O8-09-2022
Στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή είναι αφιερωμένο φέτος το 65ο Φεστιβάλ Φιλίππων. Με επίκεντρο το τραγικό αυτό ιστορικό γεγονός και μέσα από θεατρικές παραστάσεις, αναλόγια, μουσικές, κείμενα, αναγνώσεις και προβολές παρουσιάζονται οι προσωπογραφίες εμβληματικών προσωπικοτήτων της εποχής.
Ο τίτλος του Φεστιβάλ παραπέμπει στα έξι γαλάζια μολύβια του Κοσμά Πολίτη, που με αυτά έγραψε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» το σημαντικότερο ίσως από τα έργα του «Στου Χατζηφράγκου», γραμμένο κατά την περίοδο 1962-63.
«Επιλέξαμε να συνθέσουμε το φετινό αφιέρωμα μέσα από πορτραίτα συγγραφέων και πολιτικών, που με κάποιο τρόπο είχαν εμπλοκή σε αυτή την περιπέτεια.
Πυλώνες της θεματικής για την απαρηγόρητη Σμύρνη είναι συγγραφείς όπως οι Ηλίας Βενέζης, Στράτης Μυριβήλης, Στρατής Δούκας, Φώτης Κόντογλου, Διδώ Σωτηρίου και ο Κοσμάς Πολίτης, αλλά και πολιτικοί που έδρασαν στην ταραγμένη αυτή ιστορική περίοδο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Νικόλαος Πλαστήρας και ο Παναγιώτης Κονδύλης» λέει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Φιλίππων, ποιητής και σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης στον Αθήνα 984 και στην Τασούλα Επτακοίλη.
Τις προσωπικότητες της περιόδου σκιαγραφούν σημαντικοί καλλιτέχνες, ηθοποιοί, συγγραφείς και σκηνοθέτες.
Ανάμεσά τους, ο Ακύλλας Καραζήσης που συνθέτει το πορτραίτο του Βενιζέλου και του γνωστού ως «Μαύρου καβαλάρη» στρατηγού Πλαστήρα, ο Θωμάς Κοροβίνης τη φυσιογνωμία της Διδώς Σωτηρίου, ενώ ο Έκτορας Λυγίζος μιλά για τον Ηλία Βενέζη.
Μετέχουν ακόμη ο Κώστας Καναβούρης, ο Γιάννης Μπασκόζος και η Αγγέλα Καστρινάκη μαζί με τους Κώστα Ακρίβο, Καρολίνα Μέρμηγκα, Σωτηρία Μαραγκοζάκη, Δημοσθένη Παπαμάρκο και τον Αντώνη Νικολόπουλο, καθώς και νεότεροι δημιουργοί, όπως ο Ανδρέας Ανδρέου και ο Άρης Νινίκας.
Η παρουσίαση των εκδηλώσεων απλώνεται σε εμβληματικά σημεία της πανέμορφης Καβάλας.
«Το Φεστιβάλ ανακαλύπτει κάθε χρόνο φιλόξενες γωνιές και αγκαλιές της πόλης, που είναι χτισμένη αμφιθεατρικά και έχει ευνοηθεί από τη γεωγραφία» σύμφωνα με τον Θοδωρή Γκόνη που αναφέρει χαρακτηριστικά το προαύλιο του 7ου Δημοτικού Σχολείου, την παραλία τελωνείου, το θεατράκι του Μεχμέτ Αλή, το Φρούριο, το Καρνάγιο, τη Πλατεία Πιπίνου, καθώς και άλλα γνωστά ή άγνωστα μέρη.
Διανύοντας το τρίτο κατά σειρά κορωνοθέρος, δηλώνει αισιόδοξος και ευγνώμων για την αλληλεπίδραση με το κοινό που τιμά με την παρουσία του τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Φιλίππων.
«Ήξερα πάντα πως ο κόσμος δεν επιζητεί μόνον μαζικά πράγματα και θεάματα, με την έννοια της εμπορικότητας. Αγαπά και ξέρει να διακρίνει την ποιότητα, την πνευματικότητα, αρκεί να του δοθούν. Και το αποδεικνύει με την παρουσία του. Εμείς φιλοδοξούμε και προσπαθούμε να συμβάλλουμε σε αυτή την κατεύθυνση.
Αισθάνομαι μόνο ευγνωμοσύνη για την προσέλευση και την εκτίμηση των θεατών. Το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό και δεν το άλλαζα με τίποτε…».
Καλά όλα αυτά, αλλά το ενδιαφέρον είναι η αλληλεπίδραση με τους νέους, τους πιτσιρικάδες της γενιάς του 2000.
«Παίρνουμε θετικά μηνύματα μέσα από τις παραστάσεις, το βλέπουμε καθημερινά. Νεότεροι μουσικοί και ηθοποιοί όπως ο Άρης Νικάκης μελέτησαν ένα κείμενο του Θράσου Καστανάκη που αιφνιδιάζει με την οπτική του, εμβαθύνοντας συγκινητικά. Και το κοινό που το παρακολούθησε ήταν στα 2/3 του, νεανικό» υποστηρίζει ο δημιουργός. «Άλλωστε, ένα Κρατικό Θέατρο που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα οφείλει να έχει πρωτεύοντα στόχο την ποιοτική καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση. Γιατί αποτελεί ευθύνη και όχι ζητούμενο» καταλήγει, στη συζήτηση στη ραδιοφωνική συχνότητα του σταθμού της πόλης.