Φαιός είναι αυτός που έχει σκούρο χρώμα, ο μουντός, ο σταχτής, ο γκρίζος. Αυτό δεν είναι κακό, κανένα χρώμα δεν ειναι κακό από μόνο του, αλλά ο καημένος ο φαιός έχει συνδεθεί με τους φαιοχίτωνες, δηλαδή με τα μέλη του γερμανικού ναζιστικού κόμματος, από το χρώμα της στολής που φορούσαν αυτοί οι εξαιρετικοί κύριοι – στα γερμανικά ο όρος είναι Braunhemd. Οπότε ο «φαιοχίτων» έγινε κάπως συνώνυμο του «μελανοχίτωνα», του φασίστα δηλαδή, του ομοϊδεάτη του εξ Ιταλίας, που πιστεύει κι αυτός στη δύναμη, στην καθαρότητα του αίματος και τη φυλετική ανωτερότητα, μεταξύ άλλων φρικαλέων δοξασιών.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί το φαιό, αυτό το κακόσημο φαιό, το χρώμα που παραπέμπει στον Ναζισμό και στον Φασισμό, έχει επανακάμψει στην Ευρώπη και όχι μόνο. Είτε συγκεκαλυμμένο, με το γαλαζωπό ψιμύθιο της χριστιανοδημοκρατίας ή του νεοφιλελευθερισμού, είτε συνοδευμένο από το ταρατατζούμ του εθνικισμού, το φαιό έχει νεκραναστηθεί κι έχει αρχίσει να καταλαμβάνει σαν ζόμπι την Ευρώπη, αποκτώντας όλο και μεγαλύτερα ερείσματα στους φτωχούς και απελπισμένους, τους αμόρφωτους και φοβισμένους, που επειδή έχουν πάθει δυσπεψία από τον χαλασμένο κοινοβουλευτισμό και την μπαγιάτικη Αριστερά που έχουν φάει, νομίζουν πως εάν πιουν το ακουαφόρτε του ναζισμού, θα τους περάσει το φούσκωμα.
Κούνια που τους κούναγε όμως. Το φαιό είναι ομόρριζο με το φαιδρό, που μία σημασία του είναι «γελοίο, σαχλό»… Ας το έχουν αυτο κατά νου αυτοί οι κακομοίρηδες, που αναζητούν στην παλιά σβάστικα τη γιατρειά για τη σημερινή μιζέρια τους, χωρίς να καταναλώνουν ούτε ένα γραμμάριο φαιάς εγκεφαλικής ουσίας για να σκεφτούν τί πάνε να κάνουν.
