Με τον εμβολιασμό των παιδιών κατά της covid 19 να είναι στο προσκήνιο εγείρονται πολλά ερωτήματα για τις περιπτώσεις άρνησης των γονέων ή διαφωνίας μεταξύ τους, για τον εμβολιασμό των παιδιών.
«Είτε οι γονείς είναι σε γάμο, είτε εκτός γάμου, είτε διαζευγμένοι και διαφωνούν, την απάντηση για το εάν ένα παιδί θα εμβολιαστεί θα τη δώσει το δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει, με βάση το υπέρτατο συμφέρον του τέκνου», ξεκαθαρίζει μιλώντας στον Αθήνα 9.84 η δικηγόρος, αντιπρόεδρος Ένωσης Ποινικολόγων και μαχόμενων δικηγόρων Ιφιγένεια Βασιλοπούλου.
Ποιος από τους δύο γονείς
«Το κρίσιμο ζήτημα για το ποιος θα αποφασίσει για τον εμβολιασμό του ανηλίκου είναι ο χαρακτηρισμός που θα δοθεί στον εμβολιασμό κατά της Covid 19 ως ιατρική πράξη, δηλαδή θα χαρακτηριστεί ως μια συνήθης ιατρική πράξη, όπως οι εμβολιασμοί που ήδη έχει κάνει το παιδί στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμού, ή όχι».
Αν θεωρηθεί μια συνήθης ιατρική πράξη την απόφαση για την περίπτωση των διαζευγμένων γονέων θα την πάρει ο γονέας που έχει και ασκεί την επιμέλεια. Αν ωστόσο θεωρηθεί ότι ο συγκεκριμένος εμβολιασμός είναι μια πράξη μείζονος ιατρικής σημασίας θα θεωρηθεί από τους νομικούς ότι εμπεριέχεται στην έννοια της γονικής μέριμνας την οποία ασκούν ως καθήκον και οι δύο γονείς».
«Σε αυτή την περίπτωση βεβαίως ο γονέας που αρνείται τον εμβολιασμό θα πρέπει η άρνησή του αυτή να είναι δικαιολογημένη αντικειμενική και να συνάδει με το συμφέρον του τέκνου και να υποστηρίζεται και από πιθανή ιατρική γνωμάτευση, δεν μπορεί να είναι ούτε γενική, ούτε αόριστη, ούτε εγωιστική», υπογραμμίζει η κ. Βασιλοπούλου. «Στην περίπτωση μιας αδικαιολόγητης άρνησης, αυτή θα κριθεί και θα ελεγχθεί από το δικαστήριο, ως ενδεχομένως κακή άσκηση γονικής μέριμνας ή κατάχρηση στην άσκηση της γονικής μέριμνας, η οποία πιθανόν να οδηγήσει και στην αφαίρεσή της».
Ο νόμος δεν καθορίζει ποιες πράξεις είναι επείγουσες, μη επείγουσες, συνήθεις, ασυνήθεις ή εξαιρετικές.
Οι περιπτώσεις προ covid19
«Στο παρελθόν είχαμε την αντίθετη νομολογία. Όσον αφορά τους εμβολιασμούς στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμού σχεδόν το 90% των περιπτώσεων αφορούσαν περιπτώσεις όπου ο γονέας που είχε την επιμέλεια του παιδιού δεν προχωρούσε στον εμβολιασμό είτε από αμέλεια ή γιατί ήταν κατά των εμβολιων, ο άλλος γονέας που δεν είχε την επιμέλεια κατέφευγε στο δικαστήριο και ζητούσε να υποχρεώσει τον γονέα εκείνον που ασκούσε την επιμέλεια να εμβολιάσει το παιδί του».
Όταν διαφωνούν και οι δύο γονείς με τον εμβολιασμό
Στην περίπτωση που το παιδί θέλει να εμβολιαστεί και οι γονείς – είτε είναι σε διάσταση είτε σε γάμο – δεν θέλουν η κα Βασιλοπούλου διευκρινίζει πως «το παιδί έχει το δικαίωμα να προσφύγει σε δομές οι οποίες δημιουργήθηκαν και λειτουργούν ήδη και να ζητήσει να ασκήσουν αυτές το δικαίωμά του στην ιατρική περίθαλψη και στην επιβολή της συγκεκριμένης ιατρικής πράξης».
Όταν διαφωνεί το παιδί με τον εμβολιασμό
Στην περίπτωση ενός παιδιού έως 17 ετών, που δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί ενώ οι γονείς του επιθυμούν, θα υποχρεωθεί να κάνει την ιατρική πράξη.
«Γνώμονας πάντα το συμφέρον του παιδιού»
«Επειδή η παιδική ηλικία και το δικαίωμα στην υγεία του παιδιού προστατεύεται από το Σύνταγμα δεν έχουν δικαίωμα οι γονείς ετσιθελικά και αόριστα να αρνούνται τον εμβολιασμό του παιδιού τους». επισημαίνει η κα Βασιλοπούλου. «Θα πρέπει οι γονείς να αποφασίσουν με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού αλλιώς αυτό θα το κάνει το δικαστήριο».
Καλλιόπη Ασλανίδου
