Το κοστούμι με τη γραβάτα δεν είναι απλώς η επίσημη ανδρική φορεσιά, είναι στολή. Εμπνέει κύρος, όπως η στρατιωτική ενδυμασία, ή τα άμφια, και αυτομάτως προδιαθέτει θετικά τους ανθρώπους απέναντι στον γραβατοφορεμένο κύριο. Ό,τι και να’ν’αυτός.
Η λέξη προέρχεται από το ιταλικό «cravatta» , κι αυτό από το γαλλικό «cravatte», από τους «Cravates», δηλαδή τους «Κροάτες». Και συγκεκριμένα, από το σύνταγμα των Κροατών ιππέων που υπηρέτησαν στη Γαλλία συμμετέχοντας στον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648). Τα μαντίλια που είχαν δεμένα στο λαιμό τους, όταν παρήλασαν θριαμβευτικά στους δρόμους του Παρισιού το 1635, εντυπωσίασαν τον Λουδοβίκο τον 13ο , τόσο που ο βασιλιάς ίδρυσε το σύνταγμα των «Cravattes Royales». Από τη Γαλλία η γραβάτα πέρασε στο Βέλγιο και την Ολλανδία, κι από εκεί στην Αγγλία.
Όπως είπαμε στην αρχή, η γραβάτα είναι σύμβολο κύρους. Ασφαλώς την φορούσαν, και την φορούν σημαντικοί άνθρωποι, χρήσιμοι στην κοινωνία. Ωστόσο, τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην νεότερη ιστορία της ανθρωπότητας, από τον 17ο αιώνα και μετά, έγιναν όχι από σκοτεινούς τύπους με τραγιάσκες, αλλά από γραβατωμένους εγκληματίες του λευκού κολάρου και του λαιμοδέτη. Εξαιρετικοί κύριοι όλοι τους, κομψότατοι και καλοντυμένοι, κήρυξαν αιματηρούς πολέμους, έκαναν γενοκτονίες, πυροδότησαν όπλα μαζικής καταστροφής, ενώ καταλήστευσαν επανειλημμένα τον πλούτο των εθνών και το φυσικό περιβάλλον, πάντα όμως με τη γραβάτα τους άψογα δεμένη.
…Μια γραβάτα που δείχνει, σαν οδικό σήμα, σαν βέλος, προς τον καβάλο τους, την περιοχή δηλαδή όπου έχουν γραμμένη τη δικαιοσύνη, το μέτρο, την υπευθυνότητα και τη δημοκρατία.
