Tου Βασίλη Πάικου
Η Φώφη Γεννηματά δεν παρέστη στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΕΣΚ, του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Και τούτο συμβαίνει για πρώτη φορά. Είναι προφανές ότι τα μυρίστηκε τα δυσοίωνα, και είπε να αποφύγει την ψυχρολουσία. Εκεί όπου οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές ηγέτες στο σύνολό τους, συνεχάρησαν θερμά τους πρωθυπουργούς της Ελλάδος και της πΓΔΜ για τη συμφωνία των Πρεσπών. Ενώ εκτίμησαν ως τουλάχιστον ακατανόητη την επί του θέματος στάση των ελλήνων συντρόφων τους. Ε λοιπόν τι να πάει να κάνει εκεί η κ. Γεννηματά; Να πάει για να τ’ ακούσει; Παρισταμένου μάλιστα, ως παρατηρητή, του Αλέξη Τσίπρα; Γι αυτό σκέφτηκε «να φυλάξει τα ρούχα της». Δίχως πάντως να είναι βέβαιο ότι έτσι «γλυτώνει τα μισά»…
Η ενόχληση της Φώφης Γεννηματά και των δικών της για την πρόσκληση του ΕΣΚ προς τον Αλέξη Τσίπρα να συμμετέχει ατύπως στις συνόδους του, είναι παλιά ιστορία. Προχώρησε μάλιστα, δίχως βεβαίως αποτέλεσμα, και σε αποτρεπτικά διαβήματα. Όπως παλιά ιστορία είναι και η, όλο και διευρυνόμενη, πολιτική απόσταση του ΕΣΚ από τις επιλογές του ΚΙΝΑΛΛ και της ηγεσίας του. Δεδομένου ότι οι ευρωσοσιαλιστές επιχειρούν, εδώ και καιρό, επιστροφή στις πολιτικές τους ρίζες, δηλαδή προς τ’ αριστερά. Σε εντελώς αντίθετη παναπεί κατεύθυνση από κείνη της ελληνικής κεντροαριστεράς. Είναι ίσως γι αυτό που ο βουλευτής Κωνσταντινόπουλος τους χαρακτήρισε «υποτακτικούς της Μέρκελ και του Σόιμπλε». Ξέρετε ο Κωνσταντινόπουλος, εκείνος που προέβλεψε πως το ΚΙΝΑΛΛ θα φτάσει στις εκλογές το 20%!!!
Απ’ ό,τι όλα δείχνουν η Φώφη Γεννηματά έχει κάνει την επιλογή της. Την επιλογή της διαρκούς δεξιόστροφης πορείας του νέου σχήματος. Και την, ως εκ τούτου, πρόσδεσή του στο άρμα της ΝΔ. Της σημερινής ΝΔ, της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς. Ας περιμένουμε να δούμε αν αυτή η πορεία είναι οριστική. Αν δηλαδή έχουν πάρει για τα καλά το πάνω χέρι ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος και οι συν αυτοίς. Γιατί εντέλει περί αυτού πρόκειται. Το Μακεδονικό δεν ήταν παρά η αφορμή. Ή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εκεί όπου η επικεφαλής του σχήματος αποφάσισε να πάει κόντρα στο σύνολο των στελεχών που συγκροτούν το Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος. Δεδομένου ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Καμίνης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο Νίκος Ανδρουλάκης είχαν ήδη εκφραστεί θετικά για την επί του Μακεδονικού συμφωνία. Όπως και το σύνολο των διανοουμένων του ευρύτερου χώρου, εκείνων που έβαλαν πλάτη στην προσπάθεια. Και μόνη η Γεννηματά τράβηξε τον δικό της, τον αντίθετο δρόμο, ποιος ξέρει γιατί. Διακινδυνεύοντας ακόμη και το ναυάγιο του εγχειρήματος. Έτσι ώστε δεν είναι ίσως παρακινδυνευμένο να εικάσει κανείς πως η αποχώρηση του Σταύρου Θεοδωράκη και του Ποταμιού από το σχήμα δεν είναι παρά η αρχή. Και πάντως είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ως τις εκλογές θα φτάσουν όλοι μαζί. Ποιοι όλοι δηλαδή; Το ΠΑΣΟΚ «και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» κατά πως λέγανε παλιά. Η «περίληψη» ή η καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, κατά την μάλλον θολή και απελπιστικά ξεπερασμένη «πατριωτική» εκδοχή του.
Αν αυτό ήταν που οραματίστηκαν όσοι ξεκίνησαν, όσοι πάλεψαν για το εγχείρημα της αναγέννησης της κεντροαριστεράς, έχει καλώς. Όμως μάλλον δεν ήταν αυτό…
