Τις προοπτικές για τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, που φαίνεται να έρχεται αντιμέτωπη με το μέλλον της, σχολίασε ο Γιώργος Σταθάκης, πρώην υπουργός Οικονομίας, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Αριστεράς.
Σε συνέντευξή του στον Αθήνα 984 και στον Γιώργο Μελιγγώνη, έκανε λόγο για στρατηγική ήττα της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές, εκτίμησε ότι δεν υπάρχουν σε αυτή τη συγκυρία προϋποθέσεις σοβαρού διαλόγου, διαπίστωσε έλλειμμα ηγεμονικής φυσιογνωμίας στον χώρο που να μπορεί να τον εμπνεύσει σε μια ενωτική κατεύθυνση. Ο κ. Σταθάκης χαρακτήρισε απογοητευτικές τις χαμηλές πτήσεις της Νέας Αριστεράς στις 9 Ιουνίου, έβαλε τον υπαρξιακό πήχη για το κόμμα στις επόμενες εθνικές κάλπες, ενώ για την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ τόνισε πως βρίσκονται σε κρίση, ακολουθώντας πολιτικές εσωστρέφειας, με την Αξιωματική Αντιπολίτευση να αναζητά εχθρούς, σε μια εποχή αποδυνάμωσης των παραδοσιακών θεσμών και ρευστοποίησης του πολιτικού σκηνικού.
*ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
«Απογοητευτικό για το κόμμα το εκλογικό αποτέλεσμα, ήταν πολύ κάτω των προσδοκιών μας. Άρα, κάτι δεν κάναμε καλά σε αυτή την καμπάνια. Υπάρχουν ισχυρά άλλοθι (η πολιτική συγκυρία, το πεντάμηνο από την ίδρυση του νέου φορέα), αλλά προφανώς εκ του αποτελέσματος πήγαμε κάτω των προσδοκιών μας. Δεν θεωρώ ότι κλείνει ο κύκλος μας. Με δεδομένο ότι ήταν ευρωεκλογές και πέντε μήνες μετά την ίδρυσή μας, εμείς θα συνεχίσουμε. Έχουμε ορίζοντα τις εθνικές εκλογές, που είναι τελικά ο απόλυτος κριτής».
*ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
«Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν προϋποθέσεις τώρα για σοβαρό διάλογο στην κεντροαριστερά. Ο χώρος παραμένει σε κρίση. Το ποσοστό του είναι οριακά κάτω από το 30% από το 2023, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια συγκέντρωνε ήταν γύρω στο 40%…. Είναι μια στρατηγική ήττα της κεντροαριστεράς. Δεν υπάρχει ηγεμονική δύναμη στο χώρο. Αρχικά ήταν το ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά τα δύο κομμάτια που δεν μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα του ηγετικού πόλου, με κάποια αξιοπιστία. Ακόμη, υπάρχει το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου, του Αλέξη Τσίπρα…Δεν έχουμε κάποιον πολιτικό που να μπορεί να ενοποιήσει αυτό τον ευρύτερο χώρο, ως αδιαπραγμάτευτος ηγέτης.
Έχουμε δύο κόμματα σε πολύ χαμηλά ποσοστά, μια Κεντροαριστερά σε κρίση, δεν υπάρχουν ηγεσίες ικανές να διαχειριστούν το πρόβλημα της Κεντροαριστεράς. Αδυνατώ να δω τον τρόπο που το αίτημα θα μεταφραστεί σε κάτι αξιόπιστο και βιώσιμο».
*ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ
«Η επόμενη μέρα δείχνει κρίση και στα δύο κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ μπαίνει σε μια περιπέτεια αμφισβητήσεων, εσωστρέφειας και αναζήτησης πραγμάτων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά αρχίζει αψιμαχίες με νέους εχθρούς. Ψάχνει εχθρούς…τη Νέα Αριστερά, τα Ινστιτούτα… Τα δύο αυτά κόμματα – για διάφορους λόγους- αντί να κάνουν το προφανές, να στραφούν σε μια πιο διευρυμένη, ενωτική αναζήτηση, στρέφονται σε μία εσωστρέφεια και μια πολιτική που μάλλον οδηγεί στον αντίποδα όσων πρέπει να γίνουν ώστε να απαντήσουν στους πολίτες τι θα γίνει την επόμενη μέρα».
*ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
«Υπάρχει μια ρευστοποίηση της κοινωνίας με αποδυνάμωση παραδοσιακών θεσμών, γεγονός που ενισχύει την ανάγκη να είναι πιο ευαίσθητα τα κόμματα απέναντι στην πρόσληψη των αιτημάτων της…. υπάρχει μια αποκοπή σε αυτό το πλαίσιο».
*ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ, ΕΥΝΟΩΝΤΑΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ.
«…Η Νέα Δημοκρατία τιμωρήθηκε για την οικονομική της πολιτική. Διαχειρίστηκε 50 με 60 δισ κατά την περίοδο της πανδημίας μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και δανεισμού. Ταυτόχρονα, ευνόησε προκλητικά τον πληθωρισμό της απληστίας, την υπερκερδοφορία ενός μικρού αριθμού επιχειρήσεων σε συγκεκριμένους τομείς, με αποτέλεσμα να ανοίξει η ψαλίδα λόγω πληθωρισμού, λόγω μισθών που υστερούν του πληθωρισμού. Κάτι που πλήρωσε στις εκλογές με εκκωφαντικό τρόπο.
*ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
«Η ΝΔ δεν αύξησε μόνο τους έμμεσους φόρους έναντι των άμεσων, ούτε ελάφρυνε τους πλούσιους σε βάρος των υπολοίπων. Η φορολογική της πολιτική ήταν αντιπροοδευτική, ενώ έχει πρόβλημα και στο αναπτυξιακό μοντέλο που επέλεξε χωρίς να ανατρέψει το ήδη υπάρχον με αποτέλεσμα να μην υπάρχει βιωσιμότητα στην οικονομία… Τώρα, χωρίς την τεράστια χρηματοδότηση που πήρε τα τελευταία 3 χρόνια, η οικονομία θα λειτουργεί όλο και περισσότερο με χαμηλούς ρυθμούς και με μεγαλύτερες πιέσεις. Θα σερνόμαστε δηλαδή».
