Αλεξάνδρα Κορωναίου: Χάρη στην τόλμη της Σοφίας Μπεκατώρου μιλήσαμε ανοικτά για τη σεξουαλική παρενόχληση

Στην εισαγωγική της τοποθέτηση αναφέρθηκε σε ανακοίνωση των καθηγητών του τμήματος Ψυχολογίας για την ολυμπιονίκη και άλλοτε φοιτήτριά τους Σοφία Μπεκατώρου, με την οποία εκφράζουν την εκτίμηση και τη συμπαράταξή τους στον αγώνα που ξεκίνησε. «Χάρη στην τόλμη της Σοφίας Μπεκατώρου μπήκαμε και στην Ελλάδα σε κάτι που ήδη έχουν ανοιχτεί πολλές γυναίκες και άνδρες στον υπόλοιπο κόσμο. Πρόκειται για το θέμα της σεξουαλικής ή και ηθικής παρενόχλησης στους εργασιακούς χώρους, με προεκτάσεις όπως ο βιασμός και οι γυναικοκτονίες.
….Στη χώρα μας πέρασαν αιώνες σιωπής των γυναικών απέναντι στη βία από πλευράς των ανδρών, εντός και εκτός σπιτιού. Όμως, οι βιασμοί και οι κακοποιήσεις, στη πλειονότητα των περιπτώσεων, γίνονται εντός οικιακών τειχών. Επί σειρά ετών, το ίδιο το οικογενειακό, αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον επέλεγαν να μη μιλούν, παρά τις εκστρατείες παρότρυνσης για να σπάσουν οι γυναίκες το φράγμα της σιωπής» είπε η κοσμήτωρ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ME TOO

Για την κυρία Κορωναίου είναι σαν κάτι να έγινε μέσα στην περίοδο της πανδημίας. «Ίσως η στέρηση να επέτρεψε να στραφούμε στον εαυτό μας προκειμένου να αναστοχαστούμε κάποια, όχι πάντοτε ευχάριστα, πράγματα, για να βρούμε το κουράγιο να μιλήσουμε και ενδεχομένως να θεραπευτούμε.»

Σημειώνει ωστόσο ότι αντιλαμβάνεται τη δυσκολία των μη αναγνωρίσιμων, σε κοινωνικό επίπεδο, προσώπων, να μιλήσουν για δύσκολες εμπειρίες και να προχωρήσουν σε καταγγελίες, εκφράζοντας τιμή και σεβασμό στο πρόσωπό τους. «Πολλές εργαζόμενες συχνά υπόκεινται σε σεξουαλικό ή ηθικό bullying συναδέλφων ή ανωτέρων στην επαγγελματική ιεραρχία. Σε κάθε περίπτωση, τρέφω μεγάλο σεβασμό για κάθε μία από αυτές, χωριστά. Οφείλουμε να έχουμε ενσυναίσθηση απέναντι στις γυναίκες που δεν θα μιλήσουν, αλλά ταυτίζονται με όσες τολμούν να το κάνουν. Το είπε και η πρώην δασκάλα και εξαιρετική ερμηνεύτρια Φωτεινή Βελεσιώτου.»

Στο ερώτημα γιατί τώρα και όχι την ώρα του συμβάντος, η πανεπιστημιακός απάντησε με αναφορά στο συναίσθημα ενοχής του θύματος. «Το πρώτο σημείο είναι η ενοχή. Είναι κάτι βαθύτατα ψυχολογικό, επειδή νοιώθει πως έτσι όπως είναι δομημένες οι πατριαρχικές κοινωνίες, καθίστανται ένοχες οι γυναίκες που προτίθενται να καταγγείλουν κάτι τέτοιο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να διερωτώνται εάν έκαναν κάτι λάθος ή μήπως δεν ήταν ντυμένες με το σωστό τρόπο.
Το δεύτερο σημείο είναι η διαδικασία που αποδεικνύεται εξίσου τραυματική με την αρχική εμπειρία. Όποιος- άνδρας ή γυναίκα- την ξεκινά, αισθάνεται σαν να έχει μπει σε ένα βαθύ τούνελ. Πρόκειται για μια χρονοβόρα διαδικασία που συχνά δεν φτάνει να τελεσιδικήσει, ενώ έχει και σημαντικό οικονομικό κόστος.»

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ.

Σε σχέση με το διάλογο που έχει ανοίξει για τις καταγγελίες από το χώρο του θεάματος μέσω τηλεόρασης, ειδησεογραφικών σελίδων, μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τα ερωτήματα που αναφύονται για το θετικό ή αρνητικό πρόσημο του ρόλου τους, η κυρία Κορωναίου δεν απέκλεισε ενδεχόμενο υπερβολής στη διαχείριση ή και προσπαθειών υποκατάστασης της δικαιοσύνης με στόχο την καταδίκη του φερόμενου ως θύτη. «Σε ότι αφορά στην τηλεόραση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι συγκεκριμένες καταγγελίες αντιμετωπίζονται ως διαφημιστική καμπάνια. Εντοπίζονται υπερβολές και όλα τα στοιχεία του θεάματος εξ αιτίας των γνωστών ονομάτων των πρωταγωνιστών, με αποτέλεσμα να μην συνεισφέρουν στον αρχικό σκοπό.» εκτίμησε.

Τέλος, κάλεσε τους άνδρες να σταθούν στο πλευρό των γυναικών και τις βοηθήσουν να μιλήσουν για δύσκολες εμπειρίες που είχαν από ομόφυλούς τους. «Είναι πολλοί άνδρες που αισθάνονται προσβεβλημένοι. Εκτός από τις γυναίκες, καλούνται και οι άνδρες να σπάσουν τη συνένοχη σιωπή τους, κάνοντας τη διάκριση ανάμεσα σε εκείνους που επιτίθενται στις γυναίκες και σε άλλους όπως οι ίδιοι που δεν το επικροτούν.»