Μια λέξη με αντιφατικές σημασίες, είναι και ο όρος σούζα, από το
ιταλικό «suso», που προέρχεται από το λατινικό «sursum» ή «susum», το
οποίο υποδηλώνει κίνηση από κάτω προς τα πάνω.
«Στέκομαι σούζα», μπροστά σε κάποιον ανώτερο εννοείται, σημαίνει πως είμαι ακίνητος
μπροστά του, δείχνοντας απόλυτη υπακοή, κι ίσως φόβο, στην κλασική
στάση του υποτελούς που περιμένει διαταγές ή κατσάδα.
Για παράδειγμα, η κομματική πειθαρχία: είναι λίγοι εκείνοι οι ηγέτες που δεν
θέλουν τα στελέχη τους να κάθονται σούζα ενώπιόν τους.
Απ’ την άλλη, «κάνω σούζα», σημαίνει σηκώνω το δίκυκλο όχημα,
ποδήλατο, μηχανάκι ή μοτοσικλέτα, στην πίσω ρόδα, οδηγώντας το
μάλλον επικίνδυνα, για να κάνω τη φιγούρα μου και να δείξω πόσο
μάγκας και φοβερός οδηγός είμαι.
Είναι ευνόητο πως το «κάνω σούζα» είναι νοηματικά εκδιαμέτρου αντίθετο με το «στέκομαι σούζα», το οποίο μάλλον σχετίζεται με την όρθια στάση των σκύλων, δηλαδή με τη
στήριξη στα πίσω πόδια μετά από διαταγή του αφέντη.
Αυτό σημαίνει υποταγή, ενώ το άλλο υποδηλώνει την περιφρόνηση του
οδικού, αλλά και του κοινωνικού κώδικα, για τη χαρά και τη γοητεία του
κινδύνου, για το βίβερε περικολοζαμέντε. Η ζωή είναι μικρή και στο
τέλος, στη γκρίζα ζώνη του γήρατος, αυτό που θα νοσταλγούμε με χαρά
και υπερηφάνεια μάλλον δεν θα είναι ο απόλυτος σεβασμός στους
κανονισμούς, την ασφάλεια και την κομματική νομιμότητα που δείξαμε
όλα τα χρόνια της ζωής μας, αλλά οι πέντε φάσεις που κάναμε την τρελή
μας και το καταφχαριστηθήκαμε
