Σκέψεις, μνήμες και προβληματισμούς με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ξεδίπλωσε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος στη συνομιλία του με τον Γιώργο Αποστολίδη στο πλαίσιο του αφιερώματος του Αθήνα 984.
Εμβληματική φυσιογνωμία της μάχιμης δικηγορίας και της πολιτικής ζωής του τόπου, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση από τη χούντα. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, συντάχθηκε με το ΠΑΣΟΚ, διαγράφηκε και στη συνέχεια εκλέχθηκε βουλευτής με τον Συνασπισμό του οποίου διετέλεσε πρόεδρος και επίσης πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας εξειδικευτεί σε θέματα θεσμικών μεταρρυθμίσεων και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος έκανε μια αποτίμηση εκείνων των ξεχωριστών στιγμών μέσα από τη συχνότητα του σταθμού της πόλης. Και αναφέρθηκε στο πως μπορεί να γεφυρωθεί το ιστορικό παρελθόν με το σήμερα και το μέλλον της Δημοκρατίας, αλλά και στην εμβάθυνση που είναι αναγκαία, κυρίως για τις νέες γενιές.
*ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΤΟΥ 1974
«Εκείνος ο Ιούλιος ήταν ιστορικός. Οι μέρες του έφεραν καταιγιστικές, δραματικές εξελίξεις, καθώς είχαν προηγηθεί τα τραγικά γεγονότα της εισβολής στην Κύπρο. Αυτό το προδοτικό πραξικόπημα, που είχε οργανωθεί στο πλαίσιο των επιρροών της CIA και των δραστηριοτήτων του τότε Αμερικανού ΥΠΕΞ Χένρι Κίσινγκερ. Σήμερα, μετά από μισό αιώνα και με το νησί διαμελισμένο, το ερώτημα είναι αν θέλουμε να θυμόμαστε σωστά. Να τιμάμε τα ιστορικά γεγονότα και να απαντάμε τι κάναμε σε αυτή τη διαδρομή των πενήντα χρόνων... Το καλοκαιρινό απόγευμα της 24ης Ιουλίου με βρήκε με μια ομάδα των μελών της Δημοκρατικής άμυνας. Άλλοι που είχαν αποφυλακιστεί με την αμνηστία του 1973 κι άλλοι που ήταν στην παρανομία, προετοιμάζαμε κάποιες ενέργειες κατά της δικτατορίας. Ξαφνικά, οι δρόμοι πλημμύρισαν με αυτοκίνητα και κόσμο. Ακουγόντουσαν παντού φωνές υπέρ της δημοκρατίας, συνθήματα για την Ελλάδα και την ελευθερία. Ήταν μια ζωντανή επαφή με την ιστορία, την ώρα που γεννιόταν».
*ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
…«Χρειάζεται οι ανεξίτηλες μνήμες, για ορισμένους, να μένουν ζωντανές και ενεργές. Να μην είναι πεθαμένες ή διακοσμητικές για τις επόμενες γενιές, αφού σήμερα δεν έχουν βιωματική σχέση με την ιστορία όσοι είναι κάτω από τα πενήντα χρόνια. Οι γεννημένοι στη δεκαετία του 70 είναι σήμερα 50άρηδες. Καλό είναι με αφορμή αυτές τις επετείους να βλέπουμε ποια είναι η ιστορία που δημιουργήθηκε και ποια η συλλογική μνήμη για τις συγκεκριμένες ιστορικές εμπειρίες. Επειδή έχουν πρωτεύουσα σημασία για την κοινωνική συνοχή και την πολιτική εγρήγορση τόσο η ιστορία, όσο και η συλλογική μνήμη».
*Η ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΜΙΣΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ – ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΑΜΕ ΜΕ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΣΕ ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
«Η ιστορική αλήθεια είναι αμείλικτη. Και είναι αναμφισβήτητα θετικό το γεγονός ότι έχουμε μια 50χρονη περίοδο αδιατάρακτης πολιτικής ομαλότητας και θεσμικής σταθερότητας. Αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα για κάθε κοινωνία να ζει με σταθερότητα ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει τα ζητήματα που γεννά κάθε συγκυρία. Σίγουρα έγιναν θετικά πολλά θετικά σε αυτά τα πενήντα χρόνια. Υπάρχει προσφορά, αλλά και συνεπακόλουθη φθορά αυτής της συνεχούς, αδιατάρακτης δημοκρατίας. Το θέμα είναι πως αξιοποιήσαμε αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα της πολιτικής ομαλότητας… Εκτίμησή μου είναι ότι μπορούσαμε να τα αξιοποιήσουμε ακόμα καλύτερα Να αποφύγουμε τις φθορές που καταγράφηκαν και δημιούργησαν μια άνευ προηγουμένου πόλωση η οποία δεν επέτρεψε να κατακτήσουμε το αυτονόητο. Δηλαδή, τη δυνατότητα να διαμορφώνουμε με συναινετικό, συλλογικό τρόπο εθνικές στρατηγικές σε κρίσιμους τομείς. Με κορυφαίο ενδεικτικό παράδειγμα τις επιδόσεις μας σε σειρά κρίσιμων τομέων για τη ζωή όλων μας, όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία, το Περιβάλλον, η Έρευνα και η Τεχνολογία κι ο Πολιτισμός».
*ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ Η ΑΠΟΧΗ
«Τεράστιο δημοκρατικό και πολιτιστικό έλλειμμα η αποχή από την πολιτική και από τη διαδικασία της ψήφου. Αποτελεί δείγμα αδιαφορίας, απογοήτευσης ή και διάψευσης του απλού κόσμου, που έχει θυμώσει καθώς σε αυτή την πεντηκονταετή διαδρομή της δημοκρατίας, με κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, δεν δόθηκαν απαντήσεις σε κρίσιμα ζητήματα. Παρόλο που οι πάντες σε όλες τις εκλογές , διατείνονταν πως ήξεραν τις λύσεις»
