Στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου αναμένεται να ανέβουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εισάγεται αύριο 6 Μαρτίου το πολυνομοσχέδιο για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, η τύχη του οποίου θα κριθεί στο τέλος της εβδομάδας, οπότε και αναμένεται εκτός απροόπτου να ψηφιστεί από το Σώμα.
Προηγήθηκε, η επεξεργασία του στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, εν μέσω πυρών από τον υπουργό Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη, ο οποίος εγκάλεσε τα άλλα κόμματα για ακροβασίες και δομική αντιπολίτευση.
Θετικά διακείμενος στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου εμφανίστηκε ο Ορέστης Καλογήρου, καθηγητής στο τμήμα Φυσικής στο ΑΠΘ και πρόεδρος του Διεπιστημονικού Οργανισμού Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών Σπουδών και Πληροφόρησης(ΔΟΑΤΑΠ).
Μιλώντας στον Αθήνα 984 και στην εκπομπή «Ελεύθερη Κυκλοφορία» στο πλαίσιο του διαλόγου που άνοιξε ο σταθμός για τα «Μη κρατικά – Μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια», έκανε ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σχετικά με ένα παράδοξο, που εντοπίζεται σε σχέση με την διεθνή Σύμβαση της Λισσαβόνας και αφορά την Ελλάδα.
*Είμαστε από τους πρωτοπόρους της διαδικασίας της Μπολόνια του 1999, η οποία προέκυψε από τη Λισσαβόνα, αλλά επί 25 χρόνια αμελούμε να την κυρώσουμε..
«Η χώρα μας δεν έχει ακόμα υπογράψει τη συγκεκριμένη Συμφωνία, παρότι είναι από τις ιδρυτικές χώρες της διαδικασίας της Μπολόνια του 1999 η οποία αποτελεί επακόλουθο της Συνθήκης της Λισσαβόνας για την ακαδημαϊκή αναγνώριση του 1997» δήλωσε στους Γιάννη Παπαγεωργίου και Αθηνά Κορλίρα.
Όπως διευκρίνισε «Είναι σαν να είμαστε εδώ και χρόνια ιδρυτικό μέλος του Ευρώ, της Ευρωζώνης και του Γιούρογκρουπ, χωρίς να είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γίναμε δηλαδή από τους πρωτοπόρους της διαδικασίας της Μπολόνια του 1999, η οποία προέκυψε από τη Λισσαβόνα, αλλά επί 25 χρόνια αμελούμε να την κυρώσουμε… Η συνθήκη ορίζει μεταξύ άλλων ότι κάθε χώρα πρέπει να έχει έναν ΔΟΑΤΑΠ, το οποίο εμείς διαθέτουμε. Προβλέπει ακόμα διαδικασία ακαδημαϊκής αναγνώρισης η οποία επίσης υφίσταται».
Για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία της σύμβασης Μπολόνια ο κ Καλογήρου σημείωσε πως αφορά στις μονάδες CTS, με βάση τις οποίες μετρώνται τα μαθήματα στον ευρύτερο χώρο της ευρωπαϊκής εκπαίδευσης, ώστε να μπορούν να συγκρίνονται από τους καθηγητές, αποτελεσματικότητα, επιδόσεις και γενικότερα ο φόρτος της παραγόμενης εργασίας τους.
«Γενικότερα, η Μπολόνια άνοιξε τα σύνορα στον λεγόμενο ευρωπαϊκό χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης που περιλαμβάνει 47 χώρες, ανάμεσά τους τους και η Ελλάδα ως ζωντανό κομμάτι αυτών των ανοικτών συνόρων» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ως προς την διεθνή συνθήκη της Λισσαβόνας για την ακαδημαϊκή αναγνώριση, που ως εκ τούτου χρήζει νομοθετικής κύρωσης από τη Βουλή, ο καθηγητής τόνισε πως ορίζει θέματα τα οποία υλοποιεί η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία 30 χρόνια και εκεί έγκειται η ανακολουθία της μη υπογραφής της.
«Η Σύμβαση της Λισαβόνας, την οποία με πολλή χαρά άκουσα εδώ και καιρό ότι ο Υπουργός Παιδείας έχει εξαγγείλει δημόσια ότι θα φέρει με νόμο για κύρωση στη Βουλή το αμέσως προσεχές διάστημα, ξεκίνησε το 1997. Με το καινούργιο νομοσχέδιο λύνεται και ένα τελευταίο ζήτημα, το οποίο αφορά στη δυνατότητα του ΔΟΑΤΑΠ να αναγνωρίζει περιόδους σπουδών που έχουν κάνει αλλοδαποί, αλλογενείς, σε ξένα Πανεπιστήμια, ώστε κατόπιν να μπορούν να τις συνεχίσουν στη χώρα μας, με ένα είδος μετεγγραφής….Να αξιολογείται με άλλα λόγια τι έχει μάθει κανείς από τις σπουδές στον τομέα της Φυσικής στο Μόναχο ή όπου αλλού, προκειμένου να του παρέχεται η δυνατότητα να τις συνεχίσει στη Ελλάδα»
Συμπλήρωσε μάλιστα ότι η κύρωση της Σύμβασης της Λισαβόνας θα μας δώσει μεγαλύτερη ώθηση για να γίνουμε ακόμη πιο διακριτοί στον ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης.
*Μέσα από το άνοιγμα παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ στη χώρα, θα επιτευχθεί ο έλεγχός τους
Επιχειρηματολογώντας υπέρ του νέου πολυνομοσχεδίου ανέφερε ότι «Με το να επιτραπεί να ανοίξουν παραρτήματα ξένων ΑΕΙ στη χώρα θα επιτευχθεί ο έλεγχός τους...Για πρώτη φορά η Ελλάδα θα ασκήσει -έμμεσα έστω- εθνική κυριαρχία. Η χώρα μας δεν μπορεί να παραβιάσει την εθνική κυριαρχία των άλλων χωρών από τις οποίες προέρχονται τα ξένα πτυχία.. Ο ΔΟΑΤΑΠ αναγνωρίζει αν είναι Πανεπιστήμιο με βάση τα κριτήρια του νόμου και όχι αν είναι καλό, μέτριο ή κακό. Εξάλλου, θα μας κακοφαινόταν αν ένα ξένο ΔΟΑΤΑΠ αποφαινόταν για την ποιότητα των σπουδών του ΑΠΘ, έλεγε ότι δεν είναι καλό Πανεπιστήμιο και εξ αυτού δεν το αναγνώριζε… Η Εθνική Αρχή πιστοποίησης προγραμμάτων των ξένων ΑΕΙ θα πιστοποιήσει και θα ελέγξει ουσιαστικά την ποιότητά τους, όταν αυτά λειτουργήσουν στην χώρα μας ».
