Με ενστάσεις επί της διαδικασίας που διατύπωσε ο συνήγορός του ΔημήτρηςΤσοβόλας, ξεκίνησε στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, η εξέταση του τέως αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Ο κ. Τσοβόλας, έθεσε θέμα ακυρότητας της κλήσης, ενώ επέμεινε στην κλήτευση βασικών, κατά την άποψη του πελάτη του μαρτύρων, όπως των εισαγγελέων Ζαγοραίου και Καλούδη. Επίσης, επανέφερε το αίτημα για κατ´ αντιπαράσταση εξέταση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου με τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Ζήτησε δε, για ακόμη μία φορά να κληθούν ως μάρτυρες ο εκδότης Γιάννης Φιλιππάκης και η δημοσιογράφος Γιάννα Παπαδάκου. Η τελευταία, με επιστολή της στον πρόεδρο της Επιτροπής, εκφράζει την προθυμία της να καταθέσει ως μάρτυρας, καθώς- όπως αναφέρει -μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά με στοιχεία στην ανεύρεση της αλήθειας και την αποκάλυψη των υπαιτίων.
Στην εισαγωγική του τοποθέτηση, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, εξέφρασε την άποψη ότι η δίωξή του είναι προαποφασισμένη και έχει προαναγγελθεί από μερίδα του Τύπου. Ανέφερε δε, ότι από τη διαδικασία «αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο Ρασπούτιν υπήρχε μόνο στη διεστραμμένη σκέψη της κ. Ράικου».
Ο κ. Παπαγγελόπουλος παραπονέθηκε ότι δεν προλαβαίνει να μελετήσει το υλικό της δικογραφίας, λέγοντας μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι η Προανακριτική επιχειρεί να τον εξαντλήσει βιολογικά. «Υπάρχει μια ταινία που ένας αρχηγός των Αράβων σκοτώθηκε και παραταύτα τον έβαλαν πάνω σε ένα άλογο και τον πήγαν στη μάχη…Έτσι θα έρθω κι εγώ, εδώ,να καταθέσω σαν τον ΕΛ Σιντ», φέρεται να είπε,αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο σε περίπτωση που πάθει κάτι η υγεία του, η οικογένειά του να στραφεί νομικά κατά της Επιτροπής.
Σύμφωνα με πηγές της ΝΔ, με τη σημερινή κατάθεσή του ο κ. Παπαγγελόπουλος κατέρριψε το μύθο του Καραμανλικού και του Νεοδημοκράτη που τον συνόδευε, καθώς ο ίδιος είπε ότι «εγώ δεν ήμουν άνθρωπος του Καραμανλή, ήμουν άνθρωπος της πατρίδας…Δεν ήμουν ΝΔ εγώ». Σχολιάζοντας συνολικά, την πρώτη ημέρα κατάθεσης του κ. Παπαγγελόπουλου στην Επιτροπή, κύκλοι της ΝΔ,την χαρακτήριζαν «άσφαιρη και χαμένη σε έναν ανούσιο βερμπαλισμό».
Δημήτρης Ράντος
