«Η φτώχεια φέρνει γκρίνια», αναφέρει μια λαϊκή ρήση και αυτή η εικόνα αποτυπώνεται στην χώρα μας, σε παγκόσμια έρευνα για τις προοπτικές απασχόλησης, ενώ η πανδημία επιμένει.
Σύμφωνα με την Έρευνα Προοπτικών Απασχόλησης της εταιρείας ManpowerGroup, 760 Έλληνες εργοδότες καταγράφουν συγκρατημένες προοπτικές προσλήψεων για το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο έως και τον Δεκέμβριο.
Με το 20% των εργοδοτών να αναμένει αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων, το 15% να προβλέπει μείωση και το 61% να μην προβλέπει κάποια αλλαγή, οι συνολικές προοπτικές για την απασχόληση ανέρχονται σε +5%.
Η χώρα μας, καταλαμβάνει την 28η θέση σε 43 χώρες, στις οποίες ρωτήθηκαν συνολικά περίπου 45.000 εργοδότες.
Η Ελλάδα, βρίσκεται σε χαμηλότερη θέση σε σχέση με όλες τις ευρωπαϊκές χώρες «πρώτης ταχύτητας», αλλά και την Ρουμανία, την Τουρκία, την Κολομβία και την Κόστα Ρίκα.
Οξύμωρο σχήμα αποτελεί το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται αρκετές θέσεις ψηλότερα από την Ελβετία.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να θεωρηθεί αναμενόμενο αν συνυπολογίσουμε ότι η οικονομία της Ελβετίας έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, ενώ σε ότι αφορά στην αγορά εργασίας δεν έχει υποστεί τριγμούς αντίστοιχους με την ελληνική, οι οποίοι οδήγησαν στην αύξηση της ανεργίας, την ανακύκλωση ανέργων, την αναντιστοιχία μεταξύ ζήτησης και προσφοράς εργασίας και την συμπίεση μισθών.
Φτώχεια, γκρίνια και προσλήψεις
Οι εγχώριες προοπτικές προσλήψεων αποδυναμώνονται κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, αλλά βελτιώνονται κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.
Οι υψηλότερες προοπτικές απασχόλησης, καταγράφονται στις κατασκευές (+20%), στα χρηματοοικονομικά και τις ασφάλειες (+18%),καθώς και στην βιομηχανία (+15%).
Οι χαμηλότερες προοπτικές δημιουργίας θέσεων εργασίας, εντοπίζονται στον τουρισμό (+2%), στις υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων και το Δημόσιο (+6%) και στο εμπόριο (+8%) .
Παράλληλα, το 72% των Ελλήνων εργοδοτών δηλώνει ότι αντιμετωπίζει δυσκολία κάλυψης θέσεων εργασίας λόγω έλλειψης εξειδικευμένων ταλέντων.
Ωστόσο, τα οικονομικά κίνητρα όπως υψηλότεροι μισθοί (39%) και μπόνους (29%), ως μέσο προσέλκυσης βρίσκονται στις χαμηλότερες θέσεις των επιλογών για τις επιχειρήσεις, ενώ το 33% των εργοδοτών δηλώνει το οικονομικό ως το βασικότερο εμπόδιο εφαρμογής προγραμμάτων ανάπτυξης δεξιοτήτων.
Ο αντίκτυπος του COVID-19 και της απομακρυσμένης εργασίας αποτυπώνεται με ανάμεικτα συναισθήματα από τα μεσαία και ανώτερα στελέχη. Όπως προκύπτει από την έρευνα το 20% των στελεχών αισθάνεται ανησυχία και το 19% έχει θετικά συναισθήματα.
Δημήτρης Κωστάκος
