«Αν και ήταν αλήθεια πως το αγόρι δεν είχε πια δρόμο να πάρει, τρόπο να περισώσει τις αποτυχίες του, δεν σχεδίαζε να πέσει από τη γέφυρα του Βασιλιά Φίλιπ εκείνο το βράδυ. Απλώς όταν είδε κάτω, μέσ’ από τις ράγες, το ποτάμι να φουσκώνει, τόσο εύκολο να χαθείς μέσα του, κάτι στο δικό του μέσα σκίρτησε και συνάμα μαράζωσε (σ. 23)».
2009, κάπου στο Κονέκτικατ, σ’ ένα μέρος που λέγεται Ανατολική Χαρά. Ο Χάι, ένας δεκαεννιάχρονος Αμερικανό-Βιετναμέζος, έχει ελάχιστα πράγματα για να κρατηθεί από αυτή τη ζωή. Όταν ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει πέφτοντας από μια γέφυρα, αποτρέπεται τελευταία στιγμή από την Γκραζίνα, μια ηλικιωμένη Λιθουανή γυναίκα στην αρχή της άνοιας. Θα γίνει ο ιδιαίτερος φροντιστής της, ανατρέχοντας μαζί της πολλές φορές στο τραυματικό παρελθόν της. Παράλληλα, ξεκινάει να εργάζεται σ’ ένα ταχυφαγείο, όπου γνωρίζει πολλούς ακόμη χαρακτήρες από το περιθώριο της κουρασμένης Αμερικής.
Το παιδί θαύμα της σύγχρονης λογοτεχνίας επιστρέφει στη μυθιστορηματική φόρμα μετά το απόλυτα επιτυχημένο ντεμπούτο του με το «Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι». Ήρωές του κι εδώ άνθρωποι χωρίς πολλές ευκαιρίες για την κατάκτηση της επιτυχίας, συνθέτοντας μια ανατρεπτική, ειρωνική και τραγικοκωμική εικόνα, πολύ μακριά από το αμερικανικό όνειρο. Μέσα όμως από τη διάχυτη πίκρα, τη σκληρότητα και τη μελαγχολία, η ελπίδα συνεχίζει να επιβιώνει μέσω της φιλίας και της ένθερμης πίστης στον άνθρωπο. Όλα τα παραπάνω δοσμένα με τη συγκινητική ποιητική πρόζα του δημοφιλούς νεαρού συγγραφέα.
«Κάποιοι τραβάνε μπροστά και πεθαίνουν και ξαφνικά γίνεσαι ένα κουτί γι’ αυτούς, σκέφτηκε, αποθηκεύεις όλα αυτά τα πράγματα που δεν έχει δει ποτέ κανείς και συνεχίζεις να ζεις έτσι, το κεφάλι σου ένα φέρετρο για να κουβαλάς ζωντανές τις αναμνήσεις κάποιου πεθαμένου. Αλλά τι το κάνεις ένα τέτοιο κουτί; Πού το αφήνεις; (σ. 464)».
«Ο Αυτοκράτορας της Χαράς» του Όσιαν Βουόνγκ κυκλοφορεί από τη σειρά Aldina των εκδόσεων Gutenberg σε μετάφραση Δημήτρη Μαύρου.
Κώστας Μοστράτος
