Σε διάβημα προς την Τουρκία προχώρησε χθες η Αθήνα αναφορικά με το ζήτημα, που έχει προκύψει σε σημείο του νοτίου ‘Εβρου με αφορμή την αλλαγή της κοίτης του ποταμού, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του (ΕΡΑ) ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας είχε εξάλλου τονίσει πως «εγώ εύχομαι να πάμε σε μια συνεννόηση. Υπάρχει ένα ζήτημα αμφισβήτησης του ακριβούς ορίου, εξαιτίας και των αλλαγών της κοίτης του ποταμού. (…) Δεν μ’ αρέσει να δημιουργώ εντάσεις ανάμεσα σε δυο χώρες οι οποίες είναι σύμμαχοι. Αυτά τα πράγματα λύνονται χωρίς να γραφεί ούτε μονόστηλο σ’ εφημερίδα. Μπορούν κάλλιστα να γίνουν οι ανάλογες μετρήσεις και, με μια επιτροπή κοινή όλα αυτά τα πράγματα να επιλυθούν. Μιλάμε για λίγες δεκάδες μέτρα».
Ο κ. Δένδιας σχολίαζε το ζήτημα που έχει προκύψει τις προηγούμενες εβδομάδες με αφορμή την παρουσίαση ενός τμήματος ελληνικού εδάφους ως τουρκικού και το οποίο αποκάλυψε πριν από λίγες μέρες η «Καθημερινή».
Τι έχει συμβεί
Συγκεκριμένα, στον Νότιο Εβρο, στη θέση Μελισσοκομείο, η οποία βρίσκεται σε ένα σημείο το οποίο πλημμυρίζει κάθε χρόνο μετά το φθινόπωρο και με βάση τους χάρτες του 1923 ανήκει στην Ελλάδα, βρίσκονται τις τελευταίες εβδομάδες στοιχεία της τουρκικής στρατοχωροφυλακής και των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας της γείτονος.
Η διαφορά δεν είναι νέα όπως αναφέρει και η «Καθημερινή» και εδράζεται στην αλλαγή της κοίτης του ποταμού Εβρου. Η κοίτη έχει μετακινηθεί, με αποτέλεσμα στη θέση της να βρίσκεται πλέον ένα έλος, το οποίο το καλοκαίρι ξεραίνεται και τον χειμώνα πλημμυρίζει δημιουργώντας εκεί μια νησίδα. Αυτή τη μεταφορά της κοίτης εκμεταλλεύεται η Τουρκία προκειμένου να διεκδικήσει μια περιοχή η οποία φθάνει τα περίπου 16 στρέμματα γης. Τριβές υπήρχαν και στο παρελθόν, ωστόσο, πλέον, στην περιοχή υπάρχει η σταθερή παρουσία δυνάμεων ασφαλείας της Τουρκίας, οι οποίες και εμποδίζουν τις εργασίες των στελεχών της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού να ολοκληρώσουν τη διευθέτηση του χώρου από ελληνικής πλευράς, ενόψει επέκτασης του φράχτη και στον Νότιο Εβρο.
Σε πρακτικό επίπεδο, η Αθήνα επικαλείται τους χάρτες με τους οποίους χαράχθηκαν τα σύνορα το 1923 και έκτοτε κάποια σημεία του επιβεβαιώθηκαν εκ νέου, ακριβώς λόγω της ανάγκης υπολογισμού των αλλαγών που επήλθαν στο ανάγλυφο από την αλλαγή του ρου του ποταμού σε κάποια σημεία.
Για την ελληνική πλευρά, το συγκεκριμένο εμπόδιο πρακτικά δημιουργεί προσκόμματα και στην προσπάθεια που γίνεται τους τελευταίους μήνες για επέκταση του φράχτη και στον Νότιο Εβρο, αλλά και για την οχύρωση της περιοχής, ώστε σε περίπτωση επανάληψης ενός σεναρίου όπως αυτό του Μαρτίου, να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες προώθησης νέου κύματος μεταναστών προς την Ελλάδα.
Αλεξάνδρα Βουδούρη
