«50 χρόνια : τυχεροί όσοι είμαστε ακόμη ζωντανοί από τους νέους/ες, που με τον δικό του ο καθένας τρόπο, ζήσαμε από κοντά τη Νύχτα του Πολυτεχνείου. Μάθαμε ότι κόλαση και παράδεισος δεν χαρίζονται αναίμακτα στην Ιστορία, ούτε στην προσωπική μνήμη», ανέφερε σε ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη, με αφορμή την σημερινή 50η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην Τασούλα Επτακοίλη, μοιράστηκε με τους ακροατές του σταθμού της πόλης συναισθήματα και στιγμές που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη της από εκείνες της μέρες κατά τις οποίες- όπως είπε- η κόλαση και ο παράδεισος συναντήθηκαν.
«Είναι στιγμές που κόλαση και παράδεισος υπάρχουν ταυτόχρονα. Από τη μια πλευρά, η κόλαση της βίας, της καταστολής, της σφαγής και από την άλλη ο παράδεισος μιας πολύ μεγάλης και ανεπανάληπτης ομοψυχίας . Είναι τέτοιες οι στιγμές που δεν φοβάσαι το θάνατο και αισθάνομαι τυχερή που το έζησα αυτό», εξήγησε.
«Βρέθηκα έξω στις φωτιές και στα οδοφράγματα κατά τις μεταμεσονύκτιες ώρες, μετά την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο. Ήμασταν ελάχιστες γυναίκες στα οδοφράγματα. Υπήρξε όμως ένα σύνολο ανθρώπων που αντιστάθηκαν στην δικτατορία από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα και αυτή ακριβώς είναι η γενιά του Πολυτεχνείου, άνθρωποι που με τους αγώνες και την δράση τους έμειναν να θυμίζουν πάντα την αξία της ελευθερίας», σημείωσε.
Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση του φοιτητικού κινήματος που δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά ορόσημα της εποχής μας, οι ρίζες του Πολυτεχνείου -σύμφωνα με την κ. Γαλανάκη- άφησαν τη σημαντική παρακαταθήκη της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
«Πλέον, έχουμε μια παγιωμένη δημοκρατία. Η χούντα, δεν έπεσε εξαιτίας του Πολυτεχνείου. Η χούντα του Ιωαννίδη που ακολούθησε ήταν ίσως οι πιο σκληροί μήνες της δικτατορίας, με αποκορύφωμα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Όμως, ταρακουνήθηκε και σείστηκε βαθύτατα. Είναι δε σημαντικό το γεγονός ότι όσοι αγωνίστηκαν κατά την περίοδο της δικτατορίας, δεν κυνηγήθηκαν στην μεταπολίτευση και αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα στην παγίωση μιας δυτικού τύπου δημοκρατίας στην Ελλάδα», υπογράμμισε και πρόσθεσε: «Είναι πάντα φιλύποπτη με όσους κατακρίνουν τη γενιά του Πολυτεχνείου, θεωρώ ότι είναι σκοτεινοί οι λόγοι για τους οποίους κατηγορείται από κάποιους. Υπάρχει μια αμφισβήτηση, κάποιοι δεν θέλουν ίσως να ξέρουν υπήρξε το Πολυτεχνείο ως γεγονός και ότι Έλληνες σκότωσαν Έλληνες , τόσο πρόσφατα. Αυτό είναι ενοχλητικό γιατί η ιστορία περιλαμβάνει συγκεκριμένα γεγονότα και δεν πρέπει να την βλέπει ο καθένας όπως τον βολεύει».
