Σήμερα, τέσσερις Ιουλίου, είναι η Ημέρα Ανεξαρτησίας, η εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Τιμής ένεκεν, θα μιλήσουμε για την πλατεία της Αθήνας που φέρει το όνομά της: την Πλατεία Αμερικής. Ονομάστηκε έτσι το 1927, επί Δημαρχίας Σπύρου Πάτση, με την υπ’ αριθ. 905 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τον φιλελληνισμό που είχαν επιδείξει οι Αμερικανοί πολίτες.
Το αρχικό, ανεπίσημο όνομα αυτής της εμβληματικής πλατείας της πόλης, ήταν Πλατεία Ανθεστηρίων, επειδή τα παλιά χρόνια οι Αθηναίοι πήγαιναν εκεί και γιόρταζαν την Πρωτομαγιά. Το 1887 υπήρχε εκεί ένα μικρό καφενείο, στο οποίο σύχναζε μια παρέα ώριμων Αθηναίων, που όλοι τους, χωρίς εξαίρεση, ήταν άγαμοι.
Μόνον ένας άπ’ αυτούς, κάποιος Γεώργιος Περπινιάς, την Άνοιξη του 1887, αποσκίρτησε από τους ορκισμένους εργένηδες και παντρεύτηκε. Όμως πολύ νωρίς, από την πρώτη νύχτα του γάμου του, διαπίστωσε πως η σύζυγός του ήταν φοβερά δύστροπη. Έτσι, το επόμενο πρωί, τη φόρτωσε σε ένα κάρο μαζί με όλα τα πράγματά της και την έστειλε πίσω στους γονείς της, για να επανέλθει δριμύτερος στη συντροφιά των αγάμων.
Η πλατεία ονομάστηκε επισήμως Πλατεία Αγάμων στις αρχές της δεκαετίας του 1890, καθώς εκεί συγκεντρώνονταν και διαμαρτύρονταν οι ανύμφευτοι άνδρες, όταν το κράτος επιχείρησε για πρώτη φορά να τους φορολογήσει, με την δικαιολογία ότι οι παντρεμένοι πληρώνουν περισσότερους φόρους επειδή έχουν οικογένειες….
Τελικά, η πλατεία έκανε την τύχη της όταν εξαμερικανίστηκε – ούτε τα λουλούδια, ούτε οι άγαμοι της έφεραν προκοπή. Δεν υπαινίσσομαι κάτι, απλώς το αναφέρω.
