Ο ανασχηματισμός είναι σαν τον τοκετό: ο Πρωθυπουργός κυοφορεί τα πρόσωπα της κυβέρνησης του, και εν ευθέτω χρόνω οι νέοι υπουργοί έρχονται στο φως – φανταστείτε κλωσσόπουλα να βγαίνουν από τα αβγά τους. Αυτά να νέα υπουργόπουλα, παρντόν, οι νέοι υπουργοί, τσίλικοι σαν νιόκοπα φλουριά, έρχονται να αντικαταστήσουν τους προκατόχους τους, που έχουν ξεπουπουλιαστεί από τη χρήση, καταλήγοντας στο ημίφως της δυσμένειας, απ΄τη λιακάδα της πρωθυπουργικής εύνοιας, όπου ενδιητώντο μέχρι πρότινος.
Κι είναι δικαίως κουρασμένοι οι καημένοι, οι αποχωρούντες υπουργοί, διότι «υπουργός» σημαίνει υπηρέτης! Αλήθεια! Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας είναι σαφές: η λέξη «υπουργός» συντίθεται από το υπό και το έργον. Ο υπουργός, ο συνηρημένος τύπος του υποεργός, ήταν για τους αρχαίους ο βοηθός, ο υπηρέτης. Το ρήμα υπουργώ σήμαινε «παρέχω υπηρεσίες»….Μόλις τον 19ο αιώνα, λέει το Λεξικό, η λέξη επανεργοποιήθηκε παίρνοντας τη σημασία που έχει σήμερα: «μέλος της κυβέρνησης επιφορτισμένο με αρμοδιότητες επί συγκεκριμένων θεμάτων», αντικαθιστώντας το ιταλικής προέλευσης «μινίστρος» που ίσχυε μέχρι τότε, ώστε να περιβληθεί ο υπουργός με τον ιδανικό μανδύα του υπηρέτη του πολίτη….
Το ωραίο είναι πως κι αυτό το ιταλικό μινίστρο (minister στα αγγλικά, γαλλικά ministre), προέρχεται από το λατινικό ministro, δηλαδή «υπηρέτης», με αρχική σημασία τον «ελάχιστο», τον «μικρότερο» , από το λατινικό minus. Από αυτό προέκυψε τόσο ο minister, δηλαδή ο υπηρέτης του Θεού, ο ιερέας, όσο και ο minister, o υπουργός. Ας το έχουν αυτό κατά νού οι υπουργοποιηθέντες κι οι υπουργοποιηθείσες – το κυλικείο της Βουλής είναι γεμάτο από αναντικατάστατους…
