Χτες ολοκληρώθηκε ο δεύτερος γύρος των εσωκομματικών εκλογών στο Πασόκ, οπότε δεν θα μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε γι’ αυτή τη λέξη που έχει ενταχτεί για τα καλά στο λεξιλόγιό μας τον τελευταίο καιρό: τον γύρο.
Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας λέει πως «γύρος» σημαίνει την περιφέρεια, την περίμετρο ενός πράγματος, και κατ’ επέκταση κάθε κυκλοτερές αντικείμενο που περιβάλλει κάτι – λέμε «ο γύρος του φουστανιού», εννοώντας το στρίφωμα. Γύρος είναι επίσης η κυκλική, περιστροφική κίνηση, η περιοδεία, το ταξίδι στα σημαντικότερα σημεία ενός χώρου. Λέμε πως κάναμε το γύρο της Αττικής για να βρούμε ένα καλό γύρο, ένα παράδειγμα που μας φέρνει στην, αν όχι βασικότερη, οπωσδήποτε νοστιμότερη σημασία του γύρου, που είναι βέβαια το κρέας που ψήνεται τοποθετημένο σε μεγάλες επάλληλες φέτες περασμένες σε κατακόρυφο μεταλλικό άξονα. Στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, τον γύρο τον λένε «τζάϊρο», κάτι που είναι μάλλον αστείο, αλλά οι μερίδες είναι περίπου διπλάσιες από τις ελληνικές, με τα ίδια περίπου λεφτά, κάτι που δεν είναι καθόλου αστείο.
Η λέξη παράγεται από το αρχαίο επίθετο «γυρός», δηλαδή «στρογγυλός». Α, ξέχασα να σας πω πως «γύρος» είναι και καθεμιά από τις φάσεις μια διαδικασίας, πολιτικής, ας πούμε. Εδώ κολλάνε οι δεύτεροι γύροι των εσωκομματικών εκλογών, οι οποίοι μου’χουν πέσει κάπως βαρείς στο στομάχι. Λες και δεν έχουμε τίποτ’ άλλο να κάνουμε, παρά να ασχολούμαστε με τα συντροφικά μαχαιρώματα του Σύριζα, για παράδειγμα, που οι γύροι του δεν τρώγονται με τίποτα. Χίλιες φορές να χτυπήσω μια μερίδα κανονικό γύρο. Θα μου έρθει κάπως ακριβότερα, από τα δύο ή τα τρία ευρώ της ψήφου, αλλά θα το ‘φχαριστηθώ πολύ περισσότερο.
