Οι γραφές των προημιτελικών έφεραν τους ισχυρούς πιο κοντά στο… φινάλε της διαδρομής του Τσάμπιονς Λιγκ. Και κράτησαν ζωντανά τα περισσότερα από τα «σενάρια με πλοκή» για τον τελικό της Μαδρίτης. Όλα αυτά σε μια διοργάνωση που μοιάζει περισσότερο.. σνομπ από ποτέ!
Συνεπείς. Σχεδόν όλοι. Μόνο ο… λόξιγκας του Πεπ χάλασε την ηρεμία των πρώτων προημιτελικών. Αλλά και εκείνος ίσως περάσει.
Έπειτα από τα πρώτα ενενήντα λοιπόν: Λίβερπουλ και Μπαρτσελόνα ένα βήμα μακριά από το μεταξύ τους αντάμωμα. Ζευγάρι τελικού σε ημιτελικό.
Γιουβέντους υποψιασμένη από το κάζο της Ρεάλ, τόσο… όσο ώστε να τελειώσει τη δουλειά με την πιτσιρικαρία του Άγιαξ στο Τορίνο μετά το 1-1 στο Άμστερνταμ. Και η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, η Σίτι να τρέχει και να μην φτάνει έπειτα από την ήττα στο Λονδίνο. Θα είναι ζόρικη η ρεβάνς με την Τότεναμ του Ποκετίνο έπειτα από το 1-0. Ένας ξεκάθαρα «ανοιχτός» λογαριασμός.
Ακόμη και έτσι πάντως, προφανώς και δεν θα είναι παράδοξο να δούμε και στον δεύτερο ημιτελικό το ζευγάρι που περιμέναμε από το μεσημέρι της κλήρωσης. Και εδώ να ζευγάρι τελικού. Την Σίτι κόντρα στον Ρονάλντο.
Και να ανοίξουν ένα σωρό ενδιαφέρουσες υποθέσεις με θέα στο «Μετροπολιτάνο» της Μαδρίτης, για εκείνο το ζεστό βράδυ του Ιούνη.
Τελικός Μέσι εναντίον Ρονάλντο
Τελικός Μπάρτσα εναντίον Πεπ
Τελικός made in England με Λίβερπουλ και Σίτι
Aντάμωμα των Reds με τη Γιούβε, 34 ολόκληρα χρόνια μετά το Χέιζελ (ναι το 1985 που συμπτωματικά πήρε το τελευταίο του πρωτάθλημα και ο ΠΑΟΚ).
Το τέλος του δρόμου θα είναι δεδομένα πολύ ενδιαφέρον. Και έτοιμο να καταγράψει μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία. Ένας χορός στο παλάτι, μιας διοργάνωσης ελίτ και σνομπ, που όσο πάει και απομακρύνεται από τους κοινούς θνητούς. Μέχρι να έρθει η ώρα κάποια στιγμή, να «κλείσει» οριστικά τις πύλες της σε αυτό.
Το Τσάμπιονς Λιγκ για αλλού ξεκίνησε, και αλλού κατέληξε. Αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Moneyball, το μόνο παιχνίδι που αμφισβητήθηκε ποτέ από κανέναν. Δεν είχε λοιπόν παρά να ακολουθήσει το χρήμα!
Η Μπαρτσελόνα φέτος με το μεγάλο διαφημιστικό συμβόλαιο που κλείνει με γνωστή εταιρία αθλητικών ειδών γίνεται το πρώτο ποδοσφαιρικό κλαμπ της ιστορίας που θα ξεπεράσει σε έσοδα το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Η Ρεάλ το 2018 ξεπέρασε τα 800 εκατ ευρώ. Προ δεκαημέρου η Premier League πούλησε τηλεοπτικά δικαιώματα (σε συνδρομητικά κανάλια του κόσμου) αντί του ποσού των 4,6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η δε Γιουβέντους υπολογίζει πως μόνο από την απόκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο το περασμένο καλοκαίρι θα έχει σε βάθος τριετίας, έσοδα 500 εκατ ευρώ.
Πώς να θεωρήσεις τυχαίο ότι η Premier League έχει 4 στις 8 ομάδες των προημιτελικών, και ίσως για πρώτη φορά από το 2008 (Τσέλσι-Μάντσεστερ Γιουν) έναν δικό της τελικό. Πώς να θεωρήσεις τυχαίο ότι η Ρεάλ πήρε 4 Τσάμπιονς Λιγκ στα τελευταία πέντε, και αν φέτος ξαποσταίνει το καλοκαίρι ετοιμάζεται να στρώσει χαλί μισού δισ. στον Ζινεντίν Ζιντάν για μεταγραφές. Πόσο τυχαία η Η Μπαρτσελόνα ήταν και παραμένει το μεγάλο φαβορί. Και η Γιούβε το μεγάλο αουτσάιντερ.
Ο καπιταλισμός του ποδοσφαίρου. Κάτι σαν τη κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας. Μπορείς να βλέπεις, αλλά όχι να αγγίζεις. Να τρέξεις, αλλά όχι να κρυφτείς.
Α, και για όσους τυχόν δεν το έμαθαν; Στην Ελλάδα κάνουμε λέει αναδιάρθρωση στο πρωτάθλημα. Του χρόνου θα παίξουν 14 ομάδες στην Σούπερ Λιγκ. Δεν ξέρουμε πως ακριβώς γιατί ζητάμε 32 αγωνιστικές και έχουμε 26, αλλά τέλος πάντων αν δεν βρούμε το δρόμο θα τον ανακαλύψουμε.
Το δύσκολο έγινε. Για να πειστούν οι περισσότεροι, ακολουθώντας την ιδέα του Υφυπουργού; Προέκυψε από το περασμένο καλοκαίρι ένα «τηλεοπτικό δέλεαρ» που δίνει ως μίνιμουμ στις ομάδες της πρώτης κατηγορίας ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο ενός εκατ ευρώ. Οι ισχυροί είναι κάπου στα πέντε-έξι.
Όπως καταλαβαίνει ο καθένας; Δεν είναι ότι σε κανά δύο χρόνια δεν θα ξαναδούμε ελληνική ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπως ούτως ή άλλως αναμένεται.
Είναι ότι πρέπει να νιώθουμε και λιγάκι τυχεροί. Που θα μπορούμε να το παρακολουθούμε έστω από την τηλεόραση.
Διονύσης Δελλής
