Έντονη ανησυχία και προβληματισμό για τις επιπτώσεις από τις φωτιές στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, καθώς λιγοστεύουν οι πνεύμονες πρασίνου στην Αθήνα, εκφράζει ο Καθηγητής Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών Ευθύμης Λέκκας. Προειδοποιεί για έναν δύσκολο χειμώνα, ενώ δεν αποκλείει ακόμα και ολοκληρωτική κατάρρευση του περιβαλλοντικού συστήματος εφόσον συνεχιστεί η καταστροφή. Με κίνδυνο να γίνουμε ένα Ντουμπάι των Βαλκανίων όπου η οικονομία θα ακμάζει, αλλά η φύση δύσκολα θα μπορεί να υποστηρίξει το επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων.
«Στον απόηχο της επαπειλούμενης ολοκληρωτικής εξαφάνισης του τοπίου στον Έβρο – όπως τουλάχιστον το ξέρουμε έως τώρα – και των πρακτικών που απέτυχαν, το αποτύπωμα των πυρκαγιών θα φανεί άμεσα» λέει στον Αθήνα 984 και στην Τασούλα Επτακοίλη. Με πλημμυρικά φαινόμενα αλλά και μακροπρόθεσμα, με τη μεταβολή του μικροκλίματος στις περιοχές που σάρωσαν τα πύρινα μέτωπα.
«Στην Αττική απέμεινε μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα δάση που υπήρχαν στη βόρειο-ανατολική πλευρά της Πάρνηθας, πριν από το 2007 με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υποστηριχθεί η αναγέννηση των καμένων περιοχών. Στο Λεκανοπέδιο το δάσος κάλυπτε άλλοτε το 50% των εδαφών, αλλά την τελευταία 15ετία έχει απομείνει ένα 20%» επισημαίνει.
Ο κ. Λέκκας χτυπά καμπανάκι ότι οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις και βρισκόμαστε μπροστά σε έναν δύσκολο χειμώνα, ενώ σημειώνει ότι δεν έχουμε σύμμαχο την πολιτεία διαχρονικά τα τελευταία 25 χρόνια.
«Μας προβληματίζει η επόμενη μέρα στην Αττική. Μας διακατέχει μεγάλη λύπη και αγανάκτηση για το γεγονός ότι αφέθηκε – με ευθύνη όλων – να καταστραφεί μια βασική περιβαλλοντική μονάδα στο Λεκανοπέδιο, ενδεχομένως η τελευταία. Ουσιαστικά οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις τις οποίες πρόκειται να βιώσουμε άμεσα. Δυστυχώς, μας περιμένει ένας ζόρικος, δύσκολος χειμώνας, δεδομένης τη κλιματικής αλλαγής…. Και δυστυχώς στην προστασία των δασών, δεν έχουμε σύμμαχο την πολιτεία διαχρονικά τα τελευταία 25 χρόνια».
Δίνοντας έμφαση στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών– η οποία αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελεί αρμοδιότητα 45 φορέων και άλλων 17 εμπλεκομένων στην καταστολή τους- υπογραμμίζει πως απαιτείται τουλάχιστον μία πενταετία για να μπουν τα θεμέλια.
«Στην Ελλάδα, το βάρος πέφτει στην πυροσβεστική και στον απλό πυροσβέστη. Είναι όμως οι ήρωες που μαζί με τους εθελοντές καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες. Δίνουν και τη ζωή τους στο μέτωπο της πυρκαγιάς σηκώνοντας ταυτόχρονα στις πλάτες τους το βάρος της γενικής δυσαρέσκειας. Γιατί συχνά διατυπώνονται εύκολες κρίσεις από τον καναπέ και όχι από τα πεδία της μάχης με τις φλόγες … Ακούγεται ενδεικτικά ότι μπορεί να σβηστεί μια φωτιά…όταν όμως βρεθεί κάποιος στο σημείο που καίει θα αντιληφθεί πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα».
Για την κατάσταση στον Έβρο και τον αφανισμό του πολύτιμου οικοσυστήματος της Δαδιάς υπενθυμίζει κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι πυροσβέστες. Ότι οι φωτιές σβήνονται τον χειμώνα. Με άλλα λόγια, όταν μια φωτιά πάρει διαστάσεις και εξελιχθεί σε πυρκαγιά, η κατάσβεσή της γίνεται εξαιρετικά δύσκολη.
«Ό,τι και να κάνουμε, εάν δεν την εμποδίσουμε να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί σε mega fire, είναι σχεδόν αδύνατη η κατάσβεσή της. Σταματάει πια όταν δεν συναντά καύσιμη ύλη , όταν δεν υπάρχει τίποτα πλέον να καεί Αυτή είναι η πραγματικότητα. Θα πρέπει λοιπόν να δώσουμε σημασία στην πρόληψη, η οποία δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα μήνα ή σε μια αντιπυρική περίοδο. Απαιτείται τουλάχιστον μια πενταετία για να μπουν μόνο τα θεμέλια της πρόληψης» καταλήγει ο καθηγητής Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών, Ευθύμιος Λέκκας.
