Η αποχώρηση της Μέρκελ από την προεδρία του CDU είναι το βασικό θέμα στον διεθνή Τύπο.
Για Μέρκελ:
“Κανείς δεν είναι αναντικατάστατος” σχολιάζει το Politico. “Δεν γεννήθηκα καγκελάριος. Και δεν το ξεχνώ ποτέ” τόνισε η Άγκελα Μέρκελ σε μια αξιοσημείωτη ομιλία της τη Δευτέρα στη διάρκεια της οποίας ανακοίνωσε την έναρξη της μεταβατικής περιόδου για την αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα της το CDU και εντέλει και της χώρας. “Σήμερα είναι η ώρα να ξεκινήσουμε ένα νέο κεφάλαιο” δήλωσε χαρακτηρίζοντας τις πρόσφατες εξελίξεις ως ένα σημείο καμπής” είπε εξηγώντας την απόφασή της να παραιτηθεί από επικεφαλής του κόμματος και παράλληλα να παραμείνει καγκελάριος ώς τις επόμενες εκλογές.
Ήταν το τελικό χτύπημα για την ηγεσία της Μέρκελ και παραμονής στην εξουσία οι δύο διαδοχικές ήττες που υπέστη το κόμμα στη Βαυαρία και την Έσση αλλά και στις εκλογές σε ομοσπονδιακό επίπεδο, πριν απο περίπου έα χρόνο. Τα δύο κόμματα, CDU και CSU μπορεί να ήλθαν πρώτα σε όλες αυτές τις εκλογικές διαδικασίες, όμως τα ποσοστά τους έχουν συρρικνωθεί. Κάτι έπρεπε να γίνει. “Η εικόνα της κυβέρνησης ειναι απαράδεκτη” παραδέχθηκε η Μέρκελ επιλέγοντας τον διεθνή ρόλο της καγκελάριου και όχι τον εσωτερικό, απελευθερώνοντας τον εαυτό της από αυτά το πρόσθετο βάρος. Η Μέρκελ πήρε το ρίσκο, όπως είπε αφήνοντας την ηγεσία του κόμματος σε κάποιον άλλον, χωρίς να μπορεί πλέον να ελέγξει τον διάδοχό της και έως ότου λήξει η θητεία της. Το τίμημα: θα πρέπει να διεκδικεί διαρκώς τη στήριξη του κόμματος έως το 2021, το αργότερο. Συγκριτική… πολιτική: Ο επικεφαλής του CSU, Χορστ Ζεεχόφερ είπε ότι είναι “λυπηρό” ότι η κα Μέρκελ εγκαταλείπει τη θέση της στο κόμμα.
Ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Μάρκους Ζέντερ είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί με έναν νέο ιδεολογικό σύμμαχο, ενώ ο Φόλκερ Μπουφιέ ήταν ο “άνθρωπος της ημέρας” λόγω της επιτυχίας του αποτελέσματος της Κυριακής. Η Μερκελ επέλεξε μετά από 13 χρόνια ως καγκελάριος και 18 ως επικεφαλής του CDU να κυβερνήσει τη χώρα της και όχι το κόμμα της. Αλλά χρειάζεται και το SPD να παραμείνει στην εξουσία… αλλά ενδεχομένως και να μην την υποχρεώσουν.
“Παραιτείται η Μέρκελ από επικεφαλής του κόμματος, ενισχύοντας τους αντιπάλους” αναφέρει η WSJ. Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ θα παραιτηθεί από επικεφαλής του συντηρητικού κόμματος σε μια κίνηση που θα μπορούσε να επιταχύνει το τέλος της ηγεσίας της ισχυρότερης χώρας της Ευρώπης. Η κ Μέρκελ εξέφρασε την πρόθεσή της να παραμείνει καγκελάριος έως το 2021, αλλά οι αντίπαλοί της ενδέχεται να την αντικαταστήσουν
Η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει την ανακοίνωση της Άγκελα Μέρκελ ως εξής: «[…] Aπό την τελευταία επανεκλογή της ένιωθε κανείς ότι η Μέρκελ δεν είχε πλέον ούτε τη διάθεση, αλλά ούτε και τις αναγκαίες δυνάμεις για να συνεχίσει. Μπορεί η εμπειρία σε κυβερνητική θέση, η σοβαρότητα και η ανθεκτικότητα να αποτελούν ένα ωραίο τρίπτυχο, ωστόσο δεν αποτελούν εγγύηση για επιτυχία. Η συνταγή επιτυχίας της Μέρκελ ήταν η ίδια η επιτυχία, όσο βέβαια την είχε. Από τότε που άρχισε να περιορίζεται και τελικά να εκλείπει, άρχισαν να εντείνονται οι αμφιβολίες για την ηγετική της δύναμη. Με την έγκαιρη παράδοση της προεδρίας του κόμματος ενεργοποίησε για άλλη μια φορά αυτή τη δύναμη».
Η εφημερίδα Badisches Tagblatt προχωρά σε σύγκριση με τον πρώην καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, τον μέχρι σήμερα μακροβιότερο καγκελάριο της Γερμανίας: «Μπορεί ‘το κορίτσι του Κολ’ να είναι πιο έξυπνο από τον πάλαι ποτέ μέντορά του αφού ανακοίνωσε η ίδια ότι αποσύρεται από την πολιτική, σε αντίθεση με τον άνδρα από το Όγκερσχαϊμ (γ.γ. γενέτειρα του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Κολ) τον οποίο έδιωξαν οι ψηφοφόροι το 1988 επειδή δεν ήθελε να εγκαταλείψει τη θέση του και την εξουσία. Το ίδιο θα συνέβαινε και στην Άγκελα Μέρκελ εάν δεν δρούσε τώρα. Παρ’ όλα αυτά θα έπρεπε να εξεταστεί σοβαρά το ενδεχόμενο να προβλεφθεί στο σύνταγμα ο περιορισμός των θητειών για το αξίωμα του καγκελάριου. Δέκα, το πολύ δώδεκα χρόνια, αρκούν σε κάθε περίπτωση».
Στη δεδομένη χρονική στιγμή της ανακοίνωσης της Άγκελα Μέρκελ επικεντρώνει η εφημερίδα Berliner Morgenpost: «Η απόφαση της Μέρκελ δεν είναι ένα ‘δικαιολογημένο τόλμημα’, όπως δήλωσε η ίδια δημοσίως, θέλοντας προφανώς να εξωραΐσει την κατάσταση. Είναι η κατανοητή προσπάθεια να αποχωρήσει αξιοπρεπώς μετά από τέσσερις εκλογικές νίκες. Οι πιθανότητες όμως να το πετύχει αυτό είναι πολύ κακές. Η πίεση στο πρόσωπο της καγκελαρίου δεν θα μειωθεί, αλλά θα αυξηθεί. Αυτό έγινε αισθητό ήδη μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής της. Ο Κρίστιαν Λίντνερ θα δικαιωθεί για τη δήλωσή του ότι η Μέρκελ ‘παραδίδει το λάθος αξίωμα’ – τόσο από τους εσωκομματικούς αντιπάλους της, όσο και από τη κοινή γνώμη.
Όλα δείχνουν πως η Μέρκελ βρίσκεται αντιμέτωπη με μια βασανιστική αποχώρηση, αφού παρέδωσε τη σκηνοθεσία της τελευταίας πράξης της καγκελαρίας της. Το σωστό timing για μια πετυχημένη έξοδο χάθηκε πια οριστικά».
Η εφημερίδα Mittelbayerische Zeitung επισημαίνει ότι η απόφαση αυτή άργησε να έρθει: «Για πολύ καιρό τα ρολόγια στη Γερμανία είχαν σταματήσει. Αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο αν σκεφτεί κανείς τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων: το προσφυγικό ζήτημα και στη συνέχεια η άνοδος και η είσοδος του AfD στα τοπικά κοινοβούλια, η διάλυση των πολυσυλλεκτικών κομμάτων εξουσιας, οι εσωπολιτικές διαμάχες. Παρά τις ριζικές αυτές αλλαγές όμως, επικρατούσε στη χώρα μια περίεργη στασιμότητα […] Οι ψηφοφόροι εμπιστεύονταν την Άγκελα Μέρκελ επειδή φρόντιζε να απωθεί τα προβλήματα εκτός χώρας. Τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα. Αυτό το διάστημα πέρασε τώρα. Και η Μέρκελ έκανε το μόνο σωστό: ανακοίνωσε ότι φεύγει. Ανοίγει το δρόμο και αφήνει τα ρολόγια να ξεκινήσουν και πάλι να δουλεύουν. Επιτέλους».
Η Badische Neueste Nachrichten αναφέρεται στις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απόφαση στα άλλα γερμανικά κόμματα: «Το παράδειγμα της Άγκελα Μέρκελ θα πρέπει να ακολουθήσουν σύντομα και εκείνοι που χαράσσουν τις πολιτικές στα κόμματα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD). Διότι μια αποχώρηση ανοίγει νέες προοπτικές. Το ίδιο ισχύει και για την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), η οποία βέβαια θα λυπηθεί πραγματικά για την ανακοίνωση της Μέρκελ: διότι αν εκλείψει η αγαπημένη τους αντίπαλος, δεν θα υφίσταται πλέον και η ανάγκη εναλλακτικών επιλογών».
Στην κατάσταση στο SPD εστιάζει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt: «Εδώ και 15 και πλέον χρόνια το κόμμα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και κανείς δεν ξέρει πώς να τη σταματήσει. Μοναδική ελπίδα του SPD στην παρούσα φάση είναι να επέλθει μετά το συνέδριο της CDU το Δεκέμβρη και πάλι ηρεμία στον κυβερνητικό συνασπισμό, προκειμένου να μπορέσει, τουλάχιστον, να αφοσιωθεί στις Ευρωεκλογές. Διότι εάν και αυτές καταλήξουν σε φιάσκο, τότε […] η έξοδος από τον μεγάλο συνασπισμό θα είναι πλέον πραγματικά αναπόφευκτη».
Στη Βρετανία:
Ο προύπολογισμός παραμένει βασικό θέμα σε αρκετά πρωτοσέλιδα του βρετανικού Τύπου. Η Metro αναφέρει ότι πρόκειται για “αποκριάτικο προϋπολογισμό” (λόγω του Halloween) με δώρα αλλά και τρικ. Για τη Sun, ωστόσο, δεν υπάρχουν τρικ… μόνο δώρα… “Τέλεια, κ υπουργέ” γράφει στο πρωτοσέλιδό της.
Για τους Times όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι απο τον προϋπολογισμό του Φίλιπ Χάμοντ. Η Daily Express αναφέρει ότι είναι ένα δημοφιλής προϋπολογισμός.
Ο Guardian βρίσκει αναπάντεχα γεναιόδωρο τον προϋπολογισμό μέσω του οποίου ο υπουργός Οικονομικών επιδίωξε να διαβεβαιώσει τους ψηφοφόρους και να ανυψώσει το ηθικό των Συντηρητικών τους οποίους χρειάζεται η Μέι για να στηρίξoυν τη συμφωνία για το Brexit.
Σύμφωνα με μια αποκλειστική δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Politico χθες το βραδυ, υπάρχει ισχυρή στήριξη απο την πλευρά των Βρετανών για την απόφαση της κυβέρνησης να δώσει τέλος στη συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών. Αλλά τα νέα δεν είναι ευχάριστα για την Μέι, υπάρχει ακόμα σκεπτικισμός για τον κίνδυνο μη σύναψης συμφωνίας για το Brexit.
Στη Σουηδία:
Ο Σοσιαλδημοκράτης, Στέφαν Λόφβεν ανακοίνωσε χθες ότι δεν μπόρεσε τελικά να σχηματίσει κυβέρνηση στη χώρα του, ενώ δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα ποιος μπορεί να πάρει τη θέση του ως πρωθυπουργού, δύο μήνες μετά τις εκλογές. “Βάσει των απαντήσεων που έλαβα έως τώρα, της σημερινής συγκυρίας η δυνατότητα για εμένα να σχηματίσω κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή απο το κοινοβούλιο” δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου, αναφέρει το Politico. Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα; Ο πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε ότι θα καλέσει τα κόμματα σε τέσσερις διαφορετικές ομάδες για κοινές διαπραγματεύσεις για να εξεταστούν οι επιλογές που έχουν μπροστά τους. Οι συναντήσεις θα ξεκινήσουν από σήμερα. Ο ίδιος ο πρόεδρος δήλωσε ότι οι πολιτικοί θα πρέπει να συνεργαστούν με το κοινοβούλιο, που εξέλεξε ο λαός.
Στη Βραζιλία:
“Ο νέος πρόεδρος δεσμεύεται να χαλαρώσει το νόμο περί οπλοκατοχής” αναφέρει ο Guardian. Ο ακροδεξιός και υπέρμαχος των όπλων νεοεκλεγείς πρόεδρος της Βραζιλίας δήλωσε ότι θα επιδιώξει να χαλαρώσει το νόμο περί οπλοκατοχής σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει την “επιδημία” δολοφονιών που φέτος έχουν κοστίσει τις ζωές τουλάχιστον 64.000 ανθρώπων. Στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη από την εκλογή του, ο πρώην επικεφαλής του στρατού, Ζαϊρ Μπολζονάρου δήλωσε ότι ήρθε η ώρα να εγκατελειφθεί αυτό που αποκαλείται “πολιτικά ορθό” ώστε να μετατραπεί η Βραζιλία σε έναν πιο ασφαλή τόπο.
“Ο Μπολζονάρου θέλει να διορίσει ανώτατο δικαστή στο υπουργείο Δικαιοσύνης” αναφέρει το BBC. Ο ακροδεξιός πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαίρ Μπολζονάρου λέει ότι θέλει έναν δικαστή που είναι γνωστός σε υποθέσεις διαφθοράς να γίνει είτε υπουργός Δικαιοσύνης, είτε πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου. Ο Σέρτζιο Μόρο ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την έρευνα εναντίον της διαφθοράς γνωστή και ως “επιχείρηση πλύσιμο αυτοκινήτων”.
Για Ελλάδα:
“Το 89% των Ελλήνων θεωρεί ανώτερο τον ελληνικό πολιτισμό” αναφέρει η DW. Επίμαχα ζητήματα όπως η κοινωνική αποδοχή μουσουλμάνων ή ο γάμος ομοφυλόφιλων διχάζουν τη δυτική και την ανατολική Ευρώπη, διαπιστώνει έκθεση του αμερικανικού ερευνητικού ινστιτούτου Pew.Το τείχος που χώριζε την Ευρώπη σε δυτική και ανατολική κατέρρευσε το 1989 μαζί με τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Εδώ και 30 σχεδόν χρόνια δεν υπάρχουν πια περιορισμοί στις μετακινήσεις των ευρωπαίων πολιτών.
Όμως οι πολιτιστικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ Δύσης και Ανατολής παραμένουν σε πολλά ζητήματα. Έκθεση του αμερικανικού ερευνητικού κέντρου Pew για την Ευρώπη δείχνει ότι οι διαφορές σε επίμαχα ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα η κοινωνική αποδοχή των μουσουλμάνων, των Εβραίων ή του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων, εξαρτώνται από τη χώρα ή ακόμα και την περιοχή. Σε ερώτηση σχετικά με την αποδοχή ενός μουσουλμάνου από μια χριστιανική οικογένεια μετά από γάμο, το 82% των Νορβηγών απαντά θετικά.
Παρόμοιο είναι και το ποσοστό των Σουηδών (80%), των Ολλανδών (88%) και των Βέλγων (77%). Γερμανοί, Αυστριακοί και Ελβετοί απαντούν «ναι» σε ποσοστό γύρω στο 55%. Οι Έλληνες, οι Πολωνοί, οι Βούλγαροι και Ρουμάνοι μπορούν να φανταστούν έναν μουσουλμάνο ως γαμπρό ή νύφη στην οικογένειά τους κατά 33% ενώ οι Τσέχοι μόλις κατά 12%. Οι ερωτηθέντες σε όλες τις χώρες εμφανίζονται πιο ανεκτικοί απέναντι στους Εβραίους. Σχεδόν το 96% των Ολλανδών μπορούν να φανταστούν Εβραίους ως μέλη της οικογένειάς τους, ενώ στη Γερμανία, που ευθύνεται για την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης, το ποσοστό βρίσκεται στο 69%. Το χαμηλότερο ποσοστό αποδοχής 37% κατέγραψαν οι ερευνητές στην Βοσνία, όπου το μουσουλμανικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο.
Αλεξάνδρα Βουδούρη
