σακούλες
«Βλέπαμε μαύρες σακούλες, παρακαλούσα και ζητούσα από τον οδηγό του ασθενοφόρου, να με αφήσει να δω μέσα στη σακούλα αν είναι το παιδί μου…Κάποια στιγμή λιποθύμησα. Δεν θυμάμαι κάποια γεγονότα. Αλλά αυτή τη σκηνή με τις σακούλες δεν θα την ξεχάσω ποτέ».
Αποκαλύψεις για το εμπορικό τρένο
«Με τους ελέγχους και με τους ανθρώπους που φέραμε εμείς, βρέθηκαν αμέσως χημικές ουσίες, ξυλόλιο και όλα αυτά που λέμε δυόμιση χρόνια τώρα. Και το κράτος, η κυβέρνηση, δυόμιση χρόνια μας ρίχνει λάσπη…».
