Η μουσουλμανική (θρησκευτική) μειονότητα της Θράκης, περιλαμβάνει τις κοινότητες Τουρκογενών, Πομάκων και Ρομά μουσουλμάνων. Κατοικούν κυρίως, στα ορεινά των περιφερειακών ενοτήτων Ξάνθης, Ροδόπης και στο δυτικό τμήμα της περιφερειακής ενότητας Έβρου. Είναι έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.
Η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στη Συνθήκη των Σεβρών. Μεταξύ άλλων προέβλεπε και την ανταλλαγή πληθυσμών, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η θρησκεία και όχι η εθνικότητα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι. Επομένως, με βάση της Συνθήκης της Λωζάνης, υφίσταται στη Θράκη, μουσουλμανική – θρησκευτική μειονότητα, που τα μέλη της, ως έλληνες πολίτες, απολαμβάνουν ίσα Συνταγματικά Δικαιώματα και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, που έχει και κάθε άλλος έλληνας πολίτης. Το κρίσιμο είναι, να γίνει κατανοητό ότι: Μπορεί κάποιος, ατομικά, να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, π.χ. Τούρκος, Ελβετός, Αρμένιος, Βούλγαρος, Ρομά, Πομάκος, όμως συλλογικά, ως ομάδα με εθνο-μειονοτικά χαρακτηριστικά, είναι παράνομο. Κοντολογίς, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης, στην Θράκη, δεν υφίσταται εθνική-τουρκική μειονότητα, αλλά μόνο θρησκευτική (μουσουλμανική).
Η Τουρκία, όμως, θεωρεί τη Δυτική Θράκη «απολεσθέν τουρκικό έδαφος». Το Γενικό Προξενείο της Κομοτηνής, με τη δράση του για δεκαετίες, υπονομεύει συστηματικά τις ενέργειες της ελληνικής Πολιτείας, για καθεστώς πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας των κατοίκων της Θράκης, προκειμένου να επιτύχει τον χαρακτηρισμό της μειονότητας ως τουρκική (εθνική μειονότητα), ακυρώνοντας de facto τον προσδιορισμό μουσουλμανική – θρησκευτική, που θεσπίστηκε από τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923).
Χρήστος Καπούτσης
