«Η Γερμανία μέχρι και την τελευταία στιγμή θα αποτελεί το θεμελιώδες εμπόδιο για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία και οι προσδοκίες της Αθήνας θα πρέπει να είναι χαμηλές», ανέφερε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Κώστας Υφαντής μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στον Γιάννη Λαβράνο εν όψει της αυριανής Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες. Όπως είπε « με τον τρόπο αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδικάζεται σε έναν πολύ παθητικό ρόλο».
ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Η ΑΘΗΝΑ
«Εκτιμώ ότι στο τέλος θα έχουμε ένα συμβιβασμό, κλασσικό αποτέλεσμα της ενδοευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης που δεν θα αφήσει κανέναν ευχαριστημένο. Μετά από μήνες διαπραγμάτευσης, το Βερολίνο αρνείται να αντικρίσει την πραγματικότητα. Μέχρι την τελευταία στιγμή θα αποτελεί το θεμελιώδες εμπόδιο για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Το τελευταίο διάστημα υπήρξε μια διαφορετική ρητορική και προσέγγιση σε επίπεδο δημόσιας διπλωματίας, ωστόσο, αυτό εξαντλήθηκε από τη στιγμή που η Τουρκία προσέφερε το «άλλοθι» που περίμενε το Βερολίνο, δηλαδή με την αναστολή των δραστηριοτήτων στην Ανατολική Μεσόγειο. Επομένως, δίνεται η δυνατότητα στην Καγκελαρία να υποστηρίξει ότι ο διάλογος είναι η μόνη ενδεδειγμένη λύση, κάτι το οποίο δεν αρνείται ούτε η Αθήνα».
ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
«Δεν υπάρχει περίσσευμα αξιοπιστίας της Τουρκίας. Παρά το γεγονός ότι άπαντες υποψιάζονται ότι η Άγκυρα για μια ακόμη φορά ζητάει προσχηματικά τον διάλογο, είναι μια διέξοδος. Η Γερμανία θα έπρεπε ήδη να μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως, αντίθετα, έχει κάνει το Παρίσι. Δεν είναι η ελληνοτουρκική διελκυστίνδα στο Καστελόριζο αλλά η προσπάθεια της Άγκυρας να ελέγξει ολόκληρη αυτή την πολύ κρίσιμη περιοχή για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα».
ΠΕΡΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΩΝ
«Δεν έχει γίνει καμία σωστή προσπάθεια ανάλυσης και αναζήτησης εναλλακτικών προσεγγίσεων στην Άγκυρα. Η διεθνής πολιτική είναι και πολιτική ισχύος και η Γερμανία τείνει να το αγνοεί σκοπίμως. Υπάρχει μια δόση πονηρίας και μια στρατηγική αναζήτησης προσχημάτων στο Βερολίνο καθώς η Γερμανία αγνοεί πως διαμορφώνεται το στρατηγικό τοπίο με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία αλλά και με τη διεύρυνση αυτών των συνεργασιών μέχρι την Ινδία.
Δυστυχώς, η Γερμανία καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε έναν πολύ παθητικό ρόλο μέσα από το φόβο να μη χαθεί η Τουρκία η οποία, από την πλευρά της, έχει πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα. Αν νιώσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να την πιέσει, θα συμβιβαστεί και αυτή».
